Op 10 februari verschijnt Recht(s) voor de raap, het boek van Jean-Marie Dedecker. In Het Nieuwsblad zei de VLD-senator dat het ‘de bedoeling is dat wie het boek leest, weet waarvoor ik sta op maatschappelijk, economisch en politiek vlak’. De Standaard bracht onlangs een hoofdstuk in voorpublicatie. Daarin (‘Een welgemeend suskewiet aan de rituele slachting’) krijg je veel, behalve duidelijkheid over waar Dedecker nu voor staat, of wat hem nu precies stoort aan rituele slachtingen. Het rituele-religieuze aspect? De slachting zelf? Zo moppert hij dat ‘onze westerse samenleving overgereglementeerd is qua netheid, hygiëne, voedselcontrole’. Overgereglementeerd, dat klinkt heel liberaal: weg met al die regels! Maar blijkbaar wil Dedecker wél regels ter zake. Hoeveel? Net zo weinig opdat je occasioneel thuis nog een beest de keel kunt afsnijden? Net zo veel opdat moslims niet thuis kunnen slachten? Hij schrijft: ‘Dat de boer uit Alveringem wel eens een varkentje “wast” voor eigen gebruik is veeleer uitzondering dan regel. Dat rechtvaardigt absoluut niet het massaal slachten van offerlammeren voor eigen gebruik.’
Dedecker vraagt zich trouwens af ‘of religieuze gebruiken zoals rituele slachtingen vanuit een rurale samenleving zomaar kunnen worden overgeplaatst naar een moderne, industriële, verstedelijkte maatschappij’. Want Jean-Marie kent wel een handvol modernere manieren waarop het ook kan. Koran-approved én diervriendelijker bovendien: ‘Met een eenvoudige fatwa kan de islamitische gemeenschap onder narcose geslachte dieren als halal erkennen.’ Of via ‘een gift aan een goed doel, ter waarde van een schaap’. De man van ‘Stop de betutteling’ die voorschrijft hoe een moslim zijn godsdienst dient te beleven.
Dedecker ziet nog een ander probleem: spoort dat rituele slachten eigenlijk wel met het dierenwelzijn? Hij wijst erop dat een aantal oude Vlaamse volksgebruiken zoals hanengevechten en rattenschietingen wél verboden werden. Via een vreemde gedachtekronkel komt Dedecker terecht bij het vinkenzetten, waar hij een pastorale hoogmis van de Gewone Man in ziet en waartegen de ‘rood-groene aanhangers van de milieukerk’ een verbeten strijd voerden. Een strijd die ze volgens Dedecker niét voeren als het ritueel slachten betreft. Dat klopt niet. Zo regende het de voorbije weken klachten tussen Gaia en de moslimexecutieve.
Dedecker wil een wit voetje halen bij de Gewone Man, en het is opvallend hoe hij een onderscheid maakt tussen die Gewone Man (iemand van hier, blank en wetende waartoe een vink en een klak dienen) en een Moslimman (die zijn schaap thuis slacht, in zijn baard lachend met de Vlaming die zelfs geen kat meer van een toren mag gooien).
Op het eind van zijn betoog klinkt het plots dat een multiculturele samenleving pas kans heeft op slagen ‘als diverse culturen hun normen en waarden kunnen samenbrengen onder één (gemeenschappelijk, overkoepelend) waardestelsel’. De politicus Dedecker ziet kennelijk niet dat dat al bestaat: namelijk de grondwet en alle andere wetten en decreten waar hij en zijn collega-politici aan werken. De meeste boeren uit Alveringem houden zich daaraan, net zoals de meeste Gewone Moslimmannen uit Oostende trouwens.
Bart Cabanier
