De mannen in Parijs : veel is onduidelijk.

Zelden was de uitslag van het mannentoernooi zo onvoorspelbaar als dit jaar. Het is, bijvoorbeeld, moeilijk hoogte krijgen van de vorm van ’s werelds nummer één, Pete Sampras. Die komt al voor de achtste keer naar Parijs, maar nog maar één keer geraakte hij tot in de halve finales. De aanvallende Sampras zal het opnieuw bijzonder moeilijk krijgen met de defensieve ingesteldheid van de meeste Spanjaarden. Bovendien sukkelde Sampras in de voorbereiding met een weerbarstige pols.

Dat Spaanse legioen zal de mannentabel tot diep in de tweede helft van het toernooi rood-geel kleuren. Alex Corretja, Carlos Moya, Felix Mantilla en Alberto Costa kunnen het verste komen, Sergi Bruguera dringt zich op als outsider. De tweevoudige ex-winnaar en zilveren medaille van Atlanta sukkelde de voorbije jaren van de ene kwetsuur in de andere. Afgelopen winter ontdekte een arts nog een gebroken kootbeentje in de rechtervoet dat Bruguera danig parten speelde. Maar nu lijkt hij weer langzamerhand de oude.

Nog maar net uit de lappenmand komt het trio Evgeni Kafelnikov (de titelverdediger), Boris Becker, Goran Ivanisevic. Ze lijken niet klaar om een markante rol te spelen. Andre Agassi wil nog maar heel af en toe diep gaan. Zijn gravelvoorbereiding leek dit seizoen nergens naar, zijn huwelijk met actrice Brooke Shields en zakelijke sores slorpten al zijn aandacht op. Ook bij Jim Courier lukt het nog slechts sporadisch. Hij haalt meer de pers omwille van zijn flipperige houding op en naast het terrein dan om zijn prestaties. En Thomas Muster, de absolute zandstuiver van de voorbije jaren, schitterde in de lente op de hard courts, maar liet het dan drie keer op rij afweten op gravel. Aanpassen aan een ander racket heet het. Maar Muster kan zich, net als Michael Chang, uitstekend voorbereiden op een specifiek evenement.

Na zijn succes in Monte Carlo is de Chileen Marcelo Rios ongetwijfeld de favoriet bij de bookmakers. Tennistiek heeft hij de slagen en de inspiratie van de allergrootsten en zijn rebelse imago trekt, net wat het tennis nodig heeft, de jongeren naar de tribunes. Alleen wordt hij zelf nog te vaak de dupe van zijn reputatie.