JA

Samen met uw partijgenote en Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu diende u een wetsvoorstel in. Waarom?

In 2003 heeft het Grondwettelijk Hof (dat toen nog Arbitragehof heette, nvdr) gevraagd om een regeling uit te werken. Daarop volgden enkele voorstellen over zorgouderschap, waarbij de rechten en plichten van een van de natuurlijke ouders worden ontnomen en overgedragen aan de stiefouder. Dat gaat ons te ver. We vinden het belangrijk dat natuurlijke ouders de band met hun kinderen behouden, dus hebben we ons laten inspireren door het Duitse systeem van kleines Sorgerecht. Dat hebben we naar onze situatie getransponeerd.

Stel dat de stiefouder alleen is met het kind en er dringend een beslissing moet worden genomen over een operatie, dan mag die dat vandaag juridisch niet. Ons voorstel stipuleert dat de natuurlijke ouders, als er zich praktische problemen voordoen, overeen kunnen komen om de stiefouder te machtigen om mee te beslissen over de opvoeding, de zorg, de bescherming en de opleiding van het kind. Voorwaarden zijn dat de stiefouder al twee jaar moet samenleven met de biologische ouder en al minstens één jaar mee het kind opvoedt. Dat is een minimum.

Het grote voordeel van ons voorstel is dat het heel flexibel is. Wanneer slechts een van beide ouders vragende partij is en de andere het niet ziet zitten, kan men naar de rechter stappen. Die kan in zo’n geval heel veel beslissingsrecht toewijzen, maar hij kan evengoed besluiten dat het alleen kan in noodsituaties. Ook het kind kan worden gehoord.

Het evenwicht in nieuw samengestelde gezinnen is vaak precair. Gooit u geen olie op het vuur?

Betwistingen komen er niet doordat er een wet is. Die dient juist om ze op te lossen.

Wat is de timing?

De afspraak is om in september samen te zitten met de indieners van de verschillende voorstellen die nu op tafel liggen. Dan zien we of we een consensus kunnen vinden.

U bent zelf moeder en stiefmoeder en hebt nieuw samengestelde gezinnen geïnterviewd. Waarom vindt u medebeslissingsrecht voor stiefouders geen goed idee?

Hoeveel dagen per week moet je samenwonen met de kinderen om stiefouder te zijn? Er zijn onnoemelijk veel omgangsregelingen voor kinderen van gescheiden ouders en elke situatie is anders, dus het lijkt me moeilijk om dit in een algemene wet te gieten. Waarom moeten we per se alles juridisch vastleggen? Als de biologische ouders nog overeenkomen, is er geen probleem. En als er wel een conflict is, zal de regeling alleen maar verder polariseren.

Hoezo?

Na twee jaar zitten veel nieuw samengestelde gezinnen nog in volle conflictperiode. De nieuwe relatie dan al meer rechten geven is geen goed idee. Veel wrijvingen ontstaan net doordat stiefouders zich, om het beeld van de boze stiefouder te counteren, al te enthousiast op hun ouderrol storten. Dit wetsvoorstel, waardoor ze rechten krijgen die raken aan de kern van het ouderlijke gezag, werkt dat nog in de hand.

Als de termijn van twee jaar samenwonen wordt verlengd, verdwijnt dan uw scepsis?

We weten nog te weinig over wat stiefouders nodig hebben en moeten dat eerst grondig onderzoeken. Ik geloof in de goede bedoelingen van de indieners, maar door die rechten meteen zo groot te maken ontstaat alweer de suggestie dat de stiefouder zo snel mogelijk een soort ouder moet worden. Alsof je in het leven van kinderen geen betekenis kunt hebben als je geen ouderlijke rechten krijgt. Bovendien zouden de rechten van de stiefouder vervallen als de biologische ouder sterft. Terwijl voor veel stiefouders en stiefkinderen net die vraag ontzettend belangrijk is: wat gebeurt er dan? Kan de stiefouder de kinderen, die soms uit verschillende huwelijken komen, samenhouden? En kunnen de kinderen contact blijven houden?

NEE

Samen met uw partijgenote en Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu diende u een wetsvoorstel in. Waarom?

In 2003 heeft het Grondwettelijk Hof (dat toen nog Arbitragehof heette, nvdr) gevraagd om een regeling uit te werken. Daarop volgden enkele voorstellen over zorgouderschap, waarbij de rechten en plichten van een van de natuurlijke ouders worden ontnomen en overgedragen aan de stiefouder. Dat gaat ons te ver. We vinden het belangrijk dat natuurlijke ouders de band met hun kinderen behouden, dus hebben we ons laten inspireren door het Duitse systeem van kleines Sorgerecht. Dat hebben we naar onze situatie getransponeerd.

Stel dat de stiefouder alleen is met het kind en er dringend een beslissing moet worden genomen over een operatie, dan mag die dat vandaag juridisch niet. Ons voorstel stipuleert dat de natuurlijke ouders, als er zich praktische problemen voordoen, overeen kunnen komen om de stiefouder te machtigen om mee te beslissen over de opvoeding, de zorg, de bescherming en de opleiding van het kind. Voorwaarden zijn dat de stiefouder al twee jaar moet samenleven met de biologische ouder en al minstens één jaar mee het kind opvoedt. Dat is een minimum.

Het grote voordeel van ons voorstel is dat het heel flexibel is. Wanneer slechts een van beide ouders vragende partij is en de andere het niet ziet zitten, kan men naar de rechter stappen. Die kan in zo’n geval heel veel beslissingsrecht toewijzen, maar hij kan evengoed besluiten dat het alleen kan in noodsituaties. Ook het kind kan worden gehoord.

Het evenwicht in nieuw samengestelde gezinnen is vaak precair. Gooit u geen olie op het vuur?

Betwistingen komen er niet doordat er een wet is. Die dient juist om ze op te lossen.

Wat is de timing?

De afspraak is om in september samen te zitten met de indieners van de verschillende voorstellen die nu op tafel liggen. Dan zien we of we een consensus kunnen vinden.

U bent zelf moeder en stiefmoeder en hebt nieuw samengestelde gezinnen geïnterviewd. Waarom vindt u medebeslissingsrecht voor stiefouders geen goed idee?

Hoeveel dagen per week moet je samenwonen met de kinderen om stiefouder te zijn? Er zijn onnoemelijk veel omgangsregelingen voor kinderen van gescheiden ouders en elke situatie is anders, dus het lijkt me moeilijk om dit in een algemene wet te gieten. Waarom moeten we per se alles juridisch vastleggen? Als de biologische ouders nog overeenkomen, is er geen probleem. En als er wel een conflict is, zal de regeling alleen maar verder polariseren.

Hoezo?

Na twee jaar zitten veel nieuw samengestelde gezinnen nog in volle conflictperiode. De nieuwe relatie dan al meer rechten geven is geen goed idee. Veel wrijvingen ontstaan net doordat stiefouders zich, om het beeld van de boze stiefouder te counteren, al te enthousiast op hun ouderrol storten. Dit wetsvoorstel, waardoor ze rechten krijgen die raken aan de kern van het ouderlijke gezag, werkt dat nog in de hand.

Als de termijn van twee jaar samenwonen wordt verlengd, verdwijnt dan uw scepsis?

We weten nog te weinig over wat stiefouders nodig hebben en moeten dat eerst grondig onderzoeken. Ik geloof in de goede bedoelingen van de indieners, maar door die rechten meteen zo groot te maken ontstaat alweer de suggestie dat de stiefouder zo snel mogelijk een soort ouder moet worden. Alsof je in het leven van kinderen geen betekenis kunt hebben als je geen ouderlijke rechten krijgt. Bovendien zouden de rechten van de stiefouder vervallen als de biologische ouder sterft. Terwijl voor veel stiefouders en stiefkinderen net die vraag ontzettend belangrijk is: wat gebeurt er dan? Kan de stiefouder de kinderen, die soms uit verschillende huwelijken komen, samenhouden? En kunnen de kinderen contact blijven houden?

opgetekend door jan jagers

‘Het grote voordeel van ons voorstel is dat het heel flexibel is.’

‘Waarom moeten we per se alles juridisch vastleggen?’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content