De cultuursector, waar 80.000 banen op de tocht staan door corona, voert actie onder de noemer ‘Sound of Silence’, maar overheidssteun blijft uit. Pianist Jef Neve zwijgt niet.
Deze week verschijnt alsnog het album Mysterium van pianist Jef Neve. Door de coronacrisis werd het tweemaal uitgesteld, de bijbehorende tournee wordt finaal geschrapt. Neve, sinds jaren een succesverhaal in de Belgische jazz en daarbuiten, neemt het op voor de noodlijdende sector.
Hoe hebt u de lockdown beleefd?
Jef Neve: Deze plaat werd gemaakt nét voor de corona-uitbraak. De inspiratie kwam uit het gevoel dat wij allemaal met 400 kilometer per uur aan het leven waren, en dat er geen plaats meer was voor verwondering. Wat denk je: eind januari is dat album klaar en de hele wereld komt tot stilstand. Perfecte timing. (schamper lachje) Bij het begin van de lockdown was er natuurlijk ongeloof, want we hadden een mooie wereldtournee op poten gezet. Een tournee in Japan, Australië, twee weken Mexico… Al snel ben ik begonnen met onlineconcerten, elke dag om halfzes via Facebook Live. Dat heeft me deugd gedaan. Er hing een solidariteitsgevoel in die dagen: we zaten allemaal in dezelfde miserie, niemand ontsnapte eraan. Vandaag is de sfeer anders. Als je je sociale media opent, zou je je kop in de oven steken.
Ik ben het wachten op de overheid een beetje beu.
U bent wel blijven doorwerken. Behalve de Facebookmomenten kwamen er ook betaalde onlineconcerten met bevriende muzikanten.
Neve: Veel rust heb ik niet genomen. En ik speel nog altijd twee onlineconcerten per week op het betaalforum. Eerlijk gezegd, ik heb nog nooit zo veel concertprogramma’s moeten instuderen in zo’n korte tijd. In een normaal jaar heb ik er een stuk of tien, door corona zit ik aan tachtig! Ik kijk uit naar het einde van covid-19, zodat het eindelijk weer wat rustiger wordt. (lacht)
De culturele sector ligt op sterven en de overheid komt niet over de brug met steunmaatregelen. Hebt u het gevoel dat jullie de prijs betalen voor het protest tegen cultuurminister Jan Jambon (N-VA) in het voorjaar?
Neve: Ik heb daar al veel over gepiekerd. Ik heb het gevoel dat er met twee maten en twee gewichten wordt gewerkt als het op steunmaatregelen aankomt. Het is bepaald jammer dat je moet uitleggen dat je in de zomer perfect covidproof in de openlucht een concert kunt organiseren dat een béétje de verliezen kan opvangen, terwijl het in de winter onmogelijk zal zijn om voor amper 100 mensen de verwarming van De Roma op te zetten. (op dreef) Ze verwachten terecht van ons dat wij ondernemers zouden zijn, maar elke ondernemer zal je vertellen dat dit nooit rendabel kan zijn. Ze moeten zich realiseren dat onze sector op sterven na dood is, dat er straks gigantische aantallen mensen op het OCMW moeten terugvallen. En dan zullen sommige politici aan hun achterban moeten vertellen dat die uitkeringen ook betaald moeten worden door de werkenden. Niets doen is voor niemand een oplossing. Niemand is erbij gebaat dat 80.000 man op straat staat.
Hoe houdt u het vol?
Neve: Ik ben nogal de man van: handen uit de mouwen. Als de steun niet komt van de overheid, ga ik zelf wel op zoek naar privéfondsen. Ik praat met privé-initiatieven om te zorgen dat de trein kan blijven bollen, niet alleen voor mij maar voor iedereen in onze sector. Ik ben het wachten op de overheid een beetje beu.
