Met ‘Ze zijn zo lief, meneer’ heeft Chris De Stoop een en ander in beweging gezet, maar tien jaar later tiert de mensenhandel weliger dan ooit.

Ze zijn zo lief, meneer, het eerste boek van Chris De Stoop dat in een nieuwe editie verschijnt, was het verhaal van een bende vrouwenhandelaars. Als zogenaamde seksbaas uit Antwerpen trok De Stoop de wereld rond, van bordeel naar bordeel. De Stoop: ‘ Ze zijn zo lief, meneer leidde tot een golf van morele verontwaardiging. Iedereen schaarde zich achter de strijd tegen de mensenhandel, inclusief het Vlaams Blok. Het boek werd serieus genomen en zette een en ander in beweging, iets waar wel meer schrijvers weer in zouden moeten geloven.’

Dat neemt niet weg dat de mensenhandel intussen nog erger is geworden dan tien jaar geleden. De Stoop: ‘Daarover had ik mij geen illusies gemaakt. Maar dat mag ook geen excuus zijn om er niets aan te doen. Daarna wou ik de andere kant van de medaille belichten. In Haal de was maar binnen stond niet het invoeren maar het uitwijzen van vreemdelingen centraal, een onderwerp dat merkelijk minder populair was. Een deel van mijn motivatie was dat de zogenaamde “strijd tegen de mensenhandel” vaak alleen maar een dekmantel was om razzia’s te houden en illegalen op te pakken. Honderden vrouwen werden als gevolg van mijn boek opgepakt, opgesloten en op het vliegtuig gezet. En dat was nu ook weer niet mijn bedoeling.’

Waarom dan, tien jaar later, toch opnieuw een boek over de illegale migratie en seksindustrie? De Stoop: ‘Mijn verhaal Zij kwamen uit het Oosten speelt in het milieu van de Oost-Europese sekswerkers die na de val van het IJzeren Gordijn massaal naar het Westen zijn gekomen. Ik zag hoe in België en elders het begrip Albanese maffia mythische proporties aannam.’

Maar die Oost-Europese ‘sekswerkers’ stroken volgens de auteur helemaal niet met het stereotiepe beeld van de ‘slachtoffers’. Het zijn niet allemaal onschuldige, onwetende, ontvoerde, verkrachte, in bordelen opgesloten, passieve en naïeve vrouwen. De Stoop: ‘Veel van die “sekswerkers” zijn juist sterke, ondernemende, soms hoog opgeleide, soms wat lastige vrouwen, die zelf kozen om tijdelijk in de prostitutie te werken en met het geld een nieuw leven op te bouwen. Maar omdat de grenzen dicht zijn en omdat prostituees hier zo opgejaagd zijn, zijn velen toch afhankelijk van criminelen, die hen evengoed uitbuiten en bedriegen. Het belangrijkste probleem lijkt mij dat de overheid gekozen heeft voor een overwegend repressieve respons op de mensenhandel en voor een overwegend restrictief beleid tegen migratie, dat een averechts effect heeft gehad.’

Piet de Moor