Onderwijs
Het Frans heeft het, net als het Duits, moeilijk als vak op de middelbare school. Wie het laat vallen, is echter een dief van zijn eigen portemonnee. Frans leren spreken is niet alleen handig tijdens een fijne vakantie in de Provence, maar ook om zaken te doen. In de grote noordelijke landen spreken nog veel mensen Frans: 14,5 procent van de Duitsers en 16,8 procent van de Engelsen, bijvoorbeeld, maar ook 1 miljoen Zweden en veel Amerikanen. Nog verbazingwekkender is dat de Chinezen zelfs een informatieve tv-zender in het Frans hebben, net als de Russen.
Het belang van het Frans is dus een economisch gegeven. Wereldwijd studeren 116 miljoen mensen Frans of in het Frans. In 2015 waren er 284 miljoen Franstaligen, en hun aantal zal in 2050 de 700 miljoen benaderen. Dat is zo’n 8 procent van de wereldbevolking. Een geweldige mogelijkheid voor marketeers en zakenmensen. In dat opzicht is Afrika een eldorado, vergelijkbaar met het China van de jaren 1980, maar dan zonder tijdsverschil en zonder taalbarrière. Met de brexit raakt het Verenigd Koninkrijk in Afrika uit beeld. Europa kan die plek innemen.
De moderne consument is 24 uur per dag actief en kent geen grenzen. Frans is daarbij samen met het Engels de enige taal die actief gebruikt wordt op vijf continenten. Een webapplicatie in het Frans heeft potentieel 220 miljoen gebruikers. Hetzelfde geldt voor de onlinehandel. De Franse taal is alom aanwezig: van Québec via Genève en Casablanca tot Djibouti, Abidjan, Beiroet en de Indische Oceaan.
Frans spreken biedt mogelijkheden bij grote economische spelers, van Renault-Dacia-Nissan tot Michelin en Citroën, van L’Oréal tot Chanel, van Airbus tot Bombardier, van RTL tot Air France-KLM, van Crédit Suisse tot Remi-Cointreau, van Total tot Nestlé en Danone. Er zijn tal van banen met uitstekende lonen beschikbaar in steden als Luxemburg, Brussel, Monaco, Genève en Parijs. Maar dan moet je dus wel het Frans beheersen. Laat het een tip zijn voor studenten: leer Frans en verhoog je kansen op een goed salaris.
Professor Bruno Bernard is schrijver van Zaken Doen-Parlons affaires en is export consultant van de Europese Unie
Socialisme (1)
Ik heb het wel en wee van de socialistische partij gedurende ongeveer 60 jaar meegemaakt (‘Het verloren krediet van de Vlaamse sociaaldemocratie’, Knack nr. 46). Erik De Bruyn stelt het scherp, maar naar mijn aanvoelen heeft hij het juist: wij moeten terug naar onze roots. Maar wat we zeker missen zijn ‘echte leiders’ genre Willy Claes, Louis Tobback en Frank Vandenbroucke. De debatten in het Vlaams Parlement vertonen veel gelijkenissen met vergaderingen van een gemeenteraad op het platteland. Geen sfeer, geen bezieling, geen leiderschap.
Gerrit Defreyne
Socialisme (2)
De analyse van Knack-redacteur Walter Pauli is grotendeels correct. De SP.A kan zich weer op de kaart zetten door de klemtoon te leggen op de sociale verworvenheden waarvan zij ooit aan de basis lag. De partij is op een gegeven moment te veel naar de progressieve, intellectueel-morele kant opgeschoven. Dat electoraat stemt nu Groen.
Waar ik het niet mee eens ben, is dat John Crombez over de hele lijn gefaald zou hebben. Crombez heeft tijdens zijn voorzitterschap net geprobeerd om de sociale klemtonen meer op de voorgrond te brengen. Daarbij werd hij niet ten volle gesteund door veel kopstukken: ze hebben vooral oppositie tegen hem gevoerd. Het partijvoorzitterschap was geen cadeau.
Marlene De Smedt
Topadvocaten (1)
Het probleem met de media- en de topadvocaten is – net als bij de notarissen – dat het heuse ondernemers zijn geworden (‘Het rondreizende circus van de media-advocaten’, Knack nr. 46). De voornaamste bekommernis is de winkel draaiende houden. Alle praatjes van iemand als Hans Rieder over de rechten van de verdediging, en het laten uitschijnen alsof advocaten de laatste rechtgeaarde ethisch zuiveren zijn tegen de monsterlijke pletwals van het justitiële apparaat: het is allemaal heel aangrijpend, maar ook een beetje lachwekkend.
Davey Geysens, Gent
Topadvocaten (2)
Procedureadvocaten vinden in het woud van wetgevende regeltjes – opgesteld in juridische taal maar vaak niet waterdicht geformuleerd – altijd wel een gaatje. En dan komen de Sven Mary’s van deze wereld in beeld. Zelfs bij de goorste misdrijven. Het geeft me het gevoel van een amorele justitie, waar rechtspraak nog weinig met rechtvaardigheid te maken heeft.
Peter Verstraelen, Sint Niklaas
Anne Applebaum
Wanneer Anne Applebaum in ‘De NAVO, de EU en de vrije wereld: ze zijn wel degelijk bedreigd’ (Knack nr. 47) verwijst naar de inkomensongelijkheid denk ik even terug aan het artikel ‘Postjes, postjes, postjes’ (Knack nr. 46) en ben ik beschaamd om Belg te zijn. België, een ‘democratisch’ land waar één kind op de vijf onder de armoedegrens leeft.
Frank De Munter
