Maryse (53) schreef zich in voor een stratenloop

© GETTY

“Op het moment dat ik hoorde dat ik borstkanker had, stortte mijn hele leven in. Door de operatie en de chemokuren raakte ik het zelfvertrouwen in mijn lichaam kwijt. Ik was voortdurend moe en mijn spieren leken weg te smelten. Met mijn zus, een fervente marathonloopster, maakte ik regelmatig wandelingen. Tijdens onze tochtjes groeide het idee om samen te lopen. Mijn zus zocht alle mogelijke informatie bijeen en overtuigde me dat ik me beter zou voelen en meer kansen had op overleven als we samen zouden sporten. We gaan nu samen joggen, heel voorzichtig en op mijn tempo. Je moet de buren zien kijken als we samen door de straat lopen. Ik krijg soms rare reacties, alsof borstkanker helemaal niet zo erg is, omdat ik toch kan lopen. Mijn arts maant me aan om toch voorzichtig te zijn, wat ik wel jammer vind. Samen lopen met mijn zus is zowat het mooiste moment van de week, naast onze wandelingen, die we ook blijven maken. Gek genoeg voel ik me nadien minder moe. Eind september ga ik samen met mijn zus meedoen aan een stratenloop: 5 kilometer! Om dat doel te bereiken, let ik nu extra op mijn voeding en volg ik het trainingsschema dat mijn zus speciaal voor mij ineenstak. Ik ga er alles aan doen om weer voluit te leven en ik ga zeker blijven lopen.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content