De Lijn
Het artikel ‘Tot u spreekt de loser van tram 8’ (Knack nr. 36) geeft op een menselijke manier de kafkaiaanse situatie weer waarin de reiziger van De Lijn én de maatschappij zelf verzeild zijn geraakt. De politiek is voor 100 procent verantwoordelijk voor deze situatie. Als je liever voor een goede 10 procent van de bevolking voor een paar miljard vrijstellingen van belastingen reserveert om salariswagens mogelijk te maken, kun je die niet uittrekken voor een degelijk openbaar vervoer dat ten voordele is van iedereen. Inderdaad zie je zelden of nooit een politicus op een trein, tram of bus. Wel zie je politiek benoemde figuren in de raden van bestuur en de directiecomités.
En wat lijn 8 betreft: het zou voor de minister natuurlijk niet leuk zijn dat hij de Noorderlijn, waaraan zo veel jaren is gewerkt met een bovenmatige verkeersoverlast voor hele stadwijken, moet openen met een paar oude trammetjes. Vergeet ook niet dat de Noorderlijn door het prestigieuze Eilandje loopt, waar trendy volk woont in chique woontorens. Nee, dan liever een paar goed beklante Borgerhoutse lijnen, de opstandige rode republiek binnen de stad van De Wever, ontmantelen en reizigers op de fiets en in de auto jagen. Dat heel wat van die mensen geen auto hebben en geen plaats hebben voor een fiets, is niet van belang.
Intussen staan in Zoersel en elders in Vlaanderen pendelaars, scholieren en vele anderen tevergeefs te wachten op een bus of een tram die er volgens één of ander communicatiesysteem wel aankomt, maar in de praktijk virtueel blijkt. Je kunt je afvragen of De Lijn dan nog wel enig nut heeft.
Ivan Derycke, Borgerhout
Meer reacties op het artikel over De Lijn vindt u op Knack.be
Klimaat
Anuna De Wever wil deelnemen aan de COP25-klimaatconferentie van de VN in Chili. Samen met een dertigtal andere Europese milieuactivisten wil ze niet met het vliegtuig reizen. Ze gaan met een zeilboot. Zeilen in plaats van vliegen naar Santiago vermindert de CO2-uitstoot evenveel als acht jaar vegetarisch eten in plaats van dagelijks vlees binnenspelen. Redelijk consequente keuze dus. P.B. Gronda vat dat in ‘Zeilen’ (Knack Focus nr. 36) samen als ‘Met een pr-zeiltochtje gaan we de wereld niet redden.’
Ik denk dat Anuna en co. ook wel weten dat ze met de keuze voor een vervoersmiddel de wereld niet redden. Ze vatten hun vervoersmiddel en hun deelname aan de conferentie op als een poging om bij te dragen tot een beter klimaatbeleid. En zo tot het mogelijk voorkomen van klimaatcatastrofes. Gronda heeft bezwaren tegen ‘de opkomst van jonge klimaatmeisjes’. Hij typeert ze als ‘een hype bij een achterban die al twintig jaar niet meer overtuigd hoeft te worden’. De Wever en co. motiveren op de eerste plaats jongeren die twintig jaar geleden nog niet geboren waren. Gronda reduceert de klimaatmeisjes Greta Thunberg en Anuna De Wever en hun keuze voor een zeilboot tot een ‘emotioneel discours’ waar hij als groot intellectueel op neerkijkt.
Marc Van Mechelen, Kessel-Lo
Belgicisten
Bij het lezen van het artikel ‘Waar zijn de belgicisten gebleven’ (Knack nr. 37) krijg ik de indruk dat eerder een vorm van gelatenheid dan van strijdbaarheid de boventoon voert bij de federalisten. Misschien moeten de prominente voorstanders van een sterker federaal België ook maar eens systematisch de media overspoelen met opiniestukken, net zoals de confederalisten dat te pas en te onpas doen met vaste columns, elk met hun eigen specialisatie. Daardoor ontstaat in de hoofden van de mensen de perceptie dat confederalisme onvermijdelijk is. Een strategie die kennelijk vruchten afwerpt.
Marlene De Smedt
Recht van antwoord
In Knack van 11/09 interviewt Simon Demeulemeester Brigitte Herremans en Ludo Abicht. Daarin stelde hij de vraag ‘Wat vond u van de commotie rond Aalst Carnaval? Daar werden poppen getoond die Joden moesten voorstellen, met grote haakneuzen en gezeten op bergen geld.’ Daarop antwoordde Herremans: ‘Dat was echt het onderbuikantisemitisme van de “geld-Jood”. Ik vond het erg dat iemand als Michael Freilich dat minimaliseerde.’ Hier voegde Ludo Abicht nog aan toe: ‘Hij moest zich toen al aan de partijlijn houden. Dat hij dat deed, zegt veel over hem.’
Graag daarom dit recht van antwoord:
Ik neem bijzonder veel aanstoot aan deze lasterlijke uitlatingen, die ik ervaar als een (poging tot) karaktermoord op mijn persoon. Sinds januari ben ik namelijk geen hoofdredacteur meer van Joods Actueel maar wel politicus en nu ook volksvertegenwoordiger, en dat vergt een totaal andere communicatiestijl. Als hoofdredacteur was het net de bedoeling om snel en luid te communiceren, als politicus dien ik vooreerst in discretie en achter de schermen te werken aan oplossingen voor de problemen. Net dat heb ik in dit specifiek geval ook gedaan.
Noch Herremans, noch Abicht is duidelijk op de hoogte van het reilen en zeilen binnen de Joodse gemeenschap, anders hadden ze geweten dat de carnavalsgroep in kwestie, ver weg van alle media, enkele maanden geleden een bezoek heeft gebracht aan Kazerne Dossin in Mechelen. Conclusie: Hoewel mijn stijl van communicatie gewijzigd is, getuigt het van bijzonder veel kwade wil te insinueren dat mijn inzet en doorzettingsvermogen nu gelimiteerd zijn door ‘de partijlijn’. De aanpak kan wijzigen maar antisemitisme zal ik steeds blijven bestrijden!
Michael Freilich, Federaal Kamerlid (N-VA)
