Met zijn selfie in blote bast bevestigde Jürgen Conings nog maar eens het cliché van de ruige mannelijke beroepsmilitair. Toch is een op de tien Belgische militairen een vrouw.
Met Ludivine Dedonder (PS) heeft ons land voor het eerst een vrouw als minister van Defensie, en dat is niks te vroeg, niet het minst omdat anno 2021 al 9,4 procent van de Belgische soldaten een vrouw is. Het totale aantal vrouwelijke militairen komt daarmee op 2348. Kort gezegd: de kans dat u in een van onze Belgische kazernes een vrouw in uniform tegen het lijf loopt, wordt steeds groter.
Toch gaat de toename van het aantal vrouwelijke soldaten minder snel dan gehoopt. De afgelopen vijf jaar kozen slechts 104 vrouwen voor een soldatenjob, terwijl Defensie jaarlijks gemiddeld 2000 militairen rekruteert.
Bij het niet-militaire personeel van Defensie is de vervrouwelijking al verder doorgedreven. Van alle burgers die voor het leger werken, is ruim de helft van het vrouwelijk geslacht. En die groep zal wellicht nog groter worden, aangezien minister Dedonder het aantal burgerfuncties bij Defensie de komende jaren stevig wil optrekken.
Deze drie vrouwen zetten zich alvast elke dag vol overgave in voor hun vaderland.
Eerste sergeant Nathalie* (26) – 15e Wing Luchttransport, Melsbroek
‘Nadat ik als puber tijdens een open dag op een kazerne werd rondgeleid, wist ik het zeker: ik zou in het leger gaan. In mijn laatste jaar van de humaniora legde ik mijn lichamelijke toelatingsproeven af en ben ik bij Defensie begonnen.
Er waren weinig vrouwen in mijn lichting, maar ik heb dat nooit vreemd gevonden. Als je in groep samenwerkt, vallen sowieso alle verschillen weg. Onze uniformen versterken dat gevoel alleen maar. Sommige collega’s vinden wel dat de soldatenoutfits een vrouwelijke touch zouden kunnen gebruiken. Niet qua uitzicht, wel qua pasvorm. Ik heb horen waaien dat er in de toekomst mogelijk vrouwenuniformen komen.
Sporttests, schietoefeningen, manoeuvres: dat zijn de dingen waardoor ik verliefd werd op deze job. Ik zit ook in het team dat erehagen vormt tijdens belangrijke gebeurtenissen. De trainingen en de marcheersessies die we daarvoor doen, zijn intensief. Mijn vader is erg trots op het feit dat ik in dat team zit. De keren dat wij – bij nationale feestdagen of herdenkingen – op tv kwamen, heeft hij allemaal opgenomen en al tientallen keren herbekeken.
Wat ik het mooiste vind aan het leger? Dat iedereen hier gelijke kansen krijgt. Hier word je niet beoordeeld op wie je bent, maar op wat je kunt. Man of vrouw. Een goede soldaat is een goede soldaat.’
Korporaal Bianca (41) – 2e Element voor Medische Interventies Kwartier, Kamp Leopoldsburg
‘Op mijn 25e besloot ik om soldaat te worden. Mijn ouders dachten dat ik een grapje maakte. Mijn vader vond het leger niets voor mij. Maar ik was vastberaden en heb me toch kandidaat gesteld. Na een toelatingsproef mocht ik aan mijn basisopleiding beginnen. Die duurde vier maanden. Ik heb soms hard afgezien, vooral bij de fysieke proeven. Urenlang marcheren met een loodzware rugzak… Maar als ik er nu aan terugdenk, heb ik alleen maar mooie herinneringen. Want ik heb het toch maar gedaan, hè!
Ik wilde geen voorkeursbehandeling. En die krijg je in het leger ook niet. Zodra je een uniform aantrekt, is iedereen gelijk. Man of vrouw. Hier geldt maar één ding: een goede militair zijn. Welk geslacht die heeft, is van geen belang.
Tot voor kort ging ik regelmatig op buitenlandse missies. Voor het vertrek voelde ik me altijd zenuwachtig, op een positieve manier. Het idee dat ik mensen kan helpen, maakt me gelukkig. Of mijn partner het moeilijk had met mijn afwezigheid? In het begin wel. Maar hij heeft ermee leren leven. Ik ben een militair. Wanneer het leger me roept, sta ik klaar. Altijd en overal.’
Tweede commandant Kristel (40) – Eerste Bataljon Carabiniers-Prins Boudewijn-Grenadiers, Kamp Leopoldsburg
‘In mijn vriendenboekjes schreef ik bij droomberoepen altijd “actrice of militair”. Op mijn 17e kreeg ik mijn stamnummer en ben ik begonnen aan het voorbereidend jaar van mijn opleiding aan de Koninklijke Militaire School.
Het leger is grotendeels een mannenwereld. Bij de officieren en onderofficieren heb je al heel wat vrouwen. Zij hebben voor die titel dezelfde opleiding doorlopen als hun mannelijke collega’s. Met geslacht wordt totaal geen rekening gehouden.
Als pelotonscommandant vind ik het belangrijk om dicht bij mijn soldaten te staan. Want je kunt een opdracht pas goed plannen als je weet wat je mensen on the field meemaken. Ook met persoonlijke problemen of verhalen kunnen ze bij mij terecht. Of ze dat sneller doen omdat ik een vrouw ben? Daar ben ik wel zeker van.
Ik weet dat Defensie het belangrijk vindt om vrouwen in te zetten in specifieke functies. Zo werven de Speciale Eenheden momenteel vrouwen aan. Een raad voor nieuwe rekruten: Don’t fight the setting. Besef dat in het leger alles deel uitmaakt van een hoger doel. Een soldaat doet wat er van hem of haar gevraagd wordt. Je chefs weten maar al te goed waar ze mee bezig zijn.’
*Alle achternamen werden op verzoek van Defensie weggelaten.
