De ouderdomsdeken van de Knack-redactie gaat met pensioen. Gelukkig blijft hij voor ons schrijven.

De uitdrukking wordt al te vaak lichtzinnig gebruikt, maar bij Knack is ze deze week toch van toepassing: op deze redactie komt met de pensionering van Hubert van Humbeeck een einde aan een tijdperk. Ook voor hem, want Knack is de enige werkgever die hij ooit heeft gehad. In deze flitsende tijden mag dat ronduit een unicum heten.

Hubert was pas afgestudeerd als jurist toen hij hier in 1974 aanmeerde – het blad bestond op dat moment net drie jaar. Hij werd vrij snel de vertrouweling en rechterhand van wijlen Frans Verleyen: in 1979, hij was toen 28, werd Hubert adjunct-hoofdredacteur, en nam vier jaar later het hoofdredacteurschap op zich. In 1997, na de dood van Verleyen, volgde Hubert hem op als directeur. In 2002 gaf hij het roer uit handen aan Rik Van Cauwelaert, en ging hij weer schrijven.

Als senior writer kon Hubert zich weer helemaal uitleven in het vak dat hem op het lijf geschreven is: de journalistiek als oprechte, onafhankelijke zoektocht naar de waarheid achter de waan van de dag. Wat er staat, moet kloppen. Hubert schrijft zoals hij is: correct, bedachtzaam, genuanceerd. Hij is, zoals dat heet, een heer van stand. Nooit impulsief of cynisch of cassant. In de woorden van socioloog Mark Elchardus, met wie hij goed bevriend is: ‘Hubert heeft de grote moed om gematigd te durven zijn.’

Hubert is een man van stavast, en daar heeft Knack altijd de vruchten van geplukt. Veertig jaar lang was hij, meer dan wie ook, de man die het blad op koers hield. Ook als de wateren woelig waren en de golven al eens over het dek sloegen, hield hij het hoofd koel en liet hij de redactie niet van de wijs brengen. Wie Hubert kent, zal het eens zijn met deze uitspraak van Pol Deltour, secretaris-generaal van de Vlaamse Vereniging van Journalisten: ‘Als ik Hubert in een paar woorden moet typeren, kom ik onvermijdelijk uit bij Europees president Herman Van Rompuy: rustige vastheid.’

Het einde van een tijdperk, dus. En tegelijk ook niet. Hubert laat Knack achter in de handen van een team dat hij mee heeft gecoacht, dat zijn volste vertrouwen geniet, en dat vastberaden is om het vaandel van Knack hoog te houden. Hij zal niet langer elke dag aanwezig zijn op onze redactie, maar hij zal wel nog geregeld opduiken in onze kolommen, onder meer als commentaarschrijver.

Mocht u de jonggepensioneerde via een of ander sociaal medium uw felicitaties willen overmaken of uw erkentelijkheid willen betonen, doe geen moeite: een Hubert van Humbeeck twittert niet.

Bedankt, Hubert, voor wat je voor ons hebt betekend.

De redactie