Soms, wanneer hij geen huiswerk aan het maken is, hij niet aan zijn vaste tafel in het studentenrestaurant zit of met zijn medestudenten aan het paintballen is, wanneer hij niet op de dansvloer van een studentenfeestje staat te flashmobben, geen cantusliederen aan het zingen is of 150 kilometer aan het fietsen is op een tandem, slechts heel soms, kortom, toont de 77-jarige Charles De Meester zich een normale gepensioneerde. Iemand met witte haren die van lezen houdt. Op cruisevakanties gaat. Namiddagdutjes doet en rommel maakt in huis.

Vandaag is niet zo’n doorsneeseniorendag. Wanneer we Charles De Meester ontmoeten in zijn huis, niet ver van het Gravensteen in Gent, draagt hij een felrood paisleyhemd. Hij is net thuis van een maaltijd – frietjes met cola – in studenten-restaurant De Brug. Daar luncht hij elke dag in het gezelschap van zijn medestudenten, die minstens 50 jaar jonger zijn. Sinds ze in februari samen op studiereis gingen naar Krakau en Warschau is er sprake van een aparte vriendschap die geen leeftijd kent.

Verdriet

Charles en zijn kameraden zijn studenten van de opleiding ‘Oost-Europese talen en culturen’ aan de UGent. Charles volgt alleen Pools, een vak uit de tweede bachelor, maar is vooral actief in het studentenleven. ‘Ik neem deel aan alle activiteiten van de studentenkring Slavia. Als ze een bal organiseren, zit ik aan de entree. Als ze pannenkoeken bakken, kom ik met mijn Senseomachine aanzetten voor gratis koffie. Willen ze naar Bobbejaanland, dan voer ik hen en in ruil daarvoor laten ze me voorin zitten in de boomstammen waar ik al het water over mijn hoofd krijg. (lacht) Ik ga mee paintballen, cantussen, en onlangs hebben we een flesmop gedaan op het gemaskerd bal. U weet wel, zo’n onverwachts ludiek dansje. Ik zal het maar zelf zeggen: ik ben nogal een fenomeen. ‘

Hij lijkt de eeuwig vrolijke student, het fuifnummer, maar twee jaar geleden sloeg het leven Charles hard in het gezicht. Zijn vrouw stief, nadat eerder hun enige zoon zelfmoord had gepleegd. ‘Zoiets meemaken is verschrikkelijk. Om mijn woede en verdriet letterlijk van me af te slaan, ben ik gevlucht in krachttraining, iets wat ik vroeger al deed, en in het studeren. Het zijn die jonge gasten die mij tijdens onze studiereis in Polen weer goesting hebben gegeven in het leven. Volgende week ga ik met onze sportpreses 150 kilometer fietsen. Dat doe ik elke week in m’n eentje, op een tandem van 35 kilo die ik kocht voor mijn vrouw en mij.’

De reden waarom hij Pools koos als nieuwe studie heeft alles te maken met zijn grote hobby: jiujitsu. De Meester is grootmeester in het Japans worstelen en reisde daarvoor de wereld af. ‘Van IJsland tot Senegal, van de Balkanstaten tot in Thailand kan ik mensen lesgeven in zelfverdediging in hun eerste of tweede taal. Vroeger was ik al zeventalig tolk, nu wilde ik Pools leren om ook in Oost-Europa mensen te kunnen aanspreken en lesgeven in hun eigen taal.’

Kinderachtig

Charles is gelukkig met zijn huidige studentenleven, maar één ding frustreert hem: het Poolse handboek van de UGent is nogal kinderachtig. ‘Het is enkel in het Pools, zonder Nederlandse woordenlijst, met van die kinderprentjes, waardoor ik elk woord moet opzoeken in het woordenboek. Tijdverspilling! Onlangs op cruise heb ik het hele handboek vertaald naar het Nederlands. Ik heb besloten mijn examen in tweede zit af te leggen. Ik ga deze zomer eerst zes weken op taalkamp in Krakau om de basis van het Pools goed te leren.’

Wat volgend academiejaar brengt? ‘Ik word assistent van de sportpreses. Ik mag initiatie krachttraining en zelfverdediging geven aan de leden van de studentenkring en fietstochten organiseren.

Verder wil ik echt goed Pools leren. Misschien moet ik mijn atheïstische overtuiging opzijschuiven en ook les volgen aan de KU Leuven. Ik hoor dat de opleiding daar heel goed is.’