Belgische wedstrijden worden gemanipuleerd vanuit ondergrondse speelholen in China. Wordt uw ploeg benadeeld, roep dan voortaan: ‘Vuile gele!’

‘Een bookmaker is een zakkenroller die zijn handen niet gebruikt.’ Het is het credo dat elke renbaanbezoeker zal onderschrijven. Zodra gegokt wordt op sportwedstrijden, kan alleen een actief en onverbiddelijk controle- en bestraffingssysteem de neiging tot fraude beteugelen. Dat systeem bestaat bijvoorbeeld in de Britse paardenrennen. Jockeys die ‘in de slag gaan’ of ‘hun paard inhouden’, mogen het gaan uitleggen in de gevreesde kantoren van de Jockey Club, op de Portman Square in Londen. Als de disciplinaire commissie daar hen schuldig acht, zijn ze voor maanden of jaren hun licentie en dus hun inkomen kwijt.

De Koninklijke Belgische Voetbalbond heeft dat systeem niet. De KBVB bindt via zijn bondsparket de strijd aan met omkoperij, maar doet dat te weinig en te laat, heeft geen bevoegdheid over niet-leden van de KBVB, en wordt vaak geblokkeerd door een gerechtelijk onderzoek in dezelfde zaak. De bond hangt gevallen van fraude liefst ook niet aan de grote klok.

Het Belgisch voetbal is dan ook een potentieel paradijs voor elke gokmaffia. Het is vergeven van ‘derderangsbuitenlanders’ die niet goed genoeg zijn om in eigen land of in een van de grote voetbalcompetities aan de bak te komen, maar die hier massaal gedijen. Onder meer door de gunstige fiscale regeling voor buitenlandse profsporters.

Jonge buitenlanders kunnen een Belgische club misschien nog zien als een springplank hogerop, voor oudere elementen is er slechts één drijfveer: geld. Een binding met hun Belgische club en supporters, of met de Belgische maatschappij, hebben de meesten van hen niet. Vandaar dat een malicieus aanbod om een extra cent te verdienen bij hen een vrucht- bare bodem kan vinden.

Ons zusterblad Sport/Voetbal Magazine komt de eer toe al op 6 juli van vorig jaar de hele handel en wandel van de Chinees Zheyun Ye en zijn Belgische kompanen in kaart te hebben gebracht. Van naaldje tot draadje werd uitgelegd hoe Ye zich bij meerdere Belgische clubs probeerde in te kopen, met de bedoeling wedstrijden te manipuleren, en daar via internet of andere gokkanalen grof geld mee te verdienen. Dat de Chinees en zijn Belgische vrienden hier te vaak bot vingen, en hun activiteiten dan maar verlegden naar AC Allianssi in Finland, werd eveneens gedetailleerd beschreven.

Het moet aan de vakantie hebben gelegen, maar deze onthutsende reportage in Sport/Voetbal Magazine kreeg nauwelijks weerklank. Het was pas toen Roland Duchâtelet, de voorzitter van Vivant en van Sint-Truiden, maanden later alarm sloeg dat de zaak in een stroomversnelling kwam. Duchâtelet signaleerde ongewoon hoge gokinzetten op enkele Belgische wedstrijden, waaronder twee van zijn eigen club, en diende een klacht in bij de federale politie. Even later greep ook Liersevoorzitter Leo Theyskens in.

Sindsdien volgde elke week een nieuwe onthulling. De belangrijkste was de verdachte rol van ex-doelman en huidig trainer van La Louvière Gilbert Bodart, privé geplaagd door gokschulden en via persoonlijke vriendschappen gelinkt aan het Belgische wedbedrijf Bingoal. La Louvière is niet toevallig een van de clubs waar Ye zich probeerde in te kopen, en waar ook Pietro Allatta actief is. Allatta, begin jaren negentig veroordeeld tot vier jaar met uitstel wegens koppelbaaspraktijken in de bouwsector, is onder andere de manager van Anderlecht- en Rode-Duivelsdoelman Silvio Proto, en een metgezel van Zheyun Ye.

Het Canvasprogramma Panorama bracht zondag nieuwe aanwijzingen dat tal van wedstrijden in de Belgische competitie, vooral met La Louvière en Bergen, vervalst werden onder invloed van Chinese goksyndicaten. Het beschuldigde 14 spelers en enkele trainers van betrokkenheid. De Belgische voetbalbond kan bij dergelijke verpletterende aantijgingen onmogelijk nog langer passief toekijken.

K.M.