Paul Van Keer, voorzitter van het Nationaal Syndicaat van het Rijkswachtpersoneel, knipte en plakte maanden aan zijn dossier FABULATIE. Daarin staken excerpta van interviews met die brave abbé Schoonbroodt, die ermee dreigde namen van vooraanstaande pedofielen te verklappen, indien… De vroegere PS-secretaris Maurice Demolin stond erin geboekstaafd als potentiële onthuller van de opdrachtgevers voor het afknallen van André Cools. Procureur Michel Bourlet was vermeld met zijn quote dat hij half België zou oppakken ?als men hem liet doen?. Marie-France Botte met de daverende scoop dat er lijsten met hooggeplaatsten bestonden in de zaak-Dutroux. En verder : 318 journalisten, informanten en pentiti die met 2.957 namen in 412 uiteenlopende schandalen gingen komen.

In een apart hoofdstuk bracht Van Keer recidivisten onder. Zo PS’ster Anne-Marie Lizin, die ongevraagd vanuit het New Yorks privé-appartement van VN-secretaris Boutros-Boutros Ghali forse revelaties aankondigde over elk Belgisch schandaal sinds 1830. Maar ook VU’er Jaak Vandemeulebroucke die elke hormonenbaron met naam en toenaam kent maar zich nog liever zou dooddrinken dan er één te noemen. Drie bladzijden verder prijkte Hugo Coveliers (VLD), die met een camera of microfoon in de buurt altijd zeer beginselvast het principe huldigt : liever honderd namen in de lucht dan één in de hand. Verder was er Patsy Sörensen (SP of aanverwant) ; hoe meer subsidies, hoe meer gedreig met vleselijke onthullingen. Inderhaast had Van Keer daar Desmet Yves nog aan toegevoegd. De hoofdredacteur van De Morgen had ooit overmoedig aangekondigd het privé-leven van schuinsmarcherende CVP’ers bloot te leggen.

Van Keer had de bewijzen zwart op wit : veel beloven en weinig geven, deed de gekken in de vreugde leven. Hij vatte dus welgemoed het debat aan in de Zevende Dag met jonkheer Herman F.J. De Croo, voorzitter van de herrezen PVV. De apotheose van de babbel kwam er toen Van Keer de dodelijke woorden sprak : ?Pas op, of ik gooi alle geseponeerde schandalen op tafel.?

Dat kon de jonker mooi in zijn zak steken. Il commandante blikte zelfverzekerd in de camera en landde pas terug op aarde toen De Croo hem in het Latijn al voor de zesde keer voor hangbuikvarken had uitgescholden. Waar waren die dossiers dan wel ?

Hoorde Van Keer dat goed ? Vroeg die salonlibertair naar bewijzen ? Goeie god. Ongehoord. Van niemand uit zijn dossier waren ooit bewijzen geëist, laat staan dat ze er zelf mee voor de dag waren gekomen. Naarmate de week vorderde, ging de arme rijkswachter afwisselend door de media als jokkebrok, praalhans en snoever. Hij begreep er geen moer van. Wat was nu het verschil tussen hem en de 327 andere fabuleurs ?

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content