De organisatoren van Gent-Wevelgem trachtten Stefaan De Clerck om de tuin te leiden door hun koers niet in Gent maar in Deinze te laten starten. Maar in de CD&V-campagnebus hadden ze de frats tijdig door. De Clerck en de zijnen wilden erbij zijn om de wielerglorie, aldus een verslaggever ter plekke, op zichzelf te laten afstralen, want de verkiezingen komen eraan. Yves Leterme liet zich ontvallen dat dit qua ‘midden de mensen’ toch beter was dan ordinaire huisbezoeken. Hij zei dat niet omdat hij dit zo’n geweldig politiek inzicht vindt, maar omdat er een VRT-reporter in de buurt was. Die maakte namelijk tegelijk een reportage over Letermes concurrent Johan Vande Lanotte, die ondertussen, jazeker, van deur tot deur trok met zijn foldertjes.

Yves Leterme is soms een beetje nijdig en zuur wanneer hij nog eens wordt overvallen door profileringsdrang tegen de regering, desnoods dus met meningen over campagnetechnieken. Zeker als de tv erbij is.

En de tv zal erbij zijn. Sinds de jongste, hevig gemediatiseerde campagne in Nederland, zoemt nu als een self-fulfilling prophecy door het land dat de slag om 18 mei niet zal worden beslecht met discussies op straat, gefleem op de markten, twee pensen en wat compote, getoeter van autokaravanen of stille verleiders op affiches, maar in de media. De voorbije weken organiseerden De Morgen en De Standaard al politieke debatten, niet bedoeld voor publicatie, maar voor vertoon in een zaal. Vanaf 20 april trekt de VRT alle registers open en VTM begon al met Kiesrecht, een fusie van Recht van antwoord en Polspoel & Desmet.

Kiesrecht begon met een valse noot. Marc Verwilghen bestond het om een aangezochte deelnemer aan het debat te wraken, de magistraat Guy Delvoie. Toch houden ze bij Kiesrecht van ervaringsdeskundigen als Delvoie, want zij vertellen concrete verhalen. Maar kennelijk hebben ze die het liefst van ‘de gewone man’. Die zijn kleurrijker en in de bekende volkstribunaalstijl levert dat betere tv op. Delvoie mocht er niet in, zo heet het, omdat werd ‘gevreesd’ dat hij ‘een politieke discussie zou beginnen’ met Verwilghen. Pardon, vrees voor een politieke discussie? In een euh… politiek programma? Waarover ging het dan wel als het niet over politiek mocht gaan?

Kiesrecht en al zijn broertjes zijn zo politiek als een tv-programma dat kan zijn. Ze willen in de eerste plaats een tv-programma zijn. De media zullen de verkiezingscampagne dus kneden naar hun eigen formats, als een show , met technieken als in Big Brother of Idool 2003, met veel televoting en sms-toestanden, want dat levert winnaars en verliezers op, dus drama, dus goed entertainment, dus goede tv.

De strijd is al losgebarsten over wie het eerst en het vaakst de zogenaamde A-gasten in de studio krijgt, met Guy Verhofstadt als top of the bill en Steve Stevaert als goede tweede. Desnoods worden zelfs exclusiviteitsafspraken gemaakt, zoals Bert Anciaux met het roemruchte Bracke & Crabbé. Zo gaat men om met vedetten. In de studio krijgen zij te maken met Luk Alloo, Goedele Liekens en Ben Crabbé, bekwame tv-makers, daar niet van, maar niet bepaald doorgewinterde observatoren van de politieke zaak. En VTM zal zijn grote slotdebat afsluiten met een analyse door professor… nee, met een conference van Geert Hoste.

Is dat allemaal erg? Natuurlijk niet. Een campagne was altijd al een show. De ironie is wel dat, als politici nu als ‘gewone mensen’ dicht bij het volk moeten staan, de media van hen eerst vedetten zullen maken.

Marc Reynebeau