Bewindvoering (1)
Dagelijks horen wij meerdere ervaringen van familiale bewindvoerders. En van ouders die niet de kans kregen om de bewindvoering voor hun zoon of dochter met een handicap op te nemen. Omdat hun vrederechter van mening is dat een advocaat-bewindvoerder het beter zou doen (‘Ik werd gedegradeerd van moeder tot assistent. Het was om te huilen’, Knack nr. 39). Ook wij stellen vast dat nog te veel vrederechters bij het aanstellen van een advocaat-bewindvoerder uitgaan van ‘vertrouwen tot het tegendeel bewezen wordt’, terwijl er bij het aanstellen van familiale bewindvoerders vertrokken wordt van ‘wantrouwen tot het tegendeel bewezen wordt’.
Gelukkig zien we een positieve evolutie. Almaar meer vrederechters gaan met veel respect en empathie met familiale bewindvoerders op weg. Daarom betreuren wij de eenzijdige, louter negatieve invalshoek van dit artikel. Voor een aantal mensen met een handicap biedt een bewindvoering net een duidelijk kader en de nodige veiligheid om hun vleugels uit te slaan en in deze complexe samenleving zo inclusief mogelijk te leven. Weliswaar op voorwaarde dat de vrederechters zich houden aan de geest van de wet. Dan hebben wij het over een bewindvoering ‘op maat’, enkel bescherming indien en voor zover dat nodig is. Naar onze mening wordt tegen dit principe meer ‘gezondigd’ dan tegen het principe ‘voorkeur voor de familiale bewindvoerder’.
Lief Vanbael, coördinator Gezin en Handicap vzw
Bewindvoering (2)
Ik heb met veel interesse het artikel over bewindvoering gelezen. Ik ben zeer betrokken, want ik heb zelf een kind met het downsyndroom. Tot voor kort was hij verlengd minderjarig. Nu zijn wij, beide ouders, allebei 70, bewindvoerders. Wij hebben geen enkel probleem gehad met de vrederechter. Ik vind het jammer dat enkel de zeer negatieve ervaringen aan bod komen. Ik ken ook een aantal positieve gevallen van mensen die bewindvoerder zijn van een familielid, en van advocaten die correct zijn. Er moet natuurlijk een hele procedure doorlopen worden. Vroeger beheerden wij zijn geld zoals we wilden, nu is er controle. Maar is dat zoveel slechter? En ik ken ook ouders die de inkomsten van hun gehandicapt familielid gebruiken om hun eigen levensstandaard te verbeteren.
Simone De Smet
Vlaamse regering (1)
Tot mijn verrassing wemelt mijn exemplaar van (Knack nr. 40) van de referenties aan de nieuwe Vlaamse regering, ‘Jambon I’ genoemd. ‘Jambon I’? Nee hoor, ‘Jambon’, tout court. ‘Jambon’ krijgt pas een volgnummer vanaf ‘Jambon II’. Zie paus Franciscus, koning Boudewijn, regering-Michel, regering-Bourgeois…. Of doet u aan wishful thinking ?
Paul Van Orshoven
Vlaamse regering (2)
De opkomstplicht laten verdwijnen vind ik een foute beslissing. Wij zijn de gelukkigen die hun vertegenwoordigers kunnen kiezen of anders gezegd, die leven in een democratisch land. Er zijn landen waar mensen gedood en vervolgd worden omdat ze strijden voor stemrecht.
Patrick Mincke
Geestelijke gezondheidszorg
Het probleem is dat jongeren niet leren omgaan met de normale uitdagingen en moeilijkheden van het opgroeien en toetreden tot de volwassen wereld (‘Psychische klachten bij adolescenten: een grootschalig onderzoek’, Knack nr. 39). Onze samenleving wordt steeds meer een infantiliserende consumentenwereld gericht op gemakkelijk plezier. We kunnen niet naast elke jongere een psycholoog of een psychiater plaatsen. Maar naast elke jongere staan wel ouders, grootouders, leraren en andere volwassenen, die stuk voor stuk leraren in levenskunst zouden moeten zijn. Het leven is en blijft immers een kunst, géén wetenschap. Dat is misschien nog het grootste taboe.
Gerbert Bakx, Leuven
Democratie
In ‘Wat gescheld op twitter: iets ergers kan ons vandaag niet overkomen’ (Knack n. 39) vaart Joël De Ceulaer vrij scherp uit tegen de burgerbewegingen en de pogingen om vanuit volkse groepen politieke beslissingen te verwezenlijken. Ik denk dat die burgerbewegingen wel nodig zijn om alternatieve oplossingen uit te werken. Ze zijn belangrijke stoottroepen die de op schrift uitgewerkte democratie kunnen stimuleren, kietelen, afstoppen of doen nadenken. Niets mis daarmee.
In welke mate is de officiële democratie nog geloofwaardig? Mensen merken dat er na de verkiezingen geen spoor meer te ontdekken valt van de stem die ze hebben uitgebracht. De politici hebben op verschillende paardjes gewed, regionaal, lokaal en federaal en laten zich vervangen door mensen van wie niemand ooit gehoord heeft. Mensen vinden dat politieke verlakkerij en zullen kiezen voor populistische politici. Die gedragen zich als wolven in schaapsvacht, en de schapen die hen volgen worden een grote willoze kudde.
Viona westra, Herent
Klimaat
De boodschap ‘De planeet redden zou geen partijpolitiek project mogen zijn’ in het commentaar ‘Zonnegroet’ (Knack nr. 39) is volledig juist. Politieke inmenging, geldgewin, egostrelingen, dat alles brengt ons geen stap dichter bij een oplossing. Hopelijk beseffen de beleidsmakers dat en luisteren ze eindelijk eens naar de luidkeelse schreeuwen van het volk, wereldwijd. Wie de ernst van de klimaatverandering nu nog niet beseft, leeft wellicht op een andere planeet.
Paul Van Herck, Vosselaar
