Wegens overbodige opnamen op de afdeling Intensieve Zorg geeft de ziekteverzekering jaarlijks zo’n 5,7 miljoen euro te veel uit.
Medische prestaties geleverd op de afdelingen Intensieve Zorg (IZ) van de ziekenhuizen kosten de ziekteverzekering bergen geld. Ook al omdat ze mee bepalend zijn voor de verpleegdagprijs, de overheidsdotatie waarmee onder andere het verplegend personeel betaald wordt.
Onlangs analyseerde de overheid de gefactureerde reanimatieprestaties op IZ tussen 2001 en 2004. Uit de (anonieme) resultaten blijken enorme verschillen tussen de ziekenhuizen te bestaan. Zelfs bij eenvoudige, veel voorkomende ingrepen. Sommige ziekenhuizen leggen patiënten met een keizersnede bijvoorbeeld nooit of slechts heel kort op IZ. Elders verblijft 70 procent 24 uur of langer op Intensieve Zorg. Vanaf 24 uur mag het ziekenhuis het verblijf aanrekenen aan de ziekteverzekering. Idem dito voor grotere operaties zoals heup- of knieprothesen. Naargelang van het ziekenhuis komt minder dan 5 procent tot meer dan 70 procent van de patiënten 24 uur of langer op IZ terecht. Eenzelfde beeld bij courante hartoperaties. Twee of meer dagen beademen bij reanimatie in geval van een coronaire bypass gebeurt in sommige instellingen bij 5 procent van de patiënten, elders bij 95 procent. Zo groot waren de afwijkingen dat de ziekteverzekering 15 ziekenhuizen om meer uitleg vroeg. Een duidelijke verklaring kwam er doorgaans niet.
Vaak ook, zo leert de analyse van vier reanimatieprestaties op IZ, blijken ziekenhuizen prestaties niet correct te factureren. Kostprijs: bijna een half miljoen. En nogal wat instellingen rekenen voor elke IZ-patiënt twee keer het vaste honorarium voor radiologie, laborato-riumtests en wachtdiensten aan. Wettelijk is slechts één keer toegelaten. Goed voor een extraatje van 0,6 miljoen.
verkeerd factureren
Het rapport selecteerde 75 ziekenhuizen met ‘voldoende activiteit op IZ’. Vervolgens koos men uit 2582 aangerekende technische akten tien sterk afwijkende medische handelingen. Verkeerd factureren en het ondoelmatig gebruiken van prestaties was hier schering en inslag. Zo mat één hospitaal gemiddeld vier maal per dag het CO2-gehalte in de uitgeademde lucht van IZ-patiënten. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij driekwart van de keizersneden. Alleen al voor die tien handelingen betaalde het Riziv 2,3 miljoen te veel. Sommige ziekenhuizen rekenden voor IZ-patiënten per verpleegdag gemiddeld 10 euro laboratoriumtests aan, elders liep dat op tot 60 euro.
Ook de frequentie waarmee men onderzoeken uitvoert, loopt sterk uiteen. Is het aantal onderzoeken zeer laag dan is de vraag of de patiënt eigenlijk wel op Intensieve Zorg diende te verblijven. Elders worden dan weer zo veel tests uitgevoerd dat men zich kan afvragen of ze wel opportuun zijn. Ook die afwijkingen zijn goed voor een miljoen bijkomende kosten.
G.V.
