Vlaanderen maakt zich op voor Kerstmis. Maar de inwoners van de zogeheten kersthuizen voelen het al langer kriebelen.
In dit onzalige coronajaar hadden veel Vlamingen de neiging om al in november aan hun kerstversiering te beginnen. ‘Een goed idee’, aldus psychologe Deborah Serani. ‘Terwijl je een kerstboom versiert, maak je dopamine aan en die stof bezorgt je een geluksgevoel.’ Geen wonder dus dat het voor mensen die in een kersthuis wonen alle dagen feest is.
Marc Willems (59), Kozen
Marc Willems woont 365 dagen per jaar in een fonkelend kersthuis. ‘De meeste mensen beginnen pas in november aan hun kerstversiering. Bij ons is ze het hele jaar door uitgestald. Mijn vrouw en ik vinden dat gezellig. Maar er is ook een praktische reden. Mijn collectie is ondertussen zo groot geworden dat ze moeilijk op te ruimen is.’
Elke kamer van het huis baadt in de warme gloed van fonkelende kerstverlichting. ‘Ik ben vooral verzot op kerstmannen’, zegt Marc terwijl hij ons van het ene kerstdecor in het andere loodst. ‘Mijn collectie bestaat uit ongeveer 650 exemplaren. Groot, klein, computergestuurd… zolang ze maar speciaal of uniek zijn. Omdat de collectie steeds groter wordt, hebben we enkele grote tenten in onze tuin gezet. Daar kunnen onze kerstdecors constant opgesteld staan.’
Wie wel naar de zolder verhuist, is de snurkende kerstman. ‘Vroeger lag die robot enkele weken per jaar in ons bed. Wij sliepen dan op de sofa. Maar nu we door de coronacrisis geen bezoekers in ons huis toelaten, mag hij op zijn matras op zolder blijven liggen.’
Hoewel er al honderden kerstfanaten naar Marcs kerstmannenhuis afzakten, is er nog nooit iets gestolen. ‘Kerstfans zijn brave mensen’, grijnst Marc. ‘Ik heb ooit maar één diefstal kunnen vaststellen. Een wc-rol met kerstmotief.’
André Hoefkens (74) en Nancy Koninckx (55), Hoogstraten
Elk jaar beginnen André en zijn echtgenote Nancy op 15 augustus aan de opbouw van hun kerstversiering. ‘Er gaat heel wat planning aan vooraf’, vertelt André. ‘Onze versiering is een aaneensluitend geheel dat van onze voordeur tot de achterdeur loopt. Het is echt maatwerk. Zo rijdt ons kersttreintje via een zelfgebouwde hangbrug over onze salonzetels en zitten onze keukenkasten met een afneembaar paneel verstopt achter een collectie Russische notenkrakers.’
Met een druk op enkele knoppen zet André duizenden kerstlichtjes, een winterkermis en een schaatsbaan met bewegende poppetjes in werking. ‘Ons kerstdecor is het resultaat van dertien jaar intensief verzamelen’, zegt Nancy. ‘Wanneer we een kerstbeurs of speciaalzaak bezoeken, komen we steevast met een volgeladen auto terug. Of ik een schatting kan maken van onze collectie? Ik denk dat we er al een kleine 35.000 euro aan hebben besteed.’
In het precoronatijdperk kregen ook André en Nancy jaarlijks heel wat bezoekers over de vloer. Dit jaar blijft hun kersthuis gesloten voor het publiek. ‘Dat is vooral voor onze eigen gezondheid. Want grote samenscholingen kun je hier niet krijgen. Ons huis staat zo vol dat er maar twee mensen tegelijkertijd naar binnen kunnen.’
Peter Lootens (38) en Mira Meirsschaut, Oostakker
‘In onze woonkamer alleen al staan er acht kerstbomen’, zegt Mira. ‘Elk met duizenden ballen en lichtjes. Maar ook op de kinderkamers en in onze tuin hebben we versierde sparren.’
Mira en haar echtgenoot Peter kijken met zichtbaar plezier naar hun mooi versierde huis. ‘We hebben altijd al een voorliefde voor kerst gehad. Maar onze ouders vonden het not done om meer dan één kerstboom te zetten. Nu we zelf volwassen zijn, kunnen we doen wat we willen.’
Er wordt aangebeld. Het is de postbode met een pakje. ‘We zijn constant op zoek naar nieuwe dingen om onze decoraties naar een hoger niveau te tillen’, zegt Peter. ‘En die spullen vinden we vaak in het buitenland. En wat we niet kunnen vinden op het internet, maken we gewoon zelf.’
Kerstmannen, een miniatuurdorp met bewegende huisjes, een skilift… de huiskamer van de familie Lootens loopt over van de kerstcreativiteit. ‘Ons huis is in december een echte trekpleister. Elk jaar opnieuw troepen hier honderden mensen samen om van onze versiering te genieten’, zegt Mira. ‘Dit jaar zal het anders zijn. Door de coronamaatregelen mogen we niemand binnenlaten om onze bomen te bewonderen. Ik zie geregeld voorbijgangers door onze ramen gluren en als ik hun glimlach of de fonkeling in hun ogen zie, denk ik: daar doen we het voor. Volgend jaar maken we alles nog mooier.’
