Pensioenen/ 1
Als je mijn loon vergelijkt met dat van een poetsvrouw of een verpleegkundige in jullie artikel ‘De jacht op het pensioen van de ambtenaar’ (Knack nr. 23) ligt het mijne toch aan de lage kant voor de graad die ik heb. Ik heb een graduaatopleiding genoten, ben 47 jaar en werk al 21 jaar bij de overheid. Wederom verbaast het mij dat ik maar 3413 euro bruto verdien. Bij de Vlaamse Overheid wordt er met andere woorden weinig aandacht besteed aan het diploma graduaat/bachelor voor administratief werk. Dat er een klein loonverschil zit tussen een secundair diploma en een graduaat/bachelor diploma, en een heel groot verschil met de universitaire diploma’s/masters is toch wel frappant. Mijn motto is daarom dat je beter op je achttiende bij de Vlaamse overheid begint te werken dan een bacheloropleiding te volgen, tenzij je voor een masterdiploma gaat. Het feit dat er ook aan de pensioenen wordt geknabbeld, werkt zeker niet motiverend.
Pensioenen/ 2
Telkens als de liberalen het voor het zeggen hebben, geven ze miljarden cadeau aan de bedrijven, en de loontrekkenden moeten dan het gat dichtrijden door langer te werken, zogezegd wegens de vergrijzing. Het was zo onder Guy Verhofstadt, en het is vandaag weer zo: 6,5 miljard euro bijdragevermindering voor de bedrijven, en iedereen moet langer werken voor minder pensioen. De ambtenaren worden het meest geviseerd, zoals het artikel in Knack duidelijk maakt. Bij de werknemerspensioenen verlaagt men de laagste pensioenen (afbouw gelijkstelling werkloosheid) om de hogere pensioenen wat bij te geven (vermindering van de solidariteitsbelasting).
Pensioenen/ 3
Kennelijk is er al lang geen maatschappelijk draagvlak meer voor de uitzonderlijke voordelen die de statutair benoemden genieten. ‘Zoek een goeie job aan de staat’, die raad gaven ouders hun kinderen mee. Zoiets terugschroeven doet natuurlijk ongelooflijk pijn voor wie het zo gewend was. Nog snel de resterende ziektedagen ‘opnemen’ dan maar?
Pensioenen/ 4
Een OCMW-poetsvrouw heeft na 27 jaar een brutowedde van 2308 euro en geen 3500 euro (volgens het artikel het laatste loon). Dat betekent ook dat ze bij een volledige loopbaan maximaal 1731 euro bruto pensioen heeft (en geen 2508 euro). Het is wel correct dat de meeste lokale overheden het statutaire kader (vastbenoemden) de laatste jaren hebben afgebouwd ten voordele van de contractuelen. Voor de contractuelen is er wel een tweede pensioenpijler in het leven geroepen. De bijdrage, die enkel door de werkgever wordt betaald (een percentage op de loonkosten), heeft het voordeel dat het pensioen voor de contractuelen beter is, maar het benadert in de meeste gevallen nog niet het pensioen van een statutaire ambtenaar. Besturen die de kloof tussen het ambtenarenpensioen en het contractuele pensioen volledig bijpassen (rond de 8 procent) zijn uitzonderingen. De vakbonden hebben hier nog werk te verrichten. En ten slotte: wanneer zullen de parlementsleden ervoor kiezen om hun eigen uitzonderingsregel af te schaffen? Zou dat de geloofwaardigheid van de politiek niet kunnen verhogen?
‘Likes’ kopen
Politiek wordt meer en meer op sociale media gevoerd. Het aantal likes, blije en boze gezichtjes en retweets kan een politicus of partij maken of kraken. Daarom was ik blij dat Knack onderzoek doet naar de oorsprong van de likes op Facebookpagina’s van politieke partijen (‘Waarom vinden 10.000 Indiërs CD&V leuk?’, Knack nr. 23). Het hoeft niet te verbazen dat politieke partijen likes ‘kopen’ (of ze via gesponsorde berichten verkrijgen) om de publieke perceptie te beïnvloeden. Een hoog aantal likes kan bijvoorbeeld helpen om je als ‘volkspartij’ of ‘politicus van het volk’ te profileren. Wat ook vaak gebeurt, is dat vreemde profielen provocerende meningen of verdachtmakingen onder artikels plaatsen. Het lijkt me sterk dat die profielen niet fake zouden zijn, en niet door politieke partijen of lobbygroepen worden gestuurd. De kiezer heeft het recht om meer te weten over deze nieuwe manier van politiek bedrijven.
Brugge
Het is bijzonder goedkoop van Pol Van Den Driessche om stemmen te ronselen door koning auto terug naar Brugge te halen, terwijl auto’s in heel Europa uit de stad worden gebannen (‘De volgende burgemeester zal geen geld hebben’, Knack nr. 23). Daarbij wil ik opmerken dat Brugge destijds de eerste stad in België was die een lussenplan invoerde, maar vandaag is het de enige stad zonder autovrije zone. Aan de achterkant van het station werd zonet een groot plein aangelegd. Waarom werd daaronder geen parking gebouwd? Een gemiste kans. Nee, deze stad heeft totaal geen langetermijnvisie op mobiliteit.
Europees Parlement
Moet ik ervan opkijken als een politieke groepering in het Europees Parlement zich aan misbruiken bezondigt? Nee, want de regels zijn geschreven opdat iedereen er misbruik van zou kunnen maken (‘Leven als God in het EP’, Knack nr. 23). Als burger van de Belgische staat kan ik geen cent foutief aangeven of er komen vragen van – niemand zal je vertrouwen. Wat het grote geld in Europa betreft, volgt men een andere koers: de betrokkenen zullen vast wel eerlijk zijn. Dat krijg je als je bewindvoerders hun eigen regels laat opstellen.
Yoga
In 1969 begon ik met yoga, en ongeveer elf jaar later gaf ik mijn eerste lessen (‘Dit is géén manier om gelukkiger te worden’, Knack nr. 21). In die pioniersjaren werd je soms wat raar bekeken wanneer je die ‘oosterse’ praktijken probeerde uit te leggen aan anderen. Wat bij mij speelde, was de mooie combinatie van spiritualiteit, lichaamsbewegingen, ademhalingsoefeningen, ontspanningstechnieken en meditatie. Een eeuwenoude mix die door veel beoefenaars steeds verder werd verfijnd en werd overgedragen van leraar op leerling. Yoga kwam via goeroes, swami’s en anderen naar het Westen, en men zag dat het voor de drukke, overspannen westerling goed was. Velen zagen al snel dat het een lucratief kantje kon hebben. Zodra er geld mee gemoeid is, verzwakken de principes en corrumpeert het geheel. Er kwamen nieuwe technieken gebaseerd op verzonnen overleveringen, fitnesstechnieken kregen het achtervoegsel ‘yoga’, zelfs spelen met je hond heet plots ‘hondenyoga’. Laten we het prachtige geheel dat yoga is niet verder verkavelen ten bate van commercie of egotripperij.
Correctie
In het commentaarstuk ‘Diktat’ (Knack nr. 23) wordt gewag gemaakt van het buitensporige Italiaanse begrotingstekort van 132 procent van het bruto binnenlands product. Dat moet natuurlijk de overheidsschuld van 132 procent van het bbp zijn. Onze excuses.
