Johan Van Overtveldt (N-VA)
Johan Van Overtveldt (N-VA) Europarlementslid, voormalig minister van Financiën en ex-hoofdredacteur Trends en Knack.

er komt, dan staat er meteen een erg dominante groep op de staalwereldmarkt. Zover zijn we echter nog lang niet.

Arcelor zag enkele jaren terug het levenslicht als gevolg van een consolidatie van Franse, Spaanse, Belgische en Luxemburgse staalactiviteiten. Terwijl de Belgische bewindvoerders rustig en zakelijk reageerden op het Mittal-offensief, net zoals trouwens Neelie Kroes, de Europese commissaris voor Concurrentiebeleid, stegen vooral vanuit Franse en Luxemburgse hoek erg negatieve en verontwaardigde geluiden op. Het verst ging daarbij Guy Dollé, de Franse algemeen directeur van Arcelor. Hoewel hij enkele weken voordien door Lakshmi Mittal behoorlijk was geïnformeerd, ging Dollé tijdens een persconferentie op 30 januari stevig door het lint.

Dollé vond dat het bod van Mitttal absoluut geblokkeerd diende te worden omdat de Indiërs totaal geen voeling hebben met de ‘Europese culturele waarden’. De Franse minister van Financiën Thierry Bretton en de Luxemburgse eerste minister Jean-Claude Juncker hielden het iets meer bedekt, maar voerden eigenlijk hetzelfde argument aan. Verschillen in culturele waarden speelden Guy Dollé blijkbaar geen parten in de strijd om de overname van het Canadese staalconcern Dofasco. Dollé en Arcelor hadden letterlijk enkele dagen voor de Mittal- coup Dofasco naar zich toegehaald na… een vijandig overnamebod. Bovendien dreigde Dollé ten aanzien van Mittal met allianties met Nippon, Posco en/of Baosteel – alsof er in die gevallen geen discussie over verschillen in culturele waarden zou optreden. Van Nippon kregen Dollé en Arcelor onmiddellijk lik op stuk: de Japanners lieten weten zich onder geen beding te willen moeien in de strijd met Mittal.

Guy Dollé ridiculiseerde verder ook nog de strategie van Mittal door hen te vergelijken met verkopers van eau de cologne terwijl Arcelor zich met echte parfums bezighoudt. Een beetje meer respect voor de prestaties van de Mittal-staalgroep de voorbije twee decennia zou zeker op zijn plaats zijn. Geboren in een Indiase familie die een kleine staalfabriek exploiteerde, zocht Lakshmi Mittal, beginnend in Indonesië, geduldig zijn weg in de Aziatische staalwereld. Stap voor stap bouwde hij het grootste staalbedrijf ter wereld uit. Hij koppelde daarbij entrepreneurial flair aan een sterk onderbouwde strategie met aandacht voor de snel wijzigende omgevingsfactoren en voor de ontwikkelingen in de sector. Volgens het zakenblad Forbes is Lakshmi Mittal vandaag de tweede rijkste mens ter wereld. Voor de Europese elite is en blijft hij echter een vreemde eend in de bijt.

De retoriek van Guy Dollé en sommige politici bevestigt in de rest van de wereld het denkbeeld dat Europa economisch gezien de trappers kwijt is. De Lissabonstrategie, gericht op het herwinnen van competitiviteit voor de Europese economie in een snel globaliserende wereldeconomie, wordt eens te meer gereduceerd tot zijn ware proportie: een holle politieke slogan die in de concrete beleidsvorming nauwelijks meespeelt. Echte Lissabonadepten zouden het bod van Mittal moeten koesteren. De toekomst van de staalsector wordt gemaakt door mensen als Lakshmi Mittal, en níét door Europese managers voor wie de eigen job en positie primeert.

Johan Van Overtveldt is directeur van de denktank VKW Metena.

Johan Van Overtveldt

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content