Vlaams minister van Cultuur Bert Anciaux (Spirit) voelt zich niet geremd door de barre budgettaire tijden.
De verkiezingen van 13 juni 2004 brachten Bert Anciaux, na een korte passage als federaal minister van Mobiliteit, terug op het Vlaamse departement Cultuur. In het jaar dat zijn politieke vriend Paul Van Grembergen de stoel warm hield, is er heel wat veranderd. ‘Een wereld van verschil’, vindt minister Anciaux. ‘De coalitie is anders, de financiële omstandigheden zeker ook. En ik heb het gevoel dat ik het veld nu beter ken.’
In de vorige Vlaamse regering had u budgettair meer manoeuvreerruimte. Dat is altijd aangenamer werken.
BERT ANCIAUX: Niet noodzakelijk hoor. Ik vind besparen evenzeer een essentieel onderdeel van een goed beleid. Onze plichten zijn nu duidelijk: iedere euro moet zo goed mogelijk besteed worden. Ik vind dat een uitdaging. En we mogen ook niet te pessimistisch zijn, er is wel degelijk nog groei mogelijk. De vorige regeerperiode werd heel het culturele landschap door allerlei decreten hertekend. Dat theoretische werk gaan we nu in de praktijk brengen.
De Vlaamse filmwereld was verontwaardigd over uw pleidooi voor ‘een trendbreuk voor de Vlaamse langspeelfilm’. Een communicatiefout?
ANCIAUX: Dat incident ontstond door een cocktail van vooroordelen en, toegegeven, onvoldoende duidelijke communicatie. Als men een hond wil slaan, vindt men algauw een stok en sommige mensen zagen toen even hun kans schoon.
Welke culturele evenementen zijn u het voorbije jaar opgevallen?
ANCIAUX: De film Omagh, die ik bij de opening van het Gentse Filmfestival zag, maakte een diepe indruk op me. Voor de rest zag ik veel goede dingen zonder dat er echt iets bovenuit stak. Een naam? Sorry, ik heb jammer genoeg een kort geheugen voor dat soort dingen. Vorige week ervoer ik bijvoorbeeld in het Antwerpse Extra City een sterke artistieke warmte. Ik loop al eens graag incognito door een museum. Dan beleef ik het echte verhaal van een voorstelling, iets wat ik op al die officiële openingen al te vaak mis natuurlijk. Op literair vlak heb ik me nogal geamuseerd met de nieuwe bijbelvertaling. En van Slaap! van Annelies Verbeke heb ik werkelijk genoten.
De cultuursector klaagt dat hij op televisie stiefmoederlijk behandeld wordt.
ANCIAUX: De VRT draagt een grote verantwoordelijkheid voor het culturele erfgoed en de culturele scholing van de gewone man. Aandacht voor cultuur zou voor een openbare omroep toch vanzelfsprekend moeten zijn. In 2005 onderhandelen we een nieuwe beheersovereenkomst voor de VRT. Ik zal er met hart en ziel voor vechten dat cultuur op de openbare televisie de plaats krijgt die ze verdient.
J.V.B.
J.V.B.
