Democratie
In ‘Wat is er mis met paniek? Paniek is zeer aangewezen’ (Knack nr. 21) hebben Rik van Cauwelaert en David Van Reybrouck gelijk dat het slechter en slechter gaat met de democratie, de rechtsstaat en de politieke bezorgdheid voor de burger. Sinds jaren horen we de politieke leiders zeggen dat ze dichter bij de bevolking willen/moeten komen, maar de afstand wordt steeds groter. De burger begrijpt de politici niet meer – het hoge percentage blancostemmers is daar een goed voorbeeld van. Beslissingen worden genomen boven de hoofden van de burgers zonder dat politici de moeite nemen om een woordje uitleg te geven. Op dezelfde manier blijft de burger in de kou staan als rechterlijke uitspraken als onrechtvaardig worden aangevoeld. Bij een democratie moet minstens de wil van de kiezer gerespecteerd worden. Niets is minder waar: politici zorgen in de eerste plaats voor zichzelf.
Freddy De Graeve, Gent
Klimaatmars
Een paar weken geleden stapte ik mee in de klimaatmars in Brussel, samen met andere ‘grootouders voor het klimaat’. Wij werden toegesproken door Chief Raoni, een bekend stamhoofd van het Kayapo-volk dat al 50 jaar aandacht vraagt voor het verdwijnen van het Amazonewoud. Ik was ontroerd bij het zien van die bijna negentigjarige man, die zelfs nog een heel stuk met ons opstapte. Naast die ontroering was ik ook ontgoocheld en beschaamd omdat onze groep niet groter was. Een man met zo’n charisma en zo weinig volk om hem eer en steun te betuigen! Waar zitten al die grootouders die alles voor hun kleinkinderen zouden doen?
Ilse De Corte, Sinaai-Waas
Victor Dauginet
Fiscalist Victor Dauginet lijkt het normaal te vinden dat tal van beoefenaars van vrije beroepen voor vennootschappen kiezen, om zo te vluchten voor de hoge belastingen op arbeid (‘Ik heb veel rijke klanten gehad die géén belastingen betaalden’, Knack nr. 19). Hij vergoelijkt die evolutie zelfs, en heeft het over ‘stoute jongens’. Wettelijk is het allemaal in orde, maar door te kiezen voor een vennootschap ondermijnen veel beoefenaars van vrije beroepen onze sociale zekerheid én de toekomst van dit land. Dat is de harde realiteit.
Pablo Van Schel, Gembloux
Begroting
In ‘Wie werd beter van de regering-Michel?’ (Knack nr. 20) had ik graag de gegevens over de regio’s apart gelezen, zodat wij onze beleidsmakers kunnen beoordelen. De geconsolideerde gegevens zeggen weinig, zeker als je weet dat de ene regio een begroting in evenwicht en een werkloosheidsgraad onder het Europese gemiddelde heeft, de andere net het tegenovergestelde.
Herman Durieux, Zaventem
Geert van Istendael
Ik onderschrijf de zeer historisch onderbouwde analyse van de heer Van Istendael (‘De socialisten en de christendemocraten hebben hun ziel verkocht’, Knack nr. 19). Eindelijk eens een erudiet die ‘een kat een kat noemt’.
Marc Bentein, Oostende
Onderwijs
Uit een onderzoek van hogeschool Odisee, onder leiding van talenbeleidcoördinator An De Moor, blijkt dat de taalvaardigheid van hogeschoolstudenten drastisch achteruitgaat (‘Taalvaardigheid van hogeschoolstudenten daalt’, Knack.be). De resultaten van deze schokkende taaltests worden bevestigd door andere hogescholen. De Moor noemt de resultaten ‘alarmerend’, omdat er een direct verband is met de slaagkansen van de studenten. Over de oorzaken van de achteruitgang verschillen de meningen. Feit is dat deze taalachteruitgang bij hogeschoolstudenten bevestigt dat de klad in ons onderwijs geslopen is.
Hogescholen zien het probleem en vinden corrigerende maatregelen om op middellange termijn de taalvaardigheid van hun studenten op te krikken. Wat ze niet zien, is dat de beste oplossing ligt in de overschakeling van het klassieke onderwijsmodel naar het digitale onderwijsmodel. Het klassieke onderwijsmodel (hoorcolleges) laat de studenten pas spreken bij de eindexamens. Het digitale onderwijsmodel geeft hun een actieve rol. De cursussen staan online en dienen tot zelfstudie. In principe zijn er geen hoorcolleges. Om de twee à drie weken komen de studenten (met hun kennis) op de campus van de hogeschool samen voor discussiefora, oplossingen voor hun vragen, discussie over hun papers en debatten in groepen onder leiding van de docenten, assistenten, leraren in opleiding of laatstejaarsstudenten. Zij krijgen punten voor hun deelneming aan die activiteiten. In het buitenland wordt deze onderwijsmethode al jaren toegepast. België loopt achter.
Het digitale onderwijsmodel is een combinatie van kennisoverdracht (onlinecursussen met zelfstudie) en de ontwikkeling van taalvaardigheid, kritisch denken en attitudevorming tijdens de samenkomsten op de campus. Het is een grote stap vooruit in de democratisering van het onderwijs, is veel minder duur voor studenten, laat (jonge) mensen toe een job en een studie te combineren, en verhoogt de kansen voor (huis)vrouwen om deel te nemen aan hoger onderwijs.
Robert Stouthuysen
