Antoon Roosens, oud-voorzitter van het Masereelfonds, deed enkele jaren geleden profetische uitspraken. Hij was ervan overtuigd dat het flitskapitalisme als gevolg van de deregulering van de kapitaalmarkt als een zeepbel uit elkaar zou spatten. ‘Het komt eraan,’ zo zei hij, ‘ik weet enkel niet wanneer.’
Erg lang heeft het niet op zich laten wachten, maar hij heeft het niet meer mogen meemaken.
Kwijleballen zoals de jabroers van een krant die ooit de mensen een geweten wou schoppen, verdedigen vandaag de stelling dat in het bankwezen gestelde graftorren de schuld zijn van alle kommer en kwel, en de politieke klasse hierin vrijuit gaat. Dit is de waanzin voorbij. Het is natuurlijk zo dat tienduizenden rommelhypotheken de strot van ‘hardwerkende Vlamingen’ in geduwd werden door getrainde bankiers. Maar de Belgische politieke klasse gaat hier helemaal niet vrijuit. Integendeel.
Alle establishmentpartijen hebben boter op hun hoofd. De goed functionerende overheidsspaarbank ASLK werd in 1993 voor een zacht prijsje verkocht aan Fortis. Het was professor Herman Verwilst (die nu mag vertrekken met een slordige 200 miljoen oude Belgische franken), die in Gent op de 1 mei-stoeten de Internationale meezong, die de privatisering van de ASLK beredderde.
De christelijke arbeidersbeweging of wat daarvoor moet doorgaan, is in hetzelfde bedje ziek. De ACW-top is financieel volledig vermengd met het bancaire casinokapitalisme, nauw verbonden met de Belgo-Franse franskiljonse belangen. Jean-Luc Dehaene, notoir belgicist en ‘goede vriend van de beweging’, wordt de nieuwe voorzitter van Dexia. Uiteraard, want als Dexia kopje onder gaat, verzuipt de hele ACW.
Yves Leterme, ook al van de ACW, is thans premier van een soortement coalitie die voor het eerst sinds mensenheugenis geen meerderheid achter zich heeft in Vlaanderen. De facto restaureert hij het Belgique à papa, zij het tijdelijk. Hij zal de geschiedenis ingaan als een eminente vertegenwoordiger van het vuilbakkenras dat we kennen uit de vaderlandse geschiedenis. Hij heeft er vakkundig voor gezorgd dat de N-VA uit een roes ontwaakte en merkte dat het tjevengebroed helemaal niet uitgeroeid is. De meisjes en jongens van de N-VA, maar ook vele CD&V’ers die dachten dat er nieuwe tijden aangebroken waren, moeten nu wel noodgedwongen tevreden zijn met niets.
Wat Leterme vandaag doet, heeft niet de minste zin. Hij heeft totaal geen draagvlak in Vlaanderen. Hij beweegt zich in de politiek als een zigzaggende lijkwade van Turijn en krijgt sinds zijn vaderlands optreden voorwaar schouderklopjes van alles wat naar België stinkt. Misschien krijgt hij ooit wel een ereprijs of zoiets van de lobby van ‘Red de solidariteit’, een onwelriekend clubje waarvan heel wat leden hun schamele vermogen veilig naar Monaco of Liechtenstein gebracht hebben, of zonder enige schaamte meewerken aan de graaicultuur die zo typisch is voor het einde van Byzantijnse Rijken.
CHRISTIAN DUTOIT IS HOOFDREDACTEUR VAN MEERVOUD, EEN LINKS VLAAMS-NATIONAAL MAANDBLAD
door Christian Dutoit
