Jan Braet
Jan Braet Jan Braet is redacteur cultuur bij Knack.

Désirée Palmen en Anke Schäfer.

Nog voor hij er directeur Piet Vanrobaeys goed en wel uitgebonjourd had, wist de Limburgse cultuurgedeputeerde Sylvain Sleypen al wat hij met het Provinciaal Centrum voor Beeldende Kunsten in het Hasseltse Begijnhof zou doen. Helemaal opnemen in een faraonisch urbaan project, rayonnerend naar alle kanten. In de verwachte megatentoonstellingen van het type Van Aap tot Mens zou ook de beeldende kunst, die tot op heden het rijk voor zich alleen had, te pas kunnen komen. Tegenvallende publiekscijfers deden Sleypen tot die drastische stap besluiten. Kunst en massaspektakel rijmen inderdaad zelden, sorry daarvoor meneer Sleypen.

Voorlopig komt de werking van de belendende Galerij in het Provinciaal Centrum niet in het gedrang. In zakformaat kan dit dan het platform blijven voor de jonge kunst van het soort dat in een der laatste door Vanrobaeys geplande tentoonstellingen zo mooi voor de dag kwam. (Een landschap van opstuivende schuimparels door Gert Robijns. De indrukwekkende videoloop Onder- van Hans Op de Beeck: in het duister daalt het licht de roltrap af, een Nu descendant l’escalier voor deze tijd.)

Désirée Palmen en Anke Schäfer kregen carte blanche in de Galerij (tot 24.5). Beide kunstenaressen werkten al eerder apart/samen. In 1996 vernauwden ze de kloof tussen kunst en wetenschap een beetje aan de hand van discrete interventies in de collectie van het natuurhistorisch museum in Maastricht. En vorig jaar togen ze samen op pad in Wenen. Schäfer in de rol van Jane Blond, dure wagens inspecterend, achteloos met haar revolver spelend. Zich uitgevend voor Sylvia Plaid bezocht Palmen verschillende koffiehuizen in een geruit kleed met een sleep in hetzelfde motief, vastgemaakt aan haar schouder. Wanneer ze de sleep openplooide, had ze een perfect tafelkleed dat ze ook als zodanig gebruikte.

In Hasselt plaatste Palmen twee zomers geleden een Groene Bank voor het station: een kleine toevoeging van nep-stadsmeubilair in universeel Hasseltse stijl, wat de entourage plots minder somber maakte. Zoiets als een homeopathische kuur. Ook aan de popperig ouderwetse Galerij heeft ze zich nu aangepast. Personages als uit Moeder de Gans heeft ze met sierlijke halen in Oost-Indische inkt direct op de muren aangebracht. Ze vertonen een miniem tekort aan visuele logica, waardoor ze soms lichtjes in andere onderdelen van de schepping verstrikt raken. Anke Schäfer werkt met ronde papierrestjes uit de perforator, met kijkbuizen, video’s, gemanipuleerde postzegels en met de brieven van verschillende Anke Schäfers, zeer verrast niet alleen te zijn. Als hetgeen wat van geringe waarde is maar genoeg verzorging krijgt, wordt het vanzelf

belangrijk.

Jan Braet

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content