Rik Van Cauwelaert
Rik Van Cauwelaert Rik Van Cauwelaert is directeur van Knack.

Dat was nog eens een schok. Een blad, bijeengeschreven door volk dat ze voor de oorlog als les rexistes du dehors bestempelden, meldde in zijn gewone hijgerige stijl dat illegalen gebruik hadden gemaakt van valse doktersbriefjes om voorbij de regularisatiecommissie te geraken. Ze zouden daarbij hulp hebben gekregen van een arts en een advocaat van allochtone origine. Dat de verdachte advocaat lid is van de SP en zetelt in de raad van bestuur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding maakt de affaire alleen maar pittiger. De Kamer van Volksvertegenwoordigers, waarvan de leden onlangs in alle discretie – meerderheid en oppositie broederlijk verenigd – hun zo al riante uitstapvergoeding hadden verdubbeld, wist na dat bericht geen blijf meer met zijn energie. Leden van de vergadering, Blokkers, CVP’ers, SP’ers, VU’ers, VLD’ers, klauterden over elkaars rug om toch maar als eerste in het licht te komen met een eis voor parlementair onderzoek naar geknoei bij de regularisatieprocedures. Dat de Antwerpse politie al op de zaak zat en dat de fraude nog lang niet was bewezen, mocht geen bezwaar zijn.

Die plotse werklust van de kamerleden, en vooral die van de meerderheidsfracties, is natuurlijk bewonderenswaardig, maar tegelijk hoogst verwonderlijk. Want de afgelopen twee jaar gaven zij een nogal gedweeë indruk. Op geen enkel moment werd het de paars-groene regering moeilijk gemaakt. Lastige vragen van de oppositie werden als vuige spelletjes weggewuifd. En zo groeide allengs een zekere onverschilligheid tegenover het regeringswerk die zelfs de hyperkinetische kamervoorzitter Herman De Croo niet kon keren. En die had bij zijn aantreden nochtans dure eden gezworen dat het parlement onder zijn voorzitterschap voluit zijn rol zou spelen. De lijst met netelige kwesties waarover De Croo en de volksvertegenwoordiging zich de voorbije maanden hadden kunnen buigen, is nochtans niet mis.

Neem de werking van het Brusselse gerecht en de inventieve manier waarop daar met de taalwetgeving wordt omgesprongen. Zo handhaafde het Hof van Cassatie begin juni in een Nederlandstalig dossier de uitspraak van de kamer van inbeschuldigingstelling waarvan drie magistraten geen of nauwelijks Nederlands verstaan.

Ondanks klachten van advocaten en magistraten over de werking van de taalgemengde kamers van het Hof van Cassatie en het hof van beroep in Brussel en de achterstand bij Cassatie in de behandeling van de Nederlandstalige dossiers, blijft het parlement doof. Want in naam van de herwonnen communautaire vrede – onlangs nog fraai geïllustreerd door het paars-groene akkoord over de investeringen bij de NMBS – blijft dat alles onder de mat.

Waarom zou er geen parlementair speurwerk worden verricht naar de manier waarop het Sabena-dossier in een hotelkamer in Brussel werd afgehaspeld, zonder dat de voorzitter van de vliegtuigmaatschappij, Fred Chaffart, daarvan op de hoogte was? Middels luttele miljarden kochten de Zwitsers zich weg uit het Belgische wespennest. Beleggers hadden meteen in de gaten wat er gebeurde en op de Zwitserse beurzen schoot het Swissair-aandeel de hoogte in.

De Belgische regering, trots op de manier waarop de onderhandelingen met Swissair werden gevoerd, blijft met de brokken achter. Zestienhonderd werknemers vliegen eerstdaags aan de deur en de familiejuwelen in het Sabena-patrimonium worden verkocht. In dit dossier werd zelfs onbekwaamheid niet bestraft. Want voogdijminister Rik Daems van Overheidsbedrijven en Participaties – een uiterst beminnelijke man in de omgang, maar compleet ongeschikt voor het ministerschap – mag gewoon blijven zitten. Ook al heeft hij in het Sabena-dossier geen zinnige klap uitgevoerd.

Het parlement zou ook onderzoek kunnen voeren naar de trein met topbenoemingen die vertrekkensklaar staat. De paars-groene regering beloofde destijds de ministeriële kabinetten drastisch te zullen afslanken. Maar dat doet ze door, in het kader van de Copernicus-oefening opgezet door minister Luc Van den Bossche van Ambtenarenzaken en Modernisering van de Openbare besturen, haar paars-groene cabinetards naar de ambtenarij te verkassen. Totnogtoe werden nooit vragen gesteld bij de manier waarop de selectie en evaluatie van de kandidaten wordt afgehandeld. Naar de lonen en ontslagvergoedingen die de nieuwe ambtenaren uitbetaald zullen krijgen, heeft het parlement helemaal het raden.

Zowel voor Sabena als voor de topbenoemingen ligt de kostprijs, zo wordt verzekerd, gevoelig hoger dan die van de paar gevallen van illegalen die door de mazen van het regularisatienet zwommen. Om nog maar te zwijgen over de kosten voor de megalomane plannen van premier Guy Verhofstadt die zijn kabinet wil verhuizen naar het aloude Academiënpaleis in de schaduw van het koninklijk hof.

Het blijft wachten op de eerste vragen vanuit de meerderheid voor parlementair onderzoek naar dit alles. Waarom zou Agalev-fractieleider Jef Tavernier, ook voorstander van parlementair onderzoekswerk naar de fraude bij de regularisaties, niet beginnen?

Rik van Cauwelaert

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content