Chris Lomme evoceert Maria Callas met klasse.
Het Nederlands Toneel Gent (NTG) combineert woordtheater en belcanto, geschiedenis en fictie, leven en kunst in “Masterclass” van Terence McNally.
De “goddelijke” Callas (1923-1977) is de kunstgeschiedenis ingegaan als een eigenzinnige en niet te evenaren perfectioniste. Daarnaast is er onvermijdelijk ook de legendarische en “openbare” Callas, van wie iedereen weet dat haar verhouding met Onassis een pijnlijke nederlaag werd. Callas, die de Scala van Milaan veroverde en als prima donna assoluta tot de godin van de engelenbak werd verheven, hield voor een deel zelf de mythe van de sterke, ongenaakbare persoonlijkheid in stand, een masker dat echter veel leed en onzekerheid verborg. Dat blijkt althans uit “Masterclass”, waar Callas haar levenswijsheid en kunstopvatting aan drie jonge operazangers verkondigt. Dit gebeurt met de nodige terzijdes en clichématige waarheden: “Hoe ouder ik word, hoe minder ik weet”.
“Masterclass” is geen historische reconstructie. Het is een associatief opgebouwd spel, waarin de confrontatie met de jongeren aanleiding is om via flashbacks een aantal belangrijke momenten uit haar leven in herinnering te brengen.
McNally weet perfect met welke operafragmenten hij dat moet doen. Die laat hij dan overvloeien in bekende plaatopnamen en de “les” krijgt de allures van de opvoering zoals Callas ze beleefde. Scenograaf Luc Goedertier versterkt die illusie door een betoverend toneel-op-het-toneel-effect.
“Masterclass” biedt geen verrassende intrige, maar in de regie van Jean-Pierre De Decker is het een interessante combinatie van gesproken en gezongen toneel. Er zijn uitstekende zangpartijen (de sopranen Hilde Heijnen en Eveline Karssen, de tenor Dirk Laplasse) en er is veel aandacht voor dubbele bodems en pittige details, zoals onder meer blijkt uit de vertolkingen van de pianist ( Jaap Dieleman) en de toneelknecht ( Philippe Merchiers).
Chris Lomme is een overtuigende Maria Callas. Gewild theatraal in haar omgang met de drie kandidaten, ontroerend in de passages waar ze er alleen voor staat en het masker aflegt. De sterkste scènes komen op het einde. Kandidate Sharon Graham (een imposante Eveline Karssen) komt terug, nadat ze eerst door la Callas is weggehoond, en verwijt de ongenaakbare dat ze jaloers is op jong talent. Ze treft Callas in haar diepste gevoelens en dwingt haar op de knieën voor een geloofsbelijdenis in de kunst als middel om de wereld een beetje beter te maken. Het lijkt naïef en achterhaald, maar zoals Chris Lomme het speelt, is het klasse.
Tot 25/4 in KNS, St.-Baafsplein, Gent. Reserveren:
09/225.32.08.
Roger Arteel
