Door de bescheidenheid die ons siert, mag het ons niet belet zijn, zeker niet door de Franstalige socialisten, om met een stukje fierheid te zeggen dat de Vlaamse regering er andermaal in slaagde om, naar de verankering van het Vlaamse bedrijfsleven toe, alweer ergens ons Vlaams patrimonium uit de grijpgrage handen van Frankrijk te houden. Naar ons Vlaamse topbedrijf Plant Genetische Systemen toe slaagden wij er inderdaad ergens in om het voor een stuk, en wel nagenoeg in zijn geheel, te laten uitstralen naar Duitsland, mede-deelstaat van Europa ! Alzo brengt het verhaal van onze Vlaamse spitstechnologie naar het speelveld van onze taalcultuur toe dientengevolge ergens het relevante Vlaamse adagium in de praktijk : Vlaming zijn om Europeër te worden !

Flanders’ Plant Genetische Systemen drukte en, mag ik zeggen, drukt nog altijd ergens naar het niveau van onze uitstraling toe, onze Vlaamse identiteit op zijn best uit : vernuft, scherpzinnigheid, maritieme ligging, werklust, talenkennis, kortom, wat al niet en zo meer. Ergens in een periode in het verleden konden wij naar een periode in de toekomst toe al voorspellen dat Vlaanderen zijn bedrijven uit zou sturen, en zo is nu ergens voor een stukje toch geschied. Vlaanderen houdt woord, ergens toch en wel in heel Europa, toekomstgericht surfend op de vaart der volkeren, wat kritikasters en andere identiteitshaters ook voor een stuk altijd zeuren. Zo gaf ook de delokalisatie van Flanders’ Plant Genetische Systemen ergens naar de warme landen toe onze Vlaamse ontwikkelingshulp voor een stuk al een deuk omhoog en we moeten niet beschaamd zijn dat we daar terecht niet beschaamd om zijn.

Ergens in het succesverhaal van ons stukje uitstralingsweerbaarheid hebben wij Vlaanderen al eerder verankerend door het resoluut op de Europese kaart te trekken. Zo hebben wij onze baksteen al uitgevendeld naar Engeland toe en wat kan er wezenskenmerkender zijn voor onze eigenheid dan voor een stuk de simpele baksteen, alle gekheid ergens op een stokje ? Ons drukkerijwezen naar de stripverhalen toe, nog zo’n relevante Vlaamse traditie, idem dito gelijk. Proost, zou ik durven zeggen. Onze bankrekeningen van hier kunnen wij in Luxemburg ten dienste van onze eigen welvaart stellen vermits wij naar het speelveld van de achterhaalde Belgische fiscaliteit toe ergens voor een stuk de juiste bevraging moeten durven stellen. Doe voor een stuk wel en zie ergens toekomstgericht niet om ! Dientengevolge moeten wij vaststellen dat het keurmerk Vlaanderen naar de internationale gegeerdheid toe ons ergens dat stukje trots bezorgt, dat het Europa der Regio’s niet in woorden of gebaren, maar ergens in de eerste plaats in daden bewerkstelligt.