Het bouwen van een dynamische website was tot enkele jaren geleden alleen voor computerprogrammeurs weggelegd. Vandaag is er software op de markt die ook anderen in staat stelt om op een relatief eenvoudige manier leven in een website te brengen. Het meest gebruikte gereedschap voor webanimatie is Flash van softwarebouwer Macromedia. Flash is speciaal ontwikkeld voor de beperkte bandbreedte en de bescheiden processor waarover de doorsnee internetter beschikt. Het programma biedt ontwikkelaars van websites de mogelijkheid om niet alleen breedbandbezitters, maar ook dial up-surfers aan bewegende beelden en geluid te helpen.
Flash kreunt op dit moment onder zijn eigen succes. Het wordt te pas en te onpas gebruikt, bijvoorbeeld in de vorm van een filmpje dat aan de eigenlijke homepage van een website voorafgaat. Die animaties stellen meestal niet veel voor en ze creëren extra wachttijd: een Flash-animatie moet immers eerst gekopieerd worden en dat kan soms even duren. Bovendien geeft het een vals gevoel van actie. Eens het filmpje afgelopen is, beland je weer in de statische html-omgeving.
Maar de technologie die op veel commerciële sites voor ergernis zorgt, is dezelfde als die waarmee de boeiendste sites van het moment op internet worden gebouwd. Sommige, vaak experimentele, sites zijn helemaal in Flash opgebouwd, zoals presstube ( www.presstube.com). Die biedt een chaotisch samenspel van lijnen, vormen en geluiden. Er zijn mooie dingen te zien, maar het blijft – net als de intro’s van commerciële websites – een passief gebeuren dat niet helemaal met het wezen van internet te rijmen valt. Interessanter zijn dan ook toepassingen waarbij je grafiek en geluid kunt beïnvloeden (zoals surface.yugop.com). Wat daar te beleven valt, wordt mee bepaald door de toeschouwer. Die interactieve animatie is vaak abstract en maakt gebruik van de wiskundige tekentalenten van de computer. Dat is echter geen vereiste. De website van de Nederlander Han Hoogerbrugge ( www.hoogerbrugge.com) bestaat bijvoorbeeld uit een honderdtal korte, interactieve stripplaatjes. Ze zijn knap getekend en meestal vergezeld van een vreemd maar aangenaam geluid. Door de cursor over sommige delen van de prent te bewegen of door elementen aan te klikken, komt het tafereel tot leven.
Het resultaat laat niemand onberoerd, zelfs niet de grootste internethaters. In tegenstelling tot veel andere netkunst is deze verzameling prenten immers heel toegankelijk en bijzonder humoristisch. Vrijblijvend is dit werk echter niet. Het gaat in feite om een verzameling zelfprotretten van de kunstenaar, die voor iedere moderne, westerse mens herkenbaar zijn. Om de veertien dagen komt er een karakterschets bij, en de man wordt steeds beter.
Kies een goed moment uit om de site te bezoeken, want de interactieve plaatjes zijn verslavend. Ook als je alle interactieve mogelijkheden van een prent hebt verkend, blijft ze boeien. Je kunt er namelijk mee gaan spelen. En omdat elke visuele verandering ook een ander geluid meebrengt (en omdat het achtergrondgeluid als basisritme dient), creëer je een multimediaal spektakel om met open mond naar te kijken. Een vreemde ervaring.
Kris De Decker
