Enquête (1)

Uit het opinieonderzoek zou volgens Marc Reynebeau blijken dat “een volgende staatshervorming, die Vlaanderen meer bevoegdheden moet geven, de gemoederen allerminst bezighoudt” (“Sire het volk mort”, Knack nr. 40). Toch geven de prioriteiten van de burgers aan dat ze wel degelijk meer middelen en bevoegdheden wensen voor de deelstaten. Werkgelegenheid bevorderen door de loonkosten te verlagen, kan niet in Vlaanderen omdat Waalse politici hun veto stellen. De hervormingen van politie en justitie worden afgezwakt door Wallonië dat de macht van de burgemeester en de politieke benoemingen niet uit handen wil geven. Verkeer en vooral openbaar vervoer lijden onder de totaal verschillende mentaliteit van de twee grote delen van het land. De verspillingen en het misbruik in de sociale zekerheid lopen nog steeds de spuigaten uit omdat de PS-maffia het vertikt om orde op zaken te stellen.

Al deze knelpunten kunnen worden opgelost als een verregaande staatshervorming de deelstaten de kans geeft om de problemen aan te pakken. Tot zolang blijft dit land steeds weer hervallen in de Belgische ziekte. De communautaire oprispingen en scheldpartijen verbergen de onwil om de corruptie en het machtsmisbruik daadwerkelijk aan te pakken.

De overgrote meerderheid van de Vlamingen wil dat Vlaanderen alle mogelijkheden krijgt om zich met de genoemde topprioriteiten bezig te houden. Een klein aantal mensen haalt profijt uit de huidige onrechtvaardige en onhoudbare toestand. Verder zijn er zelfverklaarde intellectuelen die vooral politiek correct willen overkomen en zo een zware hypotheek leggen op de toekomst van alle inwoners van dit land. Zowel in Noord als Zuid moet men zich dringend bezinnen over welke samenleving wij willen doorgeven aan onze kinderen. Het moet toch mogelijk zijn om aan tafel te zitten en in alle sereniteit te bepalen dat elke deelstaat een zo groot mogelijke vorm van zelfbestuur krijgt. Dat kan alleen op basis van gelijkwaardigheid: geen koehandel meer, geen prijs betalen voor datgene waarop men hoe dan ook recht heeft.

Enquête (2)

Het wordt de hoogste tijd dat journalisten wat meer aandacht besteden aan al wie – politiek geëngageerd – toch tot geen van de bestaande politieke obediënties gerekend wil worden. Die vraag werd in uw enquête niet gesteld. Maar er valt wel uit af te leiden dat meer dan twintig procent van de ondervraagden geen enkel vertrouwen meer stelt in welke bestaande formatie dan ook. Het zou gevaarlijk zijn die politiek daklozen – die met twintig procent de grootste politieke familie vormen – tot gevaarlijke extremisten te maken en hen over het hoofd te blijven zien als een niet relevante, niet eens georganiseerde bende gefrustreerden.

Journalisten en enquêteurs gedragen zich als de scenarioschrijvers van eensoapserie. Zij kiezen de ingrediënten van de intriges – de vragen naar prioriteiten -, zij bepalen wie in welke rol mag meespelen – de vragen naar de plaats van de BV’s.

Als fascisme het samengaan is van halve waarheden, simplificaties en complete leugens met geweld in al zijn vormen, dan leven we nu al in een prefascistisch regime, waarbij media en overheid constant een vertekende virtuele realiteit opdringen.

Enquête (3)

Ik ben Nederlander en woon al mijn halve leven – vijftien jaar – in België. Uw enquête “De stem van het volk” (Knack nr. 41) is voor mij een aanleiding om met mijn frustratie naar buiten te komen: ik wil graag stemmen, maar mag zelfs niet aan de lokale verkiezingen deelnemen. Uit uw enquête blijkt dat veel Belgen menen dat stemrecht/plicht samenhangt met Belg zijn. Maar wat is een Belg? Er zijn Brusselaars, Duitstaligen, Vlamingen, Walen. Ik ben géén enkele van deze vier.

Speelt hier de geschiedenis van de lang door andere culturen overheerste Vlaming een rol? Dat is heel begrijpelijk: pas sinds een dertigtal jaren is Vlaanderen Vlaams en kan het zichzelf ontwikkelen. Maar zou een Vlaanderen dat zich richt naar en werkt met volgende millenniumuitdagingen niet beter kunnen overleven dan een land dat zich bezighoudt met historische achterhoedegevechten?

Vrouwen aan de macht

De CVP-vrouwen willen dat de volgende regering voor de helft uit vrouwen bestaat (“De week in België”, Knack nr. 38). Het probleem van de vrouwenemancipatie moet niet tot dat niveau worden doorgetrokken. Het initiatief gaat voorbij aan de wens van de kiezer dat alleen de meest geschikte kandidaat – van welk geslacht ook – het volk moet vertegenwoordigen en het land of gewest moet besturen. Alleen het criterium van de meest bekwame mag hier gelden.

Agusta/Dassault

Deze affaire hebben we misschien te danken aan de regering van de jaren 1933-1934. Ook toen waren er geen durvers in onze industrie. Op 5 oktober 1933 werd voor de eerste keer een in België ontworpen helikopter getest. Deze met twee motoren uitgeruste helikopter kreeg geen steun van het ministerie van Verkeerswezen. Die helikopter kon ons land, misschien, van een schandaal gespaard hebben.

Levi’s

De sluiting van de Belgische vestigingen van Levi’s is een drama voor de betrokken werknemers en hun familie (“Er zit sleet op de jeans”, Knack nr. 41). Uit respect voor hen zouden de betrokken politici beter hun mond houden of mea culpa slaan in plaats van weer met ronkende verklaringen voor de dag te komen. Als de lasten op arbeid verminderd worden, zal er werk komen. Dan blijven we gespaard van een politiek circus dat de werkgever tot hoge productiekosten dwingt of naar een goedkoper buitenland verjaagt én de bestaanszekerheid van alle werknemers bedreigt.

Ernest Claes

In de cultuuragenda van oktober lees ik: “Karel Vingerhoets vertelt de Fanfare van de Sint-Jansvrienden, kortverhalen van Felix Timmermans”. Enkele weken geleden in Teleknack: “De vulgaire geschiedenis van Charelke Dop, door Stijn Streuvels”.

Wat heeft Ernest Claes zijn volk toch misdaan?

Vande Lanotte

In “We dweilen met de kraan open” probeert Johan Vande Lanotte de mensen angst in te boezemen voor de VLD. Net als de Britse premier Tony Blair en de Nederlander Wim Kok is de VLD van mening dat er geen betere sociale bescherming bestaat dan het hebben van een job. Daarom wil de VLD de lasten op de arbeid gevoelig verlagen – cfr. Levi’s, Ford Genk en vele andere – en de werkloosheidsuitkeringen activeren. Terwijl dit beleid de Nederlandse, Ierse en Britse economie in een hogere versnelling bracht, zal het bij ons een sociaal kerkhof creëren. Tenminste volgens Vande Lanotte. Als toemaatje zet hij de waarheid op z’n kop. “De VLD wil de werklozen naar het OCMW verkassen”, aldus de ex-minister. Dat is manifest onjuist en hij vergeet bovendien dat zijn regering maar even dertigduizend werklozen schorste. Zo zag de werkloosheid er op papier wat beter uit.

Smet-banen

Miet Smet wil werklozen verplichten mee te helpen aan het opruimen van de watersnoodrommel (“Pro en Contra”, Knack nr. 40). Verplicht, anders zwaait er wat. Gisteren klonk het nog: alle werklozen mògen in het PWA-systeem stappen en zo wat bijverdienen. Eerst mag je als werkloze geen klap uitvoeren op straffe van uitsluiting, dan creëert Smet een vis-noch-vlees PWA-statuut en tenslotte word je verplicht daarin te stappen. Als werkloze telt je mening niet. Die schandelijke zet komt er bovendien nadat alle deskundigen eensgezind zeggen dat de watersnood de schuld is van de regering die jarenlang onze waterhuishouding verwaarloosde. Dankzij de werkloosheid beschikt België over een legertje mensen van actieve leeftijd dat het naar eigen goeddunken kan inzetten om het afval van onze maatschappij op te ruimen.

A. September, Opwijk.,M. Steyaert, Gistel.,P. Bogers, Leuven.,A. Hustinx, Vinderhoute.,M. Leenders, Blankenberge.,W. Vaerewijck, woordvoerder Vivant, Antwerpen.,P. Baetens, Dendermonde.,B. Somers, woordvoerder VLD.,L. Wouters, Buggenhout.