‘Jongeren zijn op zoek naar hoopvolle boodschappen’

Han Renard

Groen en de N-VA scoren het best bij jonge Vlamingen. Dat blijkt uit een Europees onderzoek naar de politieke attitudes van de zogenaamde millennials, de generatie geboren tussen 1981 en 2000.

Dat de politieke belangstelling van de millennials niet overhoudt, mag geen verrassing heten. Partijpolitiek, dat weten we al langer, kan jongeren niet boeien. Maar dat hoeft geen fataliteit te zijn. Het grote probleem, zo blijkt uit de grootschalige enquête van de Foundation for European Progressive Studies (FEPS), is dat jongeren zich op dit moment nauwelijks herkennen in de bestaande politieke partijen. Hun zorgen en desiderata worden niet opgepikt – of dat gevoel hebben jongeren toch. ‘Zo hechten millennials veel belang aan zachte thema’s zoals gezondheidszorg, onderwijs en armoedebestrijding. Die zaken staan bij hen bovenaan op de agenda. Terwijl politieke partijen, zeker sinds de financiële crisis in 2008, het hoofdzakelijk over harde economische thema’s hebben’, zegt Wim Vermeersch, hoofdredacteur van Sampol (Samenleving en Politiek) en medewerker van Stichting Gerrit Kreveld, die de onderzoeksresultaten verwerkte. Een van de ondervraagde jongeren verwoordt het zo: ‘De jongere generatie heeft het gevoel dat politiek een oud middel is, een middel dat alleen de belangen van de ouderen behartigt.’ Een ander zegt: ‘De ideeën in de politiek komen niet overeen met de ideeën van jonge mensen.’ Over het algemeen gelooft 66 procent van de Vlaamse jongeren dat de mening van jonge mensen door politici wordt genegeerd.

Een andere discrepantie tussen jongeren en de politiek, aldus Wim Vermeersch, is dat onze jongeren best optimistisch over de toekomst zijn, terwijl politieke partijen veelal handelaren in angst zijn geworden. ‘Het beeld van een ‘no future’-generatie wordt in dit onderzoek zeker niet bevestigd’, zegt Vermeersch. ‘Jongeren zijn op zoek naar hoopvolle boodschappen en positieve projecten. Die vinden ze bij politieke partijen vaak niet terug. Vandaar ook de aantrekkingskracht van figuren als Bernie Sanders en Jeremy Corbyn. Zij behoren niet tot de zittende politieke klasse die helemaal in de ban lijkt van het TINA (There is no alternative)-denken.’

Gevraagd naar hun politieke voorkeuren, blijken Vlaamse jongeren toch niet massaal de uitersten van het politieke spectrum op te zoeken. ‘Als jongeren het voor het zeggen hebben, wordt Groen op links en de N-VA op rechts de grootste partij’, zegt Vermeersch. ‘De niet-zuilgebonden partijen doen het dus goed, maar een links-radicale partij als de PVDA dan weer niet. ‘ Anders dan in heel wat Zuid-Europese landen, waar partijen als Podemos grote sier maken. ‘Een mogelijke verklaring is dat de economische crisis hier veel minder hard heeft toegeslagen, hoewel ook bij ons de jongeren het grootste slachtoffer van de crisis zijn.’

Zeker bij de traditionele politieke partijen CD&V, Open VLD en SP.A mogen in het licht van deze onderzoeksresultaten nu wel de alarmbellen gaan rinkelen, denkt Vermeersch. Ze zullen hun werking moeten aanpassen en allianties moeten aangaan met nieuwe vormen van maatschappelijk engagement om nog enige aantrekkingskracht uit te oefenen op de elite van morgen. ‘Maar politieke partijen zijn logge tankers.’

Lees op Knack.be/millennial het artikel uit Sampol over de enquête.

Han Renard

66 procent van de Vlaamse jongeren gelooft dat de mening van jonge mensen door politici wordt genegeerd.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content