MEESTER VAN DE MINDERHEID: MISCHAËL MODRIKAMEN
De minderheidsaandeelhouders van alle financiële instellingen die de voorbije weken in de problemen kwamen, hebben een gezicht gekregen. Mischaël Modrikamen (42) is een Elsense advocaat die vorige week niet alleen een kort geding startte over de verkoop van Fortis, maar ook BNP Paribas en de Belgische staat aanklaagde in naam van 140 Fortis-minderheidsaandeelhouders. Modrikamen komt niet uit het niets. Multinationals als ArcelorMittal en Petrofina zien de advocaat
van Joodse afkomst liever niet meer opduiken in de rechtszaal. Enkele jaren geleden kreeg hij KBC op de knieën toen hij optrad voor de medewerkers van Cera (in een zaak in de rand van de fusie tot KBC Groep nv). Op de website van zijn kantoor geeft Modrikamen, redelijk ongebruikelijk in advocatenkringen, meteen aan met wie potentiële klanten en tegenstanders te maken hebben.
‘We schrikken er niet voor terug om de uitdaging aan te gaan met gevestigde en traditioneel denkende praktijken en autoriteiten. We vermijden nutteloze complexiteit.’ Blaffen als het kan, bijtenals het moet.
MAROKKAANSEBURGEMEESTER: AHMED ABOUTALEB
De Nederlandse Marokkaan Ahmed Aboutaleb (PvdA) wordt de nieuwe burgemeester van Rotterdam. In de grootstad waar enkele jaren geleden Pim Fortuyn nog furore maakte, is dat niet minder dan een politieke bom. De 47-jarige houder van zowel een Marokkaans als een Nederlands identiteitsbewijs is de heisa ondertussen gewoon. Zijn aanstelling tot staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in de regering-Balkenende IV deed de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders en Leefbaar Rotterdam vorig jaar al steigeren. Nochtans haalde Aboutaleb ook als wethouder in Amsterdam al regelmatig fors uit naar de allochtonen die geen inspanningen doen om zich te integreren. Het maakt hem ook binnen zijn eigen gemeenschap niet altijd even populair. Als de Nederlandse koningin Beatrix de voordracht bevestigt, komt Aboutaleb op 1 januari 2009 aan het hoofd van de havenstad.
William Claxton Klikt niet meer
Sommige mensen hebben geluk. Sommigen hebben talent. De Californische fotograaf William Claxton had beide. Als jonge amateurfotograaf verzamelde hij 78 toerenplaten en krantenfoto’s van Duke Ellington en Count Basie. Alleen had hij een hekel aan de klassieke jazzfotografie van William Gottlieb, die zijn onderwerpen als monolieten afbeeldde. Uitgerekend op dat moment, begin jaren vijftig, stak aan de Amerikaanse westkust de cooljazz de kop op, met baritonsaxofonist Gerry Mulligan en trompettist Chet Baker als uithangborden. Claxton werd huisfotograaf van hun Pacific-label, en stopte in zijn beelden dezelfde warmte en luchtigheid die in de West Coast-jazz te horen waren. ‘De beste verhalen krijg je als je muzikanten van het podium haalt’, vond hij. Dus posteerde hij Chet Baker op een zeilboot, Cannonball Adderley op het strand, Sonny Rollins in cowboypak naast een cactus. In New Yorkweerklonk hoongelach.
Later werd Claxton een societyfotograaf, en kreeg hij nog grotere renommee dankzij foto’s van Steve McQueen, Bob Dylan en Joni Mitchell. Zijn film Basic Black wordt beschouwd als de eerste modevideo, en maakt deel uit van de collectie van het MoMA in New York. William Claxton werd 80 jaar.
Hannes Cattebeke en Bart Cornand
