PS-voorzitter Elio Di Rupo was bij de samenstelling van de regering-Leterme geen vragende partij voor een groot contingent staatssecretarissen. De Waalse socialisten beschikten immers al over voldoende excellenties in de andere regeringen. Toen er toch beslist werd om terug te grijpen naar de oude gewoonte, hoopte Di Rupo enkele partijafdelingen een duwtje in de zwaar gehavende rug te geven. Een maand later moet hij toezien dat alvast in Namen dat anders heeft uitgepakt. Frédéric Laloux is weliswaar nog altijd op post, maar veel heeft het niet gescheeld of de staatssecretaris kon al na drie weken inpakken.
Met Armoedebestrijding als bevoegdheid mocht de oud-schepen van Sport nochtans niet klagen. Voor een PS’er die zich op het politieke voorplan moet trachten te hijsen om bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen niet opnieuw af te gaan, zijn er slechtere departementen te bedenken. Daarbij moet wel gezegd worden dat Laloux al meteen geconfronteerd werd met zwaar snoeiwerk in zijn budget en dat van zijn voogdijminister Marie Arena (PS). De post ‘bestaanszekerheid’ moet het de komende jaren met 41 miljoen euro minder doen. In het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast wordt er eveneens 3,5 miljoen euro geschrapt. Laloux mocht blij zijn dat een oppositielid hem dat tijdens het vragenuurtje in de Kamer wist te melden, want zelf had hij nog niet de gelegenheid gehad om zich met die dossiers bezig te houden.
Aanvankelijk leek hij daar zelfs een geldig excuus voor te hebben. Tijdens een reportage van de RTBF verklaarde Laloux immers doodleuk dat er voor hem nog geen kantoor was en dat hij voorlopig zijn zaken organiseerde vanaf de achterbank van zijn dienstwagen. Enkele opengeslagen mappen, een paar boeken en een telefoonset moesten dat beeld versterken. ‘Om mensen te ontvangen is het niet zo handig, maar het went’, voegde Laloux er nog aan toe. Op dat moment wist hij echter al dat er voor hem wel degelijk een bureau was gepland in de gebouwen waar ook Arena haar kabinet aan het organiseren was.
Een beginnersfoutje wellicht, van iemand die nog niet vertrouwd was met de Wetstraat. Die onervarenheid was ook al op een pijnlijke manier duidelijk geworden, tijdens de regeringsverklaring in het parlement. Laloux zorgde daar voor een primeur door afwezig te blijven. Zijn partij nam de schuld op zich. Laloux was te laat op de hoogte gebracht. Bovendien had niemand eraan gedacht dat de kersverse staatssecretaris helemaal niet vertrouwd was met Brussel, waardoor hij ook nog eens hopeloos verloren was gereden.
Er mag al eens gelachen worden in de Wetstraat, maar bij de PS-fractie in de Kamer werd het gestuntel van Laloux op traantjes onthaald. Letterlijk zelfs. Toen bekend was geraakt dat er twee staatssecretariaten waren weggelegd voor de partij, had een handvol hardwerkende volksvertegenwoordigers zich namelijk al verheugd op een postje in de regering. Dat Di Rupo met Laloux en de Luikse schepen Julie Fernandez nog maar eens twee onbekende onverkozenen naar de federale regering parachuteerde, zette kwaad bloed. In die mate zelfs dat ervaren rat Claude Eerdekens gemandateerd werd om in naam van de fractie het ongenoegen kenbaar te maken bij de partijvoorzitter. Die had echter, een jaar voor de regionale verkiezingen, vooral de heropleving van de Naamse afdeling voor ogen.
In de hoofdstad van het Waals Gewest moest de PS twee jaar geleden voor het eerst in drie decennia het burgemeesterschap aan een andere partij laten. Erger nog, het verzeilde na de onfrisse praktijken van boegbeeld Bernard Anselme in de oppositie en moet nu lijdzaam toezien hoe de huidige coalitiepartijen CDH, MR en Ecolo het goed met elkaar kunnen vinden. Oppositieleider Laloux, die nooit afstand heeft genomen van z’n politieke vader Anselme en dus bezwaarlijk kan doorgaan voor de grote vernieuwer, kon daar tot op heden nog maar weinig tegen inbrengen. Een keer slaagde hij er wel in om de eerste schepen, Arnaud Gavroy (Ecolo), in diskrediet te brengen omdat die te veel gebruik zou hebben gemaakt van zijn tankkaart, maar die beschuldiging keerde vorige week als een boemerang in zijn gezicht. Laloux bleek immers tijdens zijn periode als schepen eveneens nogal vrijpostig te zijn omgesprongen met zijn tankkaart. Premier Yves Leterme (CD&V) riep zijn staatssecretaris tijdens hun eerste kennismaking meteen op het matje, maar toonde zich genadig. Laloux mag voorlopig blijven.
Hannes Cattebeke
