De kerk is niet zo enthousiast over de samenstelling van een lijst van sektes.

De tafelolie van Vandemoortele, die verkocht werd als wonderzalf, was tien jaar geleden zowat het ergste dat verweten werd aan André Pestiaux, de toenmalige ziener van Bosvoorde, die duizenden pelgrims trok voor zijn klokvaste verschijningen van het Heilig Hart. Ook zijn sympathisanten zagen vaak rare verschijnselen als ze hard in de zon gekeken hadden. Nu wordt diezelfde André, die sinds 1989 uitgeweken is naar Bon-Secours, voor het oog van de camera’s in de boeien geslagen. Met lijkenhonden, graafmachines en infraroodcamera’s worden in zijn tuin beentjes opgedolven ?waarvan onderzocht wordt of ze van menselijke oorsprong zijn.? Alvast kan ?niet uitgesloten worden dat kinderen en volwassenen seksueel misbruikt werden.? De groep van André, nu Cor Unum genoemd, is een ?gevaarlijke sekte? geworden.

Op het aartsbisdom Mechelen heeft men een vuistdik dossier over André. Begin jaren tachtig is de bankbediende de zusters van Bosvoorde immers al opgevallen om zijn devotie. In 1984 voelt hij dan zijn eigen hart opengaan, waarna Christus het inneemt en duidelijk hoorbaar merci zegt. In de kerk is er echter een strenge erkenningsprocedure voor verschijningen. Op 17 maart 1986 verkondigt de kardinaal ?dat de devotie van het Heilig Hart, in de vorm van André Pestiaux, niet goedgekeurd wordt. Aan priesters en ongelovigen wordt gevraagd er niet aan deel te nemen.?

Eind ’86 wordt de ziener ontvangen op het aartsbisschoppelijk paleis in Mechelen. De kardinaal vraagt hem om zijn activiteiten stop te zetten. In 1987 wordt hem officieel verboden de basiliek van Koekelberg te gebruiken. Nadat hij uitgeweken is naar Bon-Secours, vaardigt de bisschop van Doornik in oktober 1989 het decreet uit dat zijn praktijken niet erkend zijn. En in december 1995 wordt dat met iets meer uitleg herhaald : ?Meneer Pestiaux stelt zich voor als de dertiende apostel en beweert rechtstreeks door Christus tot priester gewijd te zijn. Het is duidelijk dat zijn sacramenten geen enkele waarde hebben. Zijn zogenaamde religieuze orde heeft geen enkele kerkelijke legitimiteit.?

Op die manier plegen de bisschoppen zo’n varkentje te wassen. Maar nu trokken ze grote ogen toen ze op televisie de huiszoekingen bij André zagen. ?Ze sleepten gipsen beelden van het Heilig Hart buiten zoals elke Vlaamse familie er vroeger wel één had,? zegt perschef Toon Osaer. ?De kerk heeft die beweging altijd behandeld als een niet-erkende, deviante vorm van devotie, maar nooit als een sekte. Natuurlijk weten wij niet wat Pestiaux met zijn harde kern deed. Maar de volgelingen zijn goedgelovige katholieken, zoals je die evengoed in Scherpenheuvel vindt. Dan kan men straks de orde van Karmel, waar mensen zich levenslang afsluiten van de buitenwereld, ook op de lijst van de sektes zetten.?

De parlementaire onderzoekscommissie hanteert een lijst met 189 sektes, waarop ook Opus Dei, Het Werk, en sommige nieuwe religieuze groepen staan. Toon Osaer : ?Voor ons zijn dat duidelijk géén sekten, maar binnenkerkelijke bewegingen. Misschien hebben die een zeker radicalisme en moet men voor sommige zaken attent zijn, maar daarom zijn die nog niet sectair of staatsgevaarlijk.?