Anti-republikeinen vermoordden in 1936 in Viznar bij Granada de politiek geëngageerde dichter en theaterman Federico Garcia Lorca. Twee maanden eerder had hij “Het huis van Bernarda Alba” voltooid, samen met “Bloedbruiloft” (1933) en “Yerma” (1934) een trilogie over verlangen, wanhoop en eenzaamheid van vrouwen op het platteland.
Pas na de dood van dictator Franco in 1975, werden Lorca’s leven en werk weer ongecensureerd bespreekbaar, al stribbelden zijn zus Isabel en een neef nog tegen als het ging over Federico’s homoseksualiteit. Dat verklaart waarom de Lorca-biografie die de Ier Ian Gibson al van 1965 aan het schrijven was, pas in 1989 kon verschijnen. Dit lijvig standaardwerk bestaat nu ook in het Nederlands. De citaten uit Lorca’s poëzie en de coplas zijn vertaald door Bart Vonck, die ook als coördinator van Lorca98 optreedt, een initiatief ter herdenking van de 100ste geboortedag van de dichter, met diverse publicaties, een reizende tentoonstelling, theater, concerten en lezingen. Vonck maakte ook een nieuwe vertaling van “Bloedbruiloft”, waarmee Theater De Schaduw (Ardooie), in coproductie met Limelight (Kortrijk) en Dubbelspel (Leuven), Lorca alle eer aandoet.
“Bloedbruiloft” wordt gespeeld in een verdoken veldkapel, waar regisseur Piet Arfeuille al meerdere theaterevenementen realiseerde. Vanuit diverse culturele centra in West-Vlaanderen worden bussen ingelegd naar De Schaduw, waar ook een randprogramma aan de voorstellingen is gekoppeld.
Arfeuille maakt “Bloedbruiloft” los van de Spaanse anekdotiek van castagnetten en bordurende vrouwen in het zwart. Hij gaat dieper in op de extreme ritmische complexiteit van het stuk, op de muzikaliteit van de poëzie (prachtig ondersteund door de muziek van Tcha Limberger) en de expressionistische kracht van het oeroude gegeven. “Bloedbruiloft” is een ode aan de zuivere liefde, die in een wereld van haat en wraak, berekening en naijver, ten dode is opgeschreven. De dood is bestendig aanwezig in de gedaante van een jonge danser, uiterst beheerst in zijn lichaamstaal. Heel de productie is trouwens in handen van jonge spelers, debutanten uit Antwerpen, Brussel, Maastricht. Ze geven de tragedie een relativerende toets, en al mis je dan de rijpheid van de ervaring, je wordt vergoed met spontaneïteit en kwetsbaarheid. Daardoor blijft “Bloedbruiloft” ook als volkstoneel gerespecteerd.
Tot 29/11 in De Schaduw, Wezestraat 32, Ardooie 051/20.37.99; op 7, 8, 9, 10/12 in Kapel Terbank, Heverlee 016/20.81.33 (Stuc).
Roger Arteel
