‘Mijn ouders moesten even slikken’

Zuster Rachel © DEBBY TERMONIA

Vorige maand joeg het Vaticaan alweer een hoop gelovigen de kerk uit door de zondigheid van homoseksualiteit te benadrukken. Toch blijft de helft van de Belgen zich katholiek noemen. Voor de overgrote meerderheid wil dat zeggen dat ze gedoopt zijn en katholiek werden opgevoed, maar niet actief bezig zijn met het geloof. Ongeveer 10 procent van onze landgenoten is wel praktiserend en gaat geregeld naar de mis. Een kleine minderheid gaat nog verder en wijdt zijn leven volledig aan God. Zij zetten de volgende stap en beginnen aan een priesterstudie of treden in in een klooster of geloofsgemeenschap.

‘God heeft mij naar België gezonden om hier Zijn woord te verkondingen.’ Zuster Rachel (25) zuster van Zaden van het Woord

‘Ik kom uit Brazilië en ben al twee jaar in België als missionaris. God heeft mij naar hier gezonden om Zijn woord te verkondigen.’ Zuster Rachel is lid van de geloofsgemeenschap Zaden van het Woord. ‘Ik leerde de gemeenschap kennen via mijn zus. Zij is ook missionaris. Door onze gesprekken kreeg ik interesse in het geloof. Ik reisde naar Portugal om er negen maanden lang een verdiepingscursus over God en de Bijbel te volgen. Ik raakte daar zo bevangen door het geloof dat ik besloot om de rest van mijn leven aan God te wijden.’ Zaden van het Woord is een geloofsgemeenschap met verschillende types leden. ‘Er zijn niet alleen zusters bij ons. We hebben ook broeders, celibatairen en zelfs koppels. We zijn dan ook geen kloostergemeenschap. Iedereen is welkom, zolang hij of zij instemt om een basisengagement aan te gaan.’ In België telt Zaden van het Woord elf leden. ‘Maar we vertrouwen erop dat er nieuwe roepingen zullen zijn. In andere landen heeft onze gemeenschap veel jonge leden. We bidden elke dag tot God om ons te helpen om nieuwe mensen aan te trekken. En we vertrouwen erop dat het zal gebeuren.’

Birger
Birger© DEBBY TERMONIA

‘Een priesteropleiding is niet zomaar een diploma behalen.’ Birger Dassonneville (28) priester

De 28-jarige Birger Dassonneville is de jongste priester van Vlaanderen. ‘Als kind ging ik samen met mijn moeder en mijn zus geregeld naar de kerk. Daar raakte ik gefascineerd door het werk van onze parochiepastoor. Niet alleen de misvieringen, maar ook de manier waarop hij met zijn parochianen omging, vond ik inspirerend. Dat wilde ik ook doen. Tijdens mijn puberjaren engageerde ik me als misdienaar. En na mijn humaniora schreef ik me meteen in aan het seminarie van Brugge.’ Dassonnevilles beroepskeuze is voor veel leeftijdsgenoten op z’n minst verrassend. ‘Wanneer mensen horen dat ik priester ben, zijn ze positief verbaasd. Door mijn jonge leeftijd ben ik misschien makkelijk aanspreekbaar. Vooral jonge koppels vragen me voor een huwelijksviering of een doopsel. Maar soms ook gewoon voor een goed gesprek.’ Zijn opleiding duurde zeven jaar. ‘Dat is bijna even lang als een doktersstudie. Heel wat mensen begrijpen niet waar dat voor nodig is. Maar een priesteropleiding is niet zomaar een diploma behalen. Het is een levenskeuze maken. En daar heb je tijd voor nodig.’ Het mooiste deel van zijn werk? ‘Ik mag vreugde en troost brengen op belangrijke momenten in het leven, zoals een doopsel, een huwelijk of een begrafenis, en zo ervoor zorgen dat die speciale momenten onvergetelijk worden.’

Viktor Henne
Viktor Henne© DEBBY TERMONIA

‘Het kloosterleven is als een huwelijk. Als je het kunt volhouden, is dat fantastisch.’ Viktor Henne (25) pater in Averbode

‘Toen ik thuis vertelde dat ik in het klooster wilde, moesten mijn ouders even slikken’, grinnikt Viktor Henne. ‘Mijn vader en moeder hebben weinig met klassieke structuren zoals die van de kerk.’ Hij voelde zich vooral aangesproken door het mysterie van het geloof. ‘Geloven is voor mij een eeuwigdurende zoektocht. Nadenken, filosoferen, studeren, levensvragen vanuit verschillende oogpunten bekijken… Hier in de abdij van Averbode zijn ze daar al 900 jaar mee bezig. Precies die onbevattelijkheid maakt het voor mij zo fascinerend.’ Zolang je hem maar niet zweverig noemt. ‘Soms wordt er gedaan alsof religie en wetenschap niet samengaan. Dat is niet zo. Ik vind het fascinerend om te zien hoe de wetenschap ons helpt om onverklaarbare dingen stap voor stap te ontrafelen.’ Momenteel wonen er 55 paters in Averbode. ‘Iedereen kan tot de orde toetreden. Geïnteresseerden komen eerst een tijdje meeleven om de abdij te leren kennen. Daarna kunnen ze intreden en voltijds in de abdij wonen. Je engageert je om sober en celibatair te leven. Na twee jaar kun je tijdelijke geloften afleggen. Drie jaar later kun je je voorgoed engageren.’ Maar wat gebeurt er als je het leven als pater niet aankunt? Henne: ‘Het kloosterleven is als een huwelijk. Als je het kunt volhouden, is dat fantastisch.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content