Wie Vlaams minister of Vlaams Parlementslid wil zijn, zou toch minstens het Vlaamse regeerakkoord moeten kennen.
door Patrick Martens
Met uitzondering van Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V), die onder meer inzake de Scheldeverdragen met Nederland op zijn elan van doortastend bestuurder doorgaat, heeft de nieuwe Vlaamse regering een enigszins belabberde start gemaakt. Minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) kreeg eerst kritiek toen ze bekende weinig kaas van kunsten gegeten te hebben. Intussen krijgt ze de wind opnieuw van voren omdat ze voor haar cultuurcel, godbetert, een notaris als kabinetschef heeft aangesteld. Haar collega Hilde Crevits (CD&V), die verantwoordelijk is voor Mobiliteit en Openbare Werken, had dan weer stomme pech. Zij bracht vorige week een bezoek aan De Lijn in West-Vlaanderen om na te gaan hoe de kruispunten op de succesrijke kustlijn veiliger kunnen worden gemaakt. Prompt ontspoorde een kusttram.
Maar de hoofdvogel werd tot nog toe afgeschoten door de minister met het grootste pakket bevoegdheden, Philippe Muyters (N-VA). Gealarmeerd door berichten over tegenvallende Vlaamse belastingontvangsten dacht de nieuwe Vlaamse minister van Financiën, Begroting, Werk, Ruimtelijke Ordening en Sport dat de Vlaamse regering dit jaar nog zeker 1 miljard euro zou moeten besparen om uit de rode cijfers te blijven. Pas toen de redactie van Knack hem erop wees dat dit totaal onrealistisch zou zijn en dat tijdens de regeringsonderhandelingen een heel ander traject voor de Vlaamse begroting in de periode 2009-2014 is afgesproken, zette Muyters zijn uitschuiver recht. Het zal voor de Vlaamse regering al een hele klus zijn om in het najaar nog 200 miljoen bijeen te schrapen.
Na een korte bedenktijd ingaan op de vraag van een partijvoorzitter om minister te worden, is één zaak. De inhoud van het Vlaamse regeerakkoord voldoende in de vingers hebben, is blijkbaar een andere. Dat laatste geldt overigens niet alleen voor de negen Vlaamse ministers, maar ook voor de 124 Vlaamse Parlementsleden. De tekst van dat akkoord – én van een aantal bijlagen die de inzet van de nieuwe Vlaamse meerderheid in diverse beleidsdomeinen verduidelijken en concretiseren – is niet de opwindendste literatuur. Maar wie in het politieke bestuur van Vlaanderen een rol van betekenis wil spelen, zou van een zo belangrijk document minstens enige accurate kennis mogen hebben.
Wie zich met de auto in het drukke verkeer wil begeven, moet een examen over de verkeersregels afleggen en een rijbewijs hebben. Misschien kan die vanzelfsprekende praktijk Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) inspireren om bij het begin van het nieuwe werkjaar in september voor alle ministers en parlementsleden een simpele test met multiplechoicevragen over het Vlaamse regeerakkoord te organiseren. Wie dan gebuisd is, levert een deel van zijn jaarvergoeding (ruim 200.000 euro voor een minister en goed 100.000 euro voor een parlementslid) in, tot een geslaagd examen volgt. En omdat alle beetjes helpen, kan zo ook al een deel van de extra besparing van 200 miljoen voor dit jaar gerealiseerd worden.
Misschien kan Jan Peumans bij het begin van het nieuwe werkjaar een simpele test met multiplechoicevragen over
het Vlaamse regeerakkoord organiseren. Wie niet slaagt, levert een deel van zijn jaarvergoeding in.
