JA

Opgetekend door Kathy Hurkmans

‘Alle mensen sterven, toch heeft niemand het recht om iemand te doden. Terri Schiavo ligt niet in coma, ze reageert op dingen uit haar omgeving. Haar man mag haar niet laten omkomen. De dokters zeggen misschien dat haar situatie uitzichtloos is, maar ze leeft! Iedereen heeft de plicht om iemand die in nood verkeert, met alle mogelijke liefde te omringen. Barmhartigheid is belangrijk. We hopen allemaal dat we hulp krijgen als we ons plotseling in een moeilijke situatie bevinden. Het doden van een medemens hoort niet thuis in een democratische samenleving.

Er zijn heel veel mensen om Terri Schiavo heen, niet alleen haar ouders, die voor haar willen zorgen. Haar echtgenoot wil dat niet, hij heeft ondertussen ook een nieuw gezin gesticht met een andere vrouw. Het is een bizarre zaak dat Michael Schiavo de verzorging niet overdraagt aan de mensen die zoveel om haar geven. Hij blijft dat tegenhouden, omdat ze ooit gezegd zou hebben dat ze niet kunstmatig in leven wil worden gehouden. Dat blijft een bewering, want er is geen enkel tastbaar bewijs dat ze daar werkelijk zo over dacht.

In Nederland is het zo dat je de toestemming van de patiënt moet hebben om tot euthanasie te kunnen overgaan. In dit geval is er geen wilsbeschikking en dus kan er geen sprake van zijn Terri Schiavo te doden.

De manier waarop ze haar willen laten sterven, is bovendien verschrikkelijk. Dood door verhongering is barbaars en onmenselijk. De artsen zeggen dat patiënten zoals Schiavo er niets van merken, dat is onzin. Ze weten één ding zeker: door iemand geen eten te geven, honger je iemand uit. De dokters noemen het versterving. Maar eigenlijk is iemand die versterft, een persoon die al aan het eind van zijn leven is en geen voedsel meer tot zich neemt. Terri reageert op de buitenwereld, ze is niet aan het doodgaan, bijgevolg is het geen versterving. Deze manier van behandelen kan niet. De toediening van voedsel wordt abrupt stopgezet. Het is absoluut zeker dat ze zal lijden.’ n

NEE

‘Volgens de medische ethiek in België is er geen probleem om het leven van een patiënte zoals Terri Schiavo te beëindigen. De artsen zijn niet verplicht om medisch uitzichtloze behandelingen te beginnen of voort te zetten en worden vanuit medisch standpunt ook niet geacht dat te doen. Het is natuurlijk zo dat er bij stopzetting van dergelijke behandelingen, waar geen wilsbeschikking van de betrokkene voorhanden is, wel rekening wordt gehouden met de reactie en de wens van de naaste familieleden.

Geen samenspraak is ongebruikelijk, maar in ons land kunnen de geneesheren ook los van de echtgenoot of de ouders de knoop doorhakken om de patiënt te laten sterven, als er sprake is van een persistent vegetatieve staat. Wanneer iemand zich in een dergelijke staat bevindt, kan de behandeling worden gestaakt. De ouders van Shiavo houden vast aan hun bewering dat er nog beterschap mogelijk is, maar de uitspaak over die mogelijkheid ligt in de handen van de medische wetenschap. Wanneer door bijvoorbeeld een hersenscan wordt vastgesteld dat de hogere hersenfuncties uitgevallen zijn en enkel de hersenstam nog functioneert, zijn de reacties die de ouders denken waar te nemen, slechts reflexen. Het zijn geen echte reacties meer.

Wanneer iemand psychisch dood is omdat er geen bewustzijn en zelfbewustzijn meer is, maar wanneer de hersenstam nog wel actief is, heeft het voortzetten van de behandeling geen zin. Shiavo heeft nu al vijftien jaar in zo’n staat doorgebracht en ze kunnen haar in principe nog vijftien, twintig of dertig jaar laten liggen. Zo wordt er een absurde situatie gecreëerd die eindeloos gerekt kan worden. Een dergelijke toestand is mensonwaardig.

De manier waarop Terri sterft, door ‘verhongering’, is niet gruwelijk omdat ze door het gebrek aan hersenactiviteit geen honger, pijn of dorst voelt. Als er aan de reflexen gemerkt wordt dat dat wel het geval is, zouden er supplementaire pijnstillers toegediend kunnen worden, zodat de dood mild en zacht is.’

‘Dood door verhongering is barbaars en onmenselijk.’

‘De toestand van Terri Schiavo is mensonwaardig.’