Hoogdagen vorige week voor onze chef-Wetstraat. Geen radio- of tv-station, of Van Cauwelaert moest er komen uitleggen hoe dat gerommel met Agusta en Dassault precies in mekaar zat. Aanvragen van NOS en BBC moesten worden afgewimpeld, vanwege eerdere beloften aan CNN en TF1. Vorige donderdag stond er een ploeg van de Australische televisie aan de deur.
Toen onze chef-Wetstraat de eerste procesdag de trappen van het justitiepaleis besteeg, stormde prompt een horde persfotografen op hem af. In de waan dat die kloek gebouwde en alom geïnterviewde heer niet alleen een van de beklaagden, maar meer dan waarschijnlijk ook een van de schuldigen was. De man die de fraude had bedacht, en met de valies vol geld over de grens was gewandeld.
Op een of andere vreemde manier is iedereen ervan overtuigd geraakt, dat onze chef-Wetstraat als enige deze onverkwikkelijke affaire nog begrijpt en doorziet. Wat natuurlijk niet waar is, maar dat probeert betrokkene zo lang mogelijk verborgen te houden. Hij heeft sinds vorig jaar zelfs een mediastratege in dienst genomen. Zij is tevens zijn manager, sluit deals met kledingsponsors, boekt schminksters en kappers, regelt de financiële details met de televisiestations, en dicteert wat er in zijn loge moet klaarstaan. (Een halve kip, veertien sandwiches met fijne vleeswaren, drie kilo sinaasappelen, potje yoghurt, bord rauwe groenten, een half pond kaviaar, drie magnums Jack Daniels, twee repen Mars, vier kruiken Badoit, een computer met aansluiting op Bistel en een massagetafel.) Naar verluidt beschikt zij verder over gaven, waarnaar op de redactie van Knack slechts op fluistertoon wordt gegist.
Op haar aanraden begon onze chef-Wetstraat, nu en dan, op zich totaal onbetekenende primeurkes door te schuiven naar radio en televisie. Dat Elio Di Rupo via via enkele PS-verdachten had aangeboden in ruil voor discretie de proceskosten te dragen bijvoorbeeld. Nou, en? Dat lijkt ons nogal vanzelfsprekend. De PS heeft dankzij diezelfde verdachten meer dan genoeg geld in haar zakken gestoken. Maar nee, het bleek niet te mogen. Van Cauwelaert in alle nieuwsbulletins, en de verkoopscurve van Knack leek wel een Viagrapil te hebben geslikt.
Gaandeweg begon onze chef-Wetstraat er een sport van te maken om zelfbewuste personaliteiten à la Siegfried Bracke lastig te vallen tien minuten vóór het nieuws van zeven uur. Bracke verorbert dan meestal zijn boterhammetjes, en is allerminst gediend met overwerk. Zo heeft hij eens een week lang hardnekkig verzwegen dat Etienne Mangé, na zijn vrijlating uit de gevangenis, van de BATC een jaarsalaris van vijftien miljoen frank cadeau kreeg. Dat was uiteraard zwijggeld van de SP, alle kranten kwamen ruimte te kort op hun voorpagina, en de premier zelf gaf in de Kamer toe dat het een schandaal was. Niets hierover op de VRT. Pas een week later één zijdelingse toespeling.
Sindsdien speelt onze chef-Wetstraat het hard. Hij belt nu tussen Mooi en Meedogenloos en het Journaal in. Eerst buigt hij een keer of vijf door zijn krakende knieën, zodat het echt dringend klinkt. Als Bracke met volle mond “Hallo” heeft gespuugd, hijgt onze chef-Wetstraat buiten adem: “Siegfried, Rik hier. Ik heb net ook naar VTM gebeld.” Dit laatste is de ultieme zweepslag. Bracke zwaait zijn versleten schoenen van zijn bureau, grijpt een balpen en een stuk papier, en noteert.
Als er meer tijd is, spartelt hij soms pro forma wat tegen. Op een maandagavond, één week voor het proces begon, belde onze chef-Wetstraat om halfzeven naar de Reyerslaan. Bracke nam op, schoof zuchtend zijn lunchpakket opzij, en nam zich voor om eens wat tegenwerk te bieden aan die pedante betweter van Knack. Helaas verraste die hem compleet: “Siegfried, weet ge al dat Raffaelo Teti dood is?”
Aan de andere kant van de lijn viel Bracke bijna van zijn stoel: “WAT!!?? Is Teti dood?” Meteen daarna herstelde hij zich: “Ja, dat wist ik.” Van Cauwelaert onderdrukte een lachbui, en besloot de ander een lesje te leren. “Ah, dan is het goed. Dag Siegfried, veel plezier bij het metselen vanavond.” Een inside grapje: onze chef-Wetstraat is prelaat bij Opus Dei, Bracke gezel bij de Gentse loge.
Twintig minuten later, de generiek van het nieuws was net gestart, gooide een drijfnatte Bracke een inderhaast ineengeflanst verslagje bij de regie binnen. Toen hij zich uitgeteld in zijn bureaustoel liet neervallen, rinkelde de telefoon opnieuw. Bracke kreeg bijna een infarct, toen het weer onze chef-Wetstraat bleek te zijn: “Siegfried, Rik hier. Zeg ik was nog iets vergeten. Ik heb het zonet ook aan de RTBf en aan VTM doorgegeven. Wist ge dat P&V heeft geprobeerd om Mazy en Hermanus om te kopen?”
Siegfried Bracke heeft de carrure die hij heeft. Morfologisch gesproken, kunnen we het niet hebben over slank en afgetraind. Maar pas op, dat geblokte wat zwaardere type heeft naast een nijdig karakter, doorgaans ook nijdige spieren. Waardoor ze op de korte afstand heel wat sneller sprinten dan je zou verwachten. Na de nieuwe dreun op zijn kop, gooide Bracke de hoorn neer, slipte even weg op de mica vloermat, en schoot als een raket door de gangen van het omroepgebouw. Zes seconden later dook hij naast de verbouwereerde Bavo Claes in de vrije stoel van de nieuwsstudio. “En er is nog belangrijk nieuws”, sprak Bavo zonder een spier te vertrekken.
Bracke – versleten hemd, pullover binnenstebuiten, confituurvlek op zijn wang, haar in alle richtingen klevend op rode hoofd – voelde zijn longen tegen zijn hersenpan beuken, maar stak niettemin van wal met zijn verhaal, dat werkelijk nergens op sloeg. Hij had nog net de tegenwoordigheid van geest om de nieuwe primeur aan de RTBf toe te schrijven, maar aangezien hij er verder niets van begrepen had vermeldde hij dan maar dat Knack “overmorgen” meer details en duiding zou geven.
Toen Bavo Claes overging tot de situatie in Rusland, werd Bracke rechtsboven in beeld bewusteloos buiten gedragen.
Koen Meulenaere
