Hoe moet het land worden bestuurd ? Het hiernamaals weet raad.

De Amerikaanse presidentsvrouwe Hillary Clinton koestert een grote bewondering voor haar voorgangster Eleonore Roosevelt. Om bij deze al lang overleden First Lady inspiratie en goede raad te vragen, deed zij een beroep op een medium. Ook andere groten der aarde zoeken steun bij voorbeeldige voorgangers. En zo gebeurde het dat Zwarte Raymond, een spiritist die in een hol in de bossen van het Pajottenland de verbinding met het hiernamaals onderhoudt, op een avond naar de Wetstraat in Brussel werd ontboden. Om de bewoner van een hoekhuis aldaar in contact te brengen met een legendarische voorganger, ging Zwarte Raymond met de premier aan tafel zitten, haalde een konijnenpoot boven, mompelde enige woorden in het Pajots en dra ontstond een fluïdum waarin de gelaatstrekken van een illustere overledene verschenen, herkenbaar aan diens dichtgeknepen dunne lippen en hoog opgetrokken wenkbrauwen.

‘Allo ? ‘Allo ? Zijt gij daar, Gaston ? Klopt twee keer op tafel als gij het zijt.

Kloppen ? Ik zal een keer tikken, dat volstaat. Op tafel kloppen, dat lijkt me meer iets voor u. Ik herinner me dat nog van in de tijd dat u in het bureau van de CVP-jongeren zat, nietwaar. En kan u die pummel die daar bij u zit niet een beetje deftig laten praten ? Ik ken dat type, ze zaten bij mij in ’68 aan de universiteit, met hun wilde haren en hun vieze uiterlijk. Dat is lachen met de gewone mensen. A propos, u draagt nu toch zelf al eens een das, mag ik hopen ? Dat is toch het minste wat de waardigheid van een staat van haar hoogste vertegenwoordiger mag vragen.

Euch, Gaston, luistert een keer hier. De PS heeft op haar congres van zondag gezegd dat de regering een meer linkse koers moet varen. Wat moet ik daarmee doen ?

Ik heb altijd gezegd : wie vóór zijn dertigste niet links is, heeft geen hart, wie na zijn dertigste nog altijd links is, heeft geen hersenen. Dus, Jean-Luc, ofwel zit u daar met een hoop onvolwassen snotapen in uw regering, ofwel met een stel dommeriken, nietwaar. In geen van beide gevallen ziet het er goed uit. Maar, mijn waarde, er bestaat toch ook nog tactiek in het leven ? U moet de problemen niet oplossen vooraleer ze zich stellen en u moet zich nooit aan een kalender laten vastketenen. Talk is cheap. U kent toch de bepaling van een dromedaris ? Het is een paard dat door de kabinetsraad wandelde ! U moet zich daar allemaal niet teveel van aantrekken, ze hebben me bijna de kop afgedaan ten tijde van de Eenheidswet. Maar is de wet uitgevoerd ? Natuurlijk wel. Blijf pragmatisch. Als u maar weet wat u in de politiek wil bereiken, doet de manier waarop er niet zoveel toe. Me dunkt dat ik u wat dat betreft niet zoveel kan leren.

Maar bij de CVP zit het ook niet goed.

[Monkellachje : ] Ik heb dat nooit anders geweten. Nu is het een overspelige voorzitter, geloof ik ? Ja, wij lezen hier in de hemel natuurlijk ook De Standaard. De krant komt soms met een beetje vertraging aan, of het lijkt toch zo. Tja, kan men de moderne jeugd verwijten dat ze een beetje het noorden kwijt is ? Ze heeft zo’n kindertijd als wij niet meer gekend. Kan zij nog de gewassen in de natuur onderscheiden ? Wie weet vandaag nog hoeveel eitjes het winterkoninkje legt ?

Euch,… een stuk of drie ?

[Streng : ] Veel en veel meer !

Kan ik Van Hecke in het najaar weer voorzitter laten worden ? Uw zoon vindt van niet.

En u hebt hem daarvoor streng berispt, nietwaar ? Dat is een complex vraagstuk. Onze Mark kan van thuis uit niet goed begrijpen hoe die jonge mensen van tegenwoordig hun buitengewone zin voor begeestering kunnen laten afglijden van de staatszaken naar les filles qui passent. Het is een kwestie van karakter. Heeft die Van Hecke het baccalaureaat in de thomistische wijsbegeerte behaald ? Ik geloof het niet. Wel, in mijn tijd was dat een eis om bij de CVP voor een leidinggevende positie te worden geroepen. Onze Mark : met brio !

Vindt gij dat ik uw zoon in mijn volgende regering dan toch maar weer eens minister moet maken ?

Geen commentaar.

Dank u.

Mensen en het monument : Brussel (foto : Patrick De Spiegelaere).