De Britse zelfverklaarde historicus David Irving kan zijn zoveelste Holocaustontkenning de komende drie jaar in een Oostenrijkse cel schrijven.

David Irving had beter moeten weten, toen hij op 17 november vorig jaar met zijn auto vanuit Zwitserland de Oostenrijkse grens overstak voor een aantal lezingen aan extreemrechtse groeperingen. In 1989 was tegen hem immers een arrestatiebevel uitgeschreven, omdat hij tijdens zo’n lezing voor de zoveelste keer de Holocaust in twijfel had getrokken. Zeventien jaar later was de Oostenrijkse politie Irving nog niet vergeten. Nog eens vier maanden daarna veroordeelde de Weense rechter hem wegens negationisme tot drie jaar onvoorwaardelijk, een beslissing waartegen de 67-jarige Irving wel nog in beroep gaat.

‘Ik ben een Engelsman. Wij marcheren altijd in de richting van het geweervuur’, verduidelijkte Irving zijn terugkeer naar Oostenrijk. ‘Bovendien kom ik uit een officierenfamilie.’ Dat klopt. Vader Irving was luitenant bij de Royal Navy. David was een briljante leerling en wou maar wat graag in de voetsporen van zijn vader treden. Nadat hij zonder diploma het Londense Imperial College had verlaten, stootte hij echter op een medische afkeuring bij het leger. ‘If you can’t join them, beat them’, moet Irving gedacht hebben. Hij vertrok naar Duitsland om er als staalarbeider aan de slag te gaan in het Ruhrgebied. Een paar jaar later was zijn eerste controversiële boek, The destruction of Dresden, een feit.

Irving bleek een veelschrijver te zijn. En ondanks zijn eigenzinnige kijk op de Tweede Wereldoorlog, oogstten zijn boeken heel wat succes. Irving werd in het Verenigd Koninkrijk ‘de nieuwe ster aan het geschiedkundige firmament genoemd’, vanwege zijn ‘buitengewoon onderzoekstalent, verbluffende talenkennis en zijn vlotte pen’. In 1968 liep het echter een eerste keer slecht af. Een Britse bevelhebber beschuldigde hem van laster en haalde zijn slag thuis. Het zou niet de laatste keer zijn dat Irving voor de rechtbank aan het kortste eind trekt.

In 1977 verbaasde hij vriend en vijand met zijn ‘meesterwerk’, Hitler’s War, een overzicht van de Tweede Wereldoorlog door de ogen van Adolf Hitler. Het boek bevatte nazidocumenten die nooit eerder gepubliceerd waren en interviews met de overlevenden uit Hitlers persoonlijke entourage. Irving concludeerde uit die informatie dat het tot 1943 had geduurd vooraleer de Führer op de hoogte was gebracht van de Holocaust en dat Hitler zelf nooit het bevel had gegeven om de Joden uit te roeien. Meer zelfs, de auteur beloofde 1000 Britse pond uit te reiken aan al diegenen die een schriftelijk bewijs van een dergelijk bevel konden leveren.

Van dan af verkondigde Irving steeds vaker dat het aantal Joodse slachtoffers schromelijk overdreven was en ontkende hij in het openbaar het bestaan van gaskamers. Zijn schare fans, waaronder aanvankelijk enkele gerenommeerde historici, verschrompelde tot een clubje van negationisten en neonazi’s. Duitsland, Australië en Canada verboden hem nog een stap op hun grondgebied te zetten.

Maar Irving is bijzonder hardnekkig. In 2000 haalde hij het in zijn hoofd om de Amerikaanse professor Deborah Lipstadt voor de rechtbank te dagen, omdat zij hem in haar boek een Holocaustontkenner had genoemd. De verdediging van Lipstadt spaarde kosten nog moeite en toonde aan dat Irving in zijn publicaties steevast documenten bewust verkeerd vertaalde, onbetrouwbare getuigen opvoerde en historische statistieken vervalste. De rechter noemde Irving in zijn eindvonnis een ‘racist, antisemiet en actieve Holocaustontkenner’.

Al die veroordelingen hebben Irving een fortuin gekost. En nu komt daar dus een jarenlange celstraf in het buitenland bovenop. Zijn Europese aanhang puurt er nieuwe kracht uit om de Holocaust te blijven ontkennen. Irving zelf leek in Wenen voor het eerst echt aangeslagen. Toch zal hij in de gevangenis dapper verder pennen aan zijn memoires. Een schuldbekentenis hoeven we allicht niet te verwachten.

HANNES CATTEBEKE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content