Vorig seizoen leefde bariton Scott Hendricks zich in De Munt uit als de wreedaardige barbier Sweeney Todd. Nu stort hij zich, opnieuw in De Munt, in een bloederig avontuur als Macbeth in Verdi’s versie van Shakespeares tragedie. ‘Het is geen toeval dat er nu zo veel gruwel op de operascène te zien is.’
Waarin verschilt het libretto van Verdi’s opera met het stuk van Shakespeare?
SCOTT HENDRICKS: Het libretto is meer gebald, maar je krijgt wel het hele Macbethverhaal te zien met Macbeth, Lady Macbeth en de drie heksen in de hoofdrollen.
Intussen pakt Opera Vlaanderen uit met Janá?ceks De zaak Makropoulos, ook al een opera vol dood en verderf. Waarom is gruwel hot in de opera?
HENDRICKS: Dat er nu zo veel gruwel op de scène te zien is, is geen toeval. Deze Macbeth sluit perfect aan bij wat er in de wereld gebeurt. Uiteraard zul je al zingend de wereldvrede niet herstellen, maar je laat het publiek wel stilstaan bij de gevolgen van tomeloze ambitie en machtswellust.
‘Opera is voor madammen met nen bontjas’, zei Dimitri Verhulst vorige week in Knack.
HENDRICKS: Ach, die discussie is zo oud als de opera zelf. Opera is, net als ballet of klassieke muziek, een dure kunst. Maar als het goed is en alles – muziek, kostuums, spel, regie, decor – in elkaar klikt, dan is opera de meest complete, sublieme kunstvorm. Zo veel mogelijk mensen over die ogenschijnlijk hoge drempel tillen, is een taak die élke operazanger en medewerker ter harte neemt.
Ik heb de opera pas ontdekt toen ik achttien was. Ik was gek op rock- en koormuziek. Tot ik in een muziekwinkeltje een cassette kocht met de hoogtepunten uit La Bohème en het in de auto beluisterde. Wow. Deze diehard Princefan werd van zijn sokken geblazen. Ik parkeerde mijn auto en besloot van opera mijn leven te maken. Tien jaar luisterde ik niet naar de radio, ik ontdekte het repertoire. Opera heeft me meer van het leven doen houden en me meer inzicht gegeven in de condition humaine. Ik zou graag zeggen dat het me ook meer van de mens deed houden, maar daarvoor kijk ik te vaak naar het nieuws.
Wat bracht u als Texaan naar Europa?
HENDRICKS: Niet mijn achternaam, die verraadt dat ik Vlaamse of Nederlandse roots heb. Na mijn studies kwam ik naar Europa omdat ik van regisseurstheater houd en van intieme zalen. Sindsdien reis ik de wereld rond en zing ik even graag in Brussel als in Houston.
Hoe verhoudt de Europese operasector zich tot de Amerikaanse opera?
HENDRICKS: Overal ter wereld is er topkwaliteit. Maar in Amerika is opera meer een ‘event’. Een voorstelling speelt er maximaal vier keer, onze Macbeth speelt acht keer. Dat toont de positie van opera in deze samenleving. En het zegt iets over de financiering: de overheidssubsidies maken lange speelreeksen én artistieke risico’s – de basis voor vernieuwend regisseurstheater – mogelijk. Nu er beknibbeld wordt op die subsidies is het tijd om na te denken over een ander financieringsmodel. Een taxshelter, bijvoorbeeld.
Als Macbeth zult u ons doen nadenken over deze zin uit het libretto: ‘Leven… Wat maakt het uit? Het is het verhaal van een arme dwaas: wind en geluid betekent niets.’
HENDRICKS: Die sleutelzin interpreteren we op een erg verrassende manier. Hoe? (Lacht) U probeert me de benadering van regisseur Olivier Fredj te ontfutselen. Top secret! Ik kan wél vertellen dat de toeschouwers het Macbethverhaal krijgen, plús een extra verhaallijn.
Macbeth gaat op 13 september 2016 in première in het Muntpaleis en is er tot 29 september 2016 te zien.
Els Van Steenberghe
‘We moeten nadenken over een ander financieringsmodel voor opera. Een taxshelter, bijvoorbeeld.’
