‘Als de dotatie niet stijgt, moeten we het geld op een andere manier uit de markt halen’, liet de top van de VRT enkele maanden geleden weten. De strijd om het voetbalcontract toont haarfijn aan hoe.

‘De commerciële zender kan zulke bedragen betalen. Wij niet’, zei Aimé Van Hecke tijdens zijn eigen nieuwsuitzendingen, amper enkele uren nadat de openbare omroep de rechten op de Champions League in het voetbal was kwijtgespeeld. Kennelijk heeft de VRT-top er heel snel iets op gevonden. Als de Profliga, een vereniging van topvoetbalploegen, er definitief mee instemt, laat de openbare omroep voor de rechten op het Belgische voetbal gewoon iemand anders (het grootste deel van) de rekening betalen.

Officieel bestond er geen akkoord tussen de VRT en zijn mecenas – of toch zeker niet vóór de onderhandelingen over het voetbalcontract begonnen. De raad van bestuur had geen zulke verbintenissen gezien, en mogelijke sluitende afspraken tussen Belgacom en de VRT-directie zitten handig verstopt achter een bladzijde of tien non-disclosure agreement – een contractueel vastgelegde zwijgplicht . Maar het feit is dat de voetbalrechten in zes stukken verdeeld waren, en dat de helft van die loten verplicht op open netten moest. Kortom: zonder sluitende garanties dat de beelden op VRT of VTM zouden komen, had een telecombedrijf als Belgacom niet eens op de rechten mogen bieden.

Als het mag van de Europese Commissie legt Belgacom 36 miljoen euro per seizoen op tafel voor het totale voetbalpakket tot 2008. Omgerekend 125 procent méér dan in het vorige contract bepaald was. Er gaat een economische logica schuil achter de houding van het telecombedrijf: voetbal moet abonnees werven voor de verkopers van digitale decoders, het zou Belgacom een stevige voorsprong geven op de concurrenten van Telenet. De Profliga is daarmee handig meegegaan in de bikkelharde concurrentie.

Maar het ligt allemaal net even anders voor de VRT. Ten eerste geeft de openbare omroep zijn neutraliteit prijs door zich als een argument te laten gebruiken in een strijd tussen kabeldistributeurs. Ten tweede, en misschien wel vooral, legt de discussie de lijnen bloot waarlangs de openbare omroep in de komende jaren zijn dotatie verhoogd wil krijgen. Programmamakers klagen dat ze steeds vaker onder druk worden gezet om de rechten op hun programma’s aan de openbare omroep af te staan. En van haar kant heeft de Vlaamse Audiovisuele Regie (VAR), de verkoopspoot van de VRT, een manager in dienst genomen die zich enkel en alleen met het beheer en de verkoop van televisierechten moet bezighouden. Zijn opdracht: via ouderwetse ruilhandel de miljoenen bij elkaar harken die Tony Mary ‘op een andere manier uit de markt wil halen’. Benieuwd of die alternatieve financiering straks ook de discussies over de nieuwe beheersovereenkomst haalt.

Frank Demets

Zonder sluitende garanties dat de beelden op VRT of VTM zouden komen, had een telecombedrijf als Belgacom niet eens op de rechten mogen bieden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content