Zo te horen en te lezen beschikt de katholieke kerk in ons land nog over een interessante wervingsreserve. Dat de Naamse bisschop André-Mutien Léonard door paus Benedictus XVI als opvolger van aartsbisschop Godfried Danneels wordt uitgestuurd, leidde tot grote commotie – ongerustheid zelfs – vooral bij niet-katholieken, vrijzinnigen en zogenaamde randkerkelijken, wat dat laatste ook moge betekenen.
De Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging van Vlaanderen had te doen met de Belgische katholieke gemeenschap die een conservatief als Léonard door de strot geramd kreeg.
Hoofdredactrice Béatrice Delvaux van de krant Le Soir vond de pauselijke keuze voor Léonard ‘ stupéfiant’ – met andere woorden: verbijsterend. Le Soir zal overigens van nu af op zijn qui-vive blijven als het erop aankomt tijdig gevaarlijk conservatieve katholieken op te sporen.
In diezelfde zaterdagkrant werd de nog blinkend verse Europese president Herman Van Rompuy al meteen een liaison dangereuse aangemeten met de Italiaan Rocco Buttiglione. Die Italiaanse politicus liep ooit een benoeming als Europees Commissaris mis omdat hij, als katholiek, de vrijheid nam om homoseksualiteit als zondig te beschouwen. Heeft zowel Van Rompuy als Buttiglione toch wel meegewerkt aan een academische publicatie over de sociale leer van Benedictus XVI! Een mens kan niet oplettend genoeg zijn met die papen.
Commentator Guy Tegenbos van De Standaard, erg vertrouwd met de politieke katholieke kringen, vreesde dan weer dat als aartsbisschop Léonard zijn conservatieve zelve blijft veel ‘sociologische katholieken snel niet-katholieken zullen worden’.
Ook vicepremier en minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx, als rechtgeaard PS-kopstuk chemisch zuiver van elke katholieke besmetting, is bevreesd voor de benoeming van bisschop Léonard tot aartsbisschop van België. Volgens Onkelinx zou deze Léonard wel eens ‘het Belgisch compromis’ in gevaar kunnen brengen. ’t Schijnt dat aartsbisschop Léonard tegen abortus en tegen euthanasie is. Het is niet duidelijk of we uit het betoog van Onkelinx mogen besluiten dat zijn voorganger Danneels, die zij ‘een uitzonderlijke rol’ toemeet, daar volgens haar níét tegen was.
Of het Vaticaan met de benoeming van Léonard tot aartsbisschop een nieuwe Girolamo Savonarola op de argeloze Belgische kudde heeft losgelaten, zal moeten blijken. Op het eerste gezicht lijkt André Léonard niet meteen een boeteprediker die de vreugdevuren der ijdelheden zal ontsteken – althans dat melden zij die hem ooit hebben ontmoet.
Wat we wel weten, is dat André Léonard in het verleden niet alleen opkwam voor mensen zonder papieren, maar zelfs zijn bisschoppelijk paleis voor hen openstelde. Een gebaar dat inderdaad afsteekt bij de soms brutale manier waarop de federale regering, waar de socialiste Onkelinx deel van uitmaakt, omgaat met asielzoekers en hun kinderen.
Het komt ons voor dat ze intussen in het Vaticaan wel weten dat België, zoals de rest van West-Europa, zich niet alleen op godsdienstvrijheid laat voorstaan, doch ook op het respecteren van de rechten van de mens, het recht op vrijheid van mening, op seksuele vrijheid en op de voortdurende strijd tegen ongelijkheid – al wil het met dat laatste al eens verkeerd lopen.
Ook Léonard stelde in een gesprek met dit blad dat het geen pas geeft ‘God voorbarig in te voeren in de wetenschap en in de filosofie. Alles op zijn plaats. De vraag naar God komt later.’ Wat hem inderdaad op één lijn zet met Benedictus XVI die – toen nog kardinaal Joseph Ratzinger – in zijn gesprek met de Duitse filosoof Jürgen Habermas meegaf dat een religie die het contact met de rede verliest gevaarlijk en onmenselijk kan zijn.
Wie Leonards geloof en dat van zijn kerk niet deelt, zal bijgevolg niet verstoord worden door diens benoeming tot aartsbisschop van België en zal ‘het begrijpen van het christendom opgeven, evenals het begrijpen van het antichristendom’.
door Rik Van Cauwelaert
Léonard lijkt niet meteen de boeteprediker die de vreugdevuren der ijdelheden zal ontsteken.
