Dit bericht ontving ik op 3 november op m’n e-mail. Ik druk het af zoals ik het heb ontvangen:

‘Na hetgene dat zich voordeed gisteren, 2 november 2004, in Amsterdam (NL) met Theo van Gogh is het 5 OVER TWAALF om de opdringerige wreedheden van de ISLAM aan de kaak te stellen!! Onder het mombakkes van religie probeert de islam door misdaden haar wurggreep op de niet-islam wereld te verschonen. Onder de nederlandse titel “VAN SLUIERTREES TOT MOSLIMZEUG” wil ik een digitale boek aanmaken met getuigenissen (tekst, dokumenten, fotos, filmbeelden, videobeelden, voorwerpen…) van slachtoffers, uitgetreden moslims en elke andere persoon welke durft te getuigen over de lichamelijke maar ook geestelijke verminkingen aangericht door de islam en haar moslim godsdienstwaanzinnige fanaten, inklusief de onfrisse praktijken in de meeste moskeen en coffeeshops. Bedoeling is om later een digitale engelse vertaling aan te maken onder de engelse titel “FROM KHIMARBITCH TO MUSLIMSOW” en deze in de moslimlanden via websites openbaar te maken. Hierna zou dan een 100 % letterlijke vertaling in arabies zowel digitaal als analoog geprint/gedrukt aangemaakt moeten worden met op webpages plaatsen/gratis verdeling in alle moslimlanden. Te lang en teveel tolerantie is uiteindelijk en letterlijk “de rotte appels niet op tijd uit de mand genomen” met alle nefaste gevolgen vandien voor ons recht op vrije meningsuiting!’

Op 2 november gebeurde er nog iets. Ruim de helft van de Amerikanen gaf die dag te kennen dat ze geen probleem hadden met een president die zich op de goddelijke voorzienigheid beroept om het homohuwelijk grondwettelijk te laten verbieden; die de wereld ziet in termen van de goeden (Gods natie en haar enkele sympathisanten) en de slechten (de Europeanen, moslims, intellectuelen, progressieven) en die internationale akkoorden en afspraken opzijschuift om Gods wil elders in de wereld op te leggen onder de merknamen ‘vrijheid’ en ‘democratie’. Door heel de campagne voor het presidentschap zagen we hoe ‘onder het mombakkes van religie’ allerhande aanvallen op fundamentele vrijheden – de vrije meningsuiting bijvoorbeeld – ‘verschoond’ werden. De strijd ging tussen incompetentie en incoherentie, tussen een man die zijn op Gods Woord gebaseerde ideeën nooit aanpast, ook al zijn ze grondig fout of dwaas, en een andere die geen duidelijke ideeën had maar misschien soms wel nadacht. De uitslag is bekend.

Er is iets ernstigs aan de hand in deze wereld. In onze samenlevingen lijkt men van hoog tot laag alle gevoel voor maat, evenwicht en nuance te hebben verloren. Men gaat tekeer tegen anderen via imitaties van de anderen – men doet net hetzelfde, met andere woorden, als zijn tegenstrevers. De balk in het eigen oog, dat is bekend, maakt mensen stekeblind. Dat door dit alles niet enkel de actie, maar ook de reactie slachtoffers maakt, en dat dit in beide gevallen op precies dezelfde manieren gebeurt, lijkt weinigen nog te deren. Dat men ‘onder het mombakkes’ van vrije meningsuiting leugens en beledigingen produceert, lijkt ook steeds minder mensen een zorg te zijn. Theo van Gogh, sinds 2 november een sint van het Vrije Woord, hield van ‘functioneel beledigen’ en termen als ‘geitenneuker’ of ‘pygmee op plateauzolen’ behoorden tot zijn repertoire. Die stijl van ‘vrije meningsuiting’ lijkt aan te slaan.

Rond Kerstmis denken we aan vrede, warmte en vriendschap. We doen dat in een wereld waarin die zaken steeds schaarser lijken te worden. Des te vuriger moeten we elkaar dit jaar die dingen toewensen. En misschien kunnen we er bij zeggen dat ze er niet vanzelf komen. Ze vereisen engagement, redelijkheid en verdraagzaamheid. Toevallig zijn dat nu ook net de voorwaarden waaronder democratie, vrijheid en vrije meningsuiting kunnen floreren.

Jan Blommaert

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content