Zwaar weer in de media, maar er hangt beterschapin de lucht. Persgroepen ontslaan mensen die kranten maken, en werven multi-inzetbaren aan om multimediaproducten te maken. Licht e-nieuwsmet gratis boeken en dvd’s.
Er werd een papier met een dubbele inktvlek voor me op de tafel gelegd en mij werd verzocht om te vertellen wat ik daarin zag. Geen idee. Een kwal misschien? Dan informeerde de psychopathologe hoe ik tijdens mijn studententijd de onlusten aan de Gentse universiteit had ervaren. Ik was meegelopen in een betoging en had ‘Solidariteit met de Griekse strijd!’ geroepen, een andere keer had ik luid ‘Claes! Hurez! Weg ermee’ op straat gescandeerd. Maar dat vertelde ik haar niet. Tenslotte solliciteerde ik naar een vaste baan bij een toonaangevend nieuwsblad, en ik probeerde dus niet al te zeer af te wijken van het gewenste profiel. Ik hield het bij een, niet eens gelogen, betuiging van mijn brede politieke belangstelling. Toch geen oneer voor een jongmens met een redelijke pen en ambitie in de media.
Mis gedacht. Een etmaal later op de hoogte gebracht van mijn niet-selectie, zocht ik naar een verklaring voor mijn falen. Hoe kon dat nieuwsblad al vijf jaar lang grif mijn artikels publiceren én mij tegelijk ongeschikt achten voor de vaste job? Wellicht had het rekruteringsbureau de opdracht verkeerd begrepen. ‘Naïeveling’, begroette een debutant in het vak me enige tijd later. Spelenderwijs had hij dezelfde procedure doorlopen en met succes volbracht. ‘Had je dan niet door dat je komedie moest spelen?’ Jawel, maar niet in die mate.
Rekruteurs en headhunters lijkenvandaag nog altijd erg vakspecifieke methodes te hanteren. Onlangs ingeschakeld om nieuw topredactioneel bloed voor de krant De Morgen te zoeken, putten ze eerst uit een breed areaal. Via hun tipgevers confronteren ze al het jonge volk dat al eens een pen heeft vastgehouden, met een soort van dubbele inktvlek. Men prijze zo’n grondigheid, ze verantwoordt ruimschoots de gepeperde rekening aan de opdracht-gever. Maar ze komen nu ook snel ter zake. De schaarse, evidente uitverkorenen zullen objectief nieuws selecteren en dat beknopt en verteerbaar brengen. Ook zullen ze multi-inzetbaar zijn om het multimediaproduct van de toekomst te maken. Net wat de Persgroep nodig heeft om uit het slop te raken.
Een beetje komedie spelen hoort er natuurlijk altijd bij. De aanwervingen worden verzwegen, net als de juiste namen van het dozijn redacteuren dat uiterlijk tegen de maand maart verdwenen moet zijn. Dat bij de blijvers sommigen extra zullen worden beloond om hun speciale verdiensten, wordt evenmin aan de grote klok gehangen. De concurrerende Corelio-groep, die ook al tot massaontslagen overgaat, is dat soort komedie zelfs aangeboren.
Op radio en tv vertellen hoofdredacteurs (tenzij het marketeers zijn) van beide groepen een verhaal van nijpende recessie en drastische terugloop van de advertenties. We zullen hetzelfde kwaliteitsproduct moeten aanbieden tegen een lagere kostprijs, zeggen ze. In werkelijkheid zullen die mensen met minder journalisten ook minder zorgvuldig nagetrokken nieuws, naast non-nieuws en light e-news aanbieden. En tegelijk, door middel van verwennerijtjes uit het rijke assortiment van de marketingafdeling, veel lezers (tenzij het kopers zijn) lokken. Zou ons product het in tijden van recessie en drastische terugloop van de advertenties ook met wat minder marketeers kunnen stellen? Kwestie van een nieuwspakket over te houden en geen lege doos.
door Jan Braet
