Zeven maanden na het euthanasieproces doet Gie Nys, vader van Tine Nys, voor het eerst zijn verhaal. ‘Wij zijn niet tegen euthanasie, we wilden enkel de waarheid blootleggen.’

1. Hoe blikt u terug op het assisenproces?

Ik aanvaard de uitspraak van de jury. Al hebben we geen antwoord gekregen op onze belangrijkste vraag: of mijn dochter de juiste behandeling en begeleiding heeft gekregen. De waarheid blootleggen, niet meer of minder: dát was wat wij hoopten te bereiken met het proces. Er zijn vreemde dingen gebeurd in de euthanasieprocedure en als familie wilden wij duidelijkheid. Maar dat is helaas compleet bedolven onder zaken die er niets mee te maken hadden.

2. U en uw familie kregen het zwaar te verduren. Hoe blikt u daarop terug?

Met ontzetting. Het was de tactiek van de verdediging om de tegenpartij zo veel mogelijk in een ongunstig daglicht te stellen. Dat was hun goed recht, maar het legt toch een attitude bloot die nietsontziend is. Ook de aanvallen vanuit de media waren erg grof: de familie heeft daar zwaar onder geleden. Mijn vrouw is er, naar mijn mening, zelfs aan ten onder gegaan.

3. Het proces werd gezien als een bedreiging van het recht op euthanasie. Terecht?

Absoluut niet. Het was de framing van de verdediging dat wij als familie doelbewust de euthanasiewet wilden aanvallen, en een groot deel van de pers is daar kritiekloos in meegestapt. Maar dat is een complete dwaling. Het recht op euthanasie bestaat: wie ben ik om dat aan te vallen? Daarover hoorde het proces niet te gaan. Het ging, nogmaals, om de vraag of Tine correct behandeld is.

4. Bent u zelf voor of tegen euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden?

Op zich ben ik zeker niet tegen euthanasie, integendeel. Het is een middel om mensen een sereen levenseinde aan te bieden. Maar psychisch lijden is zo delicaat en individueel: je moet er heel omzichtig mee omspringen. Dat is bij Tine in ieder geval niet gebeurd. Tegen wie beweert dat wij felle tegenstanders zijn, wil ik zeggen: waarover je niets weet, daarover moet je zwijgen.

5. Was dit een strijd tussen vrijzinnigen en katholieken, zoals in de media werd geopperd?

Iedereen heeft zijn ideologische overtuiging, het is een kunst om die opzij te zetten als het over belangrijke dingen gaat. Laat anderen maar over de kasseien rollen om zulke oude vetes uit te vechten, mij interesseert dat niet. Het ging me alleen over wat met Tine is gebeurd. En dat is helaas grotendeels weggemoffeld door die framing.