Als eindejaarsproductie programmeert de Vlaamse Opera dit keer geen spetterend werk, maar een opera seria, “Idomeneo, Re di Creta” van Mozart. Een legende uit de Griekse oudheid over een koning die na een overhaaste belofte zijn zoon aan de goden moet offeren. De jonge Schotse regisseur David McVicar maakt van dit gegeven een adembenemende voorstelling. Hij brengt het verhaal niet naar onze tijd en in de partituur zijn geen coupures aangebracht om het geheel levendiger te maken. Hij laat gewoon spelen en dansen wat er staat, maar zo intens.

Het bijzonder intelligente eenheidsdecor van Michael Vale staat snelle scènewisselingen toe. De belichting zet de zangers die hun aria’s zingen zonder erbarmen in de kijker, ze zorgt ook voor de sfeer en speelt met het clair-obscur van de schilderijen uit de barok. Vooral het werk van Georges de la Tour citeert de scenograaf herhaaldelijk en nadrukkelijk. Het blijft daarbij niet bij mooie plaatjes. De persoonsregie toont ons zonder pathos de heftige emoties, waar het in een opera seria allemaal om draait. Je kan geloven in het leed van Idomeneo, in de loyauteit van Idamante, de verliefdheid van Ilia of de woede van Elettra. Dirigent Marc Minkowski, die met deze “Idomeneo” een jaar eerder dan aanvankelijk voorzien afscheid neemt van de Vlaamse Opera, maakt het beeld compleet.

Er zit vaart in, er is geen enkel saai moment, iedere noot krijgt zin. De muziek weerspiegelt de scherpe contrasten die we op de scène zien, ieder gevoel krijgt zijn eigen muzikale kleur. We zullen Minkowski nog missen. Zijn zangers krijgen alle ruimte om te bloeien. De Tsjechische mezzo-sopraan Magdalena Kozena zingt de rol van Idamante trefzeker, met allure en toch kwetsbaar. Ilia krijgt van de Argentijnse sopraan Veronica Cangemi het profiel van argeloze onschuld mee. Helemaal in tegenstelling tot Lyne Fortin die Elettra in haar razernij juist tot aan de grens van de goede smaak drijft. Tenor Guy de Mey zingt een statige en onbuigzame hogepriester. De Idomeneo van Richard Croft is licht, soepel en krachtig. Het koor overtreft zichzelf en het uitgedunde orkest is de constante motor van deze uitzonderlijk mooie voorstelling.

“Idomeneo” van Mozart, voorstellingen in de Opera van Gent van 7 tot 16/1.

Lukas Huybrechts