Het laatste woord

Euthanasie/ 1

Lutgart Simoens bewijst op 91-jarige leeftijd nog altijd een lucide vrouw te zijn met een uitzonderlijk gevoel voor inleving (‘Ik wil rustig sterven, zonder zorgen, zonder pijn’, Knack nr. 35). Als ze actief zou zijn op sociale media, zou haar gedachtegoed bijzonder veel geliked worden!

Luk Pillen,

Brugge

Euthanasie/ 2

Het zou vele ouderen een mooi perspectief geven als zij zelf kunnen beslissen wanneer ‘het genoeg is geweest’. Ieder mens wil pijnloos en zorgeloos sterven. Het wordt tijd dat de medische en farmaceutische sector inziet dat dit niet meer of minder is dan een mensenrecht.

Koen De Kindt

Euthanasie/ 3

Het lijkt me vanzelfsprekend dat, wie het geluk heeft de toch wel hoge leeftijd van 80 jaar te bereiken, zou moeten kunnen bepalen wanneer zijn leven voltooid is. Ik ben nog totaal niet levensmoe, maar die tachtig heeft mij wel doen denken aan euthanasie. Ik heb altijd mijn eigen leven bepaald en wens ook zo te sterven. Ik onderschrijf volledig de wilsbeschikking van Lutgart Simoens.

Monique Bal

De Lijn/ 1

Ik hoop dat uw reporter veel reacties krijgt op zijn mooie brief aan de toekomstige minister van Mobiliteit in Vlaanderen (‘Tot u spreekt de loser van tram 8’, Knack nr. 36). Hopelijk lukt het om iets in beweging te zetten en de efficiëntie van andere landen ook hier te krijgen. Dat zou ons losers tot overwinnaars maken.

Doke Willems-Dokman

De Lijn/ 2

Zolang onze politici zelf geen gebruik maken van het openbaar vervoer, bewijzen ze dat ze er zelf niet in geloven. Zoals men in de USA zegt: ‘Eat your own dogfood.’ Intussen hoeven ze niet te investeren in de wegeninfrastructuur om de files weg te werken.

Roger Bouvrie

Kinderopvang

Volgens Kind en Gezin en andere onderzoekers wordt er in de kinderopvang te veel nadruk gelegd op de verzorging, te weinig op de voorbereiding naar de kleuterklas en wordt er te weinig aandacht geschonken aan het educatief aspect (‘Nooit te jong om te leren’, Knack nr. 34). Van een crèche verwachten ouders fysieke opvang, verzorging, aandacht en begeleiding van hun kind. Aandacht voor cognitieve ontwikkeling naast het medisch verzorgende moet een plaats krijgen, maar een crèche moet geen schooltje spelen. Tweeënhalf, de leeftijd waarop de meeste kleintjes de crèche verlaten, is zeker vroeg genoeg om het leerdomein te betreden.

De pedagogische kwaliteit voldoet blijkbaar niet, maar waaraan ligt dat? Niet aan de laaggeschooldheid van de begeleiders, zoals geïnsinueerd wordt. Alsof de gespecialiseerde beroepsopleiding in gebreke blijft en minder pedagogisch bekwame mensen aflevert. Verzorgers krijgen tijdens hun opleiding wel degelijk te maken met pedagogiek. Ze zijn zelf vragende partij voor meer stimulerende en creatieve activiteiten. Maar dan moet er voldoende ruimte zijn in de overbezette dagtaak en moet er geïnvesteerd worden in kleinere groepen. Baby’s, peuters en begeleiders zullen er wel bij varen.

Pleiten voor hoger opgeleiden verandert niets aan het systeem. Alleen zouden bachelors beter betaald worden wat nogmaals bevestigt dat het diploma en niet de prestatie gehonoreerd wordt. Kinderverzorging is een zwaar beroep met een grote verantwoordelijkheid. Het verdient een beter statuut, een beter imago en een correcte bezoldiging. Het is dringend aan herwaardering toe.

I.Muys,

Antwerpen

Sevilay Altintas

in ‘Veel mensen stellen kanker gelijk aan de dood. Het tegendeel is waar’ (Knack nr. 35) zegt Sevilay Altintas: ‘Ik heb niets cadeau gekregen.’ Inderdaad, mevrouw Altintas kwam er door hard werken. Toch gaat ze voorbij aan een groot cadeau dat ze in haar leven kreeg: een leerkracht in het secundair onderwijs merkte haar intelligentie op en stuurt haar naar Latijn-wetenschappen. Ze geeft zelf toe dat het haar redding is geweest. Daardoor kreeg ze de kans om zich optimaal te ontplooien. Maar heel wat jongeren die opgroeien in armoede krijgen die kans niet. Als onderzoekster zou ze beter moeten weten en haar ervaring moeten toetsen aan onderzoekscijfers over gelijke kansen in het onderwijs en op de arbeidsmarkt.

Marijke Decuypere

Jef Geeraerts

Wat Jef Geeraerts als assistent-gewestbeheerder uitspookte in Congo is één ding. Hoe hij als vitalist pur sang dat uitwerkte in een voor velen uiterst meeslepende, betoverende en knap geschreven roman is iets totaal anders (’50 jaar Gangreen: hoe een nieuwe generatie Vlaamse schrijvers Jef Geeraerts leest’, Knack nr. 35). Inderdaad, Gangreen I is een roman, géén essay, verslag of wetenschappelijke studie en dient derhalve in die hoedanigheid gelezen te worden. De artistieke waarde van het boek dient los te worden gezien van de morele ingesteldheid of de handel en wandel van hun schepper.

Goedele Van den Eynde,

musicologe, Brecht

Kruiswoordraadsel

In Knack Weekend nr. 36 werd in het kruiswoordraadsel gevraagd naar een ander woord voor Afrikaan. Het juiste antwoord bleek ‘neger’ te zijn. Dat is natuurlijk een compleet gedateerde en kwetsende term, Knack Weekend onwaardig. We gaan na hoe dat is kunnen gebeuren bij onze partner die de kruiswoordraadsels opstelt.

Als eindverantwoordelijke bieden we onze excuses aan en beloven in de toekomst beter op de kwaliteit van onze kruiswoordraadsels toe te zien.

Ruth Goossens, hoofdredacteur Knack Weekend