‘Van opleiding ben ik licentiaat biochemie. Eigenlijk heb ik gewoon gestudeerd wat me interesseerde. En toen ik eenmaal dat diploma had, leek het onderwijs me een logische stap. Dat ik met mijn achtergrond in de privésector meer kan verdienen? Daar ben ik niet zo zeker van. En zelfs dan, geld is niet alles in het leven.
Ik vond het helemaal niet moeilijk om werk te vinden. Je mag natuurlijk niet te kieskeurig zijn. Bijna alle licentiaten hebben zelf een verleden in het ASO en zijn daarom eerder terughoudend om in het TSO of BSO les te geven. Onterecht, want daar liggen net de grootste uitdagingen. Een jonge leerkracht moet ook flexibel zijn in de plaats waar hij werkt. Je hebt niet de luxe om te zeggen: in die gemeente, in die school wil ik lesgeven. In ieder geval komt een leraar die zijn vak verstaat volgens mij altijd aan de bak.
Ik probeer binnen mijn vakgebied op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwikkelingen, en stuur mijn lessen voortdurend bij. Delen van de leerstof die te moeilijk of niet interessant zijn voor de leerlingen, vervang ik door nieuw materiaal. Zo maak je het boeiender voor de leerlingen, maar ik doe het ook voor mezelf. Dertig jaar dezelfde lessen geven, daar zou ik depressief van worden. Of ik die extra moeite zal kunnen blijven volhouden? Ik denk het wel. Op een dag vind je de job van je leven…
Vaak krijg ik te horen dat wij leraren toch zo veel vakantie hebben. Dat is maar een deel van het verhaal. Voor veel andere mensen zit de werkdag er ’s avonds op, terwijl een leerkracht dan vaak nog úren werk heeft. Zeker in het begin van de carrière moet je enorm veel tijd stoppen in lesvoorbereidingen; in mijn eerste jaar was ik er zelden voor middernacht mee klaar. In de vakanties kun je de batterijen opladen om dat harde regime vol te houden.
Collega’s die echt uitgeblust zijn, heb ik nog niet gezien. De meeste leraren stoppen rond hun zestigste, en de leraren die ik op pensioen heb zien gaan, leken me toch nog heel vitaal. Bij de veertigers merk je dan weer vaker problemen. Ik heb daar zo mijn verklaring voor. Als jonge leerkracht sta je dicht bij je leerlingen, en vijftigers zijn al echte vader- of moederfiguren. Die leeftijd tussenin is blijkbaar mentaal het moeilijkst. Ik begrijp ook wel dat de generatiekloof vroeg of laat begint te wegen. Ik hoor zelf bijvoorbeeld niet echt meer tot de gsm-generatie. Misschien krijg je ook minder geduld naarmate je ouder wordt.’ n
