De verkiezingen zullen de machtsverhoudingen binnen de Franstalige partijen grondig veranderen. Mogelijk trekken ze een voorzitterscarrousel op gang.
CDH nam afgelopen weekend afscheid van coalitiepartner PS. Aftredend Waals minister Benoît Lutgen liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Het contract met de PS vervalt op 7 juni, was zijn boodschap. Nadien staan alle opties opnieuw open, maar een meerderheid met de door schandalen geteisterde PS is niet de eerste keus, aldus Lutgen. Waarom het niet eens proberen met Ecolo en MR in een zogenaamde Naamse coalitie, naar de huidige coalitieformule in de hoofdstad van Wallonië?
Het zit CDH niet mee in deze campagne. Op grond van de peilingen zouden de Franstalige humanisten slechts de vierde partij worden (en dus de kleinste van de vier grote spelers) aan Franstalige kant. CDH wordt niet gehoord. Het geschreeuw tussen MR en PS overstemt alles en de winnaar van dat geruzie heet Ecolo. Benoît Lutgen probeerde met zijn uithaal naar de PS zijn partij opnieuw in beeld te brengen. De populaire Lutgen is ook de meest getipte opvolger van huidig CDH-voorzitster Joëlle Milquet.
Bij de PS valt niet uit te sluiten dat de lange tijd onfeilbaar gewaande Elio Di Rupo na 7 juni van zijn voetstuk valt. Het zal afhangen van de omvang van het verlies. Is de afstraffing historisch groot – sommigen houden rekening met de grootste naoorlogse nederlaag van de PS, afhankelijk van de score in Henegouwen -, dan lijkt de positie van partijvoorzitter Di Rupo onhoudbaar. Federaal vicepremier Laurette Onkelinx wordt vaak genoemd als plaatsvervanger. Maar de Brusselse federatie waartoe Onkelinx behoort, is klein vergeleken met de machtige Waalse federaties van Charleroi en Luik. Dan ogen de kansen van aftredend Waals minister-president Rudy Demotte volgens sommigen een stuk beter.
Het heeft er wel alle schijn van dat de PS bij een electorale afgang uit de federale regering verdwijnt. Zo’n oppositiescenario wint ook veld binnen de PS. Heel wat mensen stemmen voor Ecolo zonder zelfs maar te weten waarom, klinkt het binnenskamers. De bevolking zal nog schrikken als Ecolo sommige van zijn plannen in praktijk probeert te brengen. Hoe het moet aflopen met de staatshervorming zonder de PS, is een groot vraagteken.
Bij de MR krijgen we de terugkeer van Louis Michel op de Belgische of wellicht Waalse scène. Als Michel een superresultaat behaalt bij de Europese verkiezingen, dan krijgt de MR een sterke duw in de rug, en krijgt Louis Michel vleugels. Bovendien maakt zijn sociaal-liberale profiel hem voor mogelijke coalitiepartners tot de uitverkozen gesprekspartner bij de MR. Didier Reynders moet dus per 7 juni rekening houden met een te duchten interne concurrent.
De Franstalige campagne zet alles op losse schroeven. Niet alleen de voortzetting van de huidige coalities, wat in eerste instantie de bedoeling leek, maar ook de machtsverhoudingen binnen de Franstalige partijen, met als mogelijk gevolg een ware voorzitterscarrousel.
door Han Renard
