N-VA (1)

Knack heeft – net als de rest van de schrijvende pers – nogal veel op met de N-VA omdat men vermoedt dat deze partij een belangrijk aantal kiezers kan wegkapen bij het Vlaams Blok en op die manier extreem-rechts verzwakt (‘Een nieuw Vlaams Blok’, Knack nr. 3).

Die stelling wordt op dit ogenblik door geen enkel feit gestaafd. De enige betrouwbare politieke peiling (voor wat die waard is) in dit land, namelijk die van La Libre Belgique, gaf aan dat de N-VA behoorlijk scoort maar ook dat het Blok nog steeds met stip stijgt. Geen stemmenoverdracht dus. Verder zal elk zichzelf respecterend politicoloog in Vlaanderen op basis van wetenschappelijk onderzoek aangeven dat het aantal kiezers dat om communautaire redenen op het Blok stemt, bijzonder klein is.

Ik sluit niet mordicus uit dat de N-VA toch ‘fatsoenlijke’ Blokstemmers aantrekt en in dat geval zal ik de eerste zijn om mijn ongelijk toe te geven. Er is echter nog een ander scenario mogelijk: als het kan dat N-VA er in slaagt Blokkers ‘wit te wassen’ is het omgekeerde risico mijns inziens even groot. Ik vrees namelijk dat er bij de N-VA een onderstroom bestaat die haar leiders om communautaire redenen (De Vlaamse Zaak voor alles en zeker boven het cordon sanitaire) juist richting Blok duwt.

Dit is geen verdachtmaking. Dit is geen azijnbrief van een rancuneus Spirit-volksvertegenwoordiger. A la limite wens ik de N-VA zelfs een behouden vaart toe aangezien N-VA en Spirit nog elke dag minder en minder rechtstreekse concurrenten kunnen worden genoemd. Spirit zal het eerder moeten opnemen tegen VLD, SP.A en Agalev.

Ik heb enkel willen aangeven dat de thesissen van enkele oudgedienden van de Vlaamse beweging (die vooral zichzelf vertegenwoordigen) mijns inziens niet volstaan om de hype, dat de N-VA het Blok kan bedreigen, te rechtvaardigen.

Monique van Dormael, e-mail.,

N-VA (2)

Mark Grammens, Matthias Storme en Peter De Roover leggen uit waarom de Vlaamse beweging een kwarteeuw na Egmont kan herademen. Een goede analyse waar ik weinig op aan kan merken, tenzij dat ze onvolledig is en een aantal cruciale zaken onbesproken laat. Persoonlijk ben ik het niet eens met de verzachtende uitspraken van Grammens: ‘Frank Vanhecke meent het wel goed, maar hij is zwak. Hij werd overrompeld door islamvreters als Filip Dewinter en Filip De Man’. Dat is niet ernstig en vermoedelijk weet de heer Grammens wel beter.

Persoonlijk ken ik Vanhecke zeer goed (Bruggeling en ook acht jaar nationaal partijraadslid) en ik weet dus dat hij inzake ‘islamvreterij’ niet moet onderdoen voor zijn kompanen. Het verschil is dat de partijvoorzitter op alle vlakken een politieke kameleon is.

De Vlaamse beweging kan opgelucht adem halen met de komst van het alternatief, de N-VA. Zij werd immers geassocieerd met het Blok waarvan het partijkader in de loop der jaren volgepropt werd met figuren van zeer bedenkelijk allooi. Dat miste ik in de reportage.

Peter De Roover zegt: ‘Wie voor deze partij stemt, maakt de eigen stem waardeloos’. Ik heb de indruk dat het anti-democratische karakter van de partij zal leiden tot zelfvernietiging.

De wijze waarop het politieke bestel en de pers ‘het fenomeen’ aanpakken is wel een rem op deze ontwikkeling. Beseft dan niemand welke marginale personen (veelal ex-SP’ers) de dienst uitmaken in de plaatselijke besturen van het Blok? De heren Vlaamse bewegers hebben dan overschot van gelijk als ze zeggen dat de maatschappelijk betere klasse met het bestaan van de N-VA nog minder geneigd zal zijn de stap naar het Blok te wagen.

Monique van Dormael, e-mail.,

(Zie ook Forum op www.knack.be)

1302

De overwinning in 1302 van een volksleger uit Vlaanderen op het beste beroepsleger van dat ogenblik is van dezelfde historische grootheid als de overwinning van de Vietcong op het Amerikaanse leger in de vorige eeuw (‘Het Vlaamse volk ter ere’, Knack nr. 3).

De Brugse Metten werden door de heersers en rijken van toen gezien als terroristische daden en een etnische zuivering om het in termen van vandaag te zeggen.

De kroniekschrijver Gilles Li Muisis begreep de Vlamingen hun daden niet en ook hun taal niet. Niet alleen kon hij de kreet en vraag ”s gilden vriend?’ niet schrijven of begrijpen. Hij liet ze door een ander invullen. Deze andere wist ook niet wat hij schreef en maakte er ‘scilt en vrient’ van, wat nonsens is. Het is echter wel wat een Franstalige er van zou maken, toen en nu.

Anderzijds is zijn verslag wel relevant want ’s anderendaags geschreven, toen de verslagen kaste nog volledig ontredderd was.

Woorden kunnen ook sterker zijn dan feiten en machten. Conscience heeft niet alleen zijn volk leren lezen, hij heeft het ook zijn fierheid doen terugvinden. De schrijver heeft het touw aangereikt waar ons volk zich aan heeft opgetrokken uit de ellende van vreemde overheersers en hun collaborateurs.

Naar analogie van 1302 begrijpen de machthebbers van vandaag het volk ook niet als het zich afvraagt waarom ons overbevolkt landje overspoeld wordt door mensen die hier rechten komen opeisen en spotten met onze gebruiken, taal en wetten – en ik bedoel niet: Marokkanen. Deze machthebbers doen dan hooghartig, soms met een leeuwenvlag achter zich, over deze zorgen van het volk.

Monique van Dormael, e-mail.,

Noël Slangen

Het is moedig de wanpraktijken en het geïnstitutionaliseerde bedrog binnen de kabinetten aan te klagen (‘De rol van de expert’, Knack nr. 3 en ‘Een slang kan wurgen’, Knack nr. 2). Politici denken dat ze letterlijk alles ongestraft mogen regelen. De weerloze burger betaalt. Dat is de prijs van de democratie. Ik herken de regels van de democratie volgens Plato nergens meer. Maar ik ben geen politicus en dat scheelt natuurlijk.

Monique van Dormael, e-mail.,

De Post (1)

Johnny Thijs zal waarschijnlijk wel een zeer goede manager zijn. Want hij kan wat niemand kan; hij komt geregeld in postkantoren (‘Het moet beter met minder mensen’, Knack nr. 2). Toch knap voor iemand met zo’n functie, in de veronderstelling dat managers het toch altijd zo druk hebben als beweerd wordt, want daarvoor worden ze ook zo (schandalig) veel betaald. Met de postkantoren is het immers even erg gesteld als met de bankkantoren. Ze zijn alleen open als iedereen werkt.

Minder kantoren? Ja, als de andere langer open zijn en met genoeg mensen bestaft worden zodat je geen vakantie hoeft te nemen om eens naar de post te gaan.

Monique van Dormael, e-mail.,

De Post (2)

Zou het niet rendabeler zijn het dikbetaalde topmanagement met zijn ganse hofhouding wat af te slanken en minder aan consultancy uit te geven? Bevriende consultantkantoren worden ingehuurd om dezelfde verhalen te verkopen die reeds uitgewerkt werden voor andere klanten bij voorkeur komend uit de Verenigde Staten.

Ik kan begrijpen dat Thijs niet onder financiële druk staat. Waarschijnlijk verdient hij nog meer dan Rombouts. Minister Daems, zelfgepromoveerd manager van het koninkrijk, zal weer eens komen verklaren dat hij na keihard werken professioneel de beste keuze gemaakt heeft.

Monique van Dormael, e-mail.,

Luc Van der Kelen

Luc Van der Kelen wijst erop dat de liberale partij een sociale partij is (‘Altijd tegen de stroom in’, Knack nr. 2). Deze krijtlijn werd ab initio uitgezet door Herman De Croo op de feestzitting van 25 jaar liberale partij in Vlaanderen in de jaren negentig te Blankenberge. ’s Lands eerste burger stelde daar duidelijk en rustig dat de VLD een sociale partij zou zijn of dat zij niet zou zijn. Hij repliceerde daarmee op de thesis van Guy Verhofstadt dat de liberale partij Vlaams zou zijn, wat nogal wiedes is, want wie zou het nu in Vlaanderen in zijn hoofd halen anti-Vlaams te zijn? Op die manier zal de VLD ipso facto en proprio motu een brede volkspartij worden; en niet door het binnenhalen van nog maar eens een aantal belangrijke figuren uit andere partijen die op de verkiesbare plaatsen zullen worden geposteerd, terwijl de donkerblauwe liberalen – nog maar eens – niet aan de bak komen.

Monique van Dormael, e-mail.,

Marc Clémeur

Als de kansarmen inderdaad hun vernedering uiten door het gooien van kasseistenen (‘Flopera’, Knack nr. 1), kan men binnenkort waarschijnlijk een paar culturele instellingen opdoeken en blijft er een aardig centje over voor een nog beter sociaal beleid. Want ook het Filharmonisch Orkest van Vlaanderen blaakt van de goede voornemens.

Eerst had de directie de moed een aantal uitstekende en mondige musici aan de deur te zetten omdat ze niet passen binnen het nieuwe concept. Om het imago van het orkest te verstevigen, heeft ze – en nog voor Clémeur – besloten de kansarmen in het hart te sluiten en op te voeden. Die kansarmen mogen naar concerten komen en krijgen les in hoe zich te kleden, hoe hun gsm te gebruiken en wat met hun kinderen te doen. Er werd niet bijgezegd of het orkest ook kledingcheques gaat uitdelen én voorziet in kinderopvang.

Monique van Dormael, e-mail.,

Monarchie (1)

Ik heb niet aan de universiteit gestudeerd, maar de ‘verstandige’ mensen van het rectoraat van de KU Leuven moeten mij toch eens uitleggen waarom ze aan Prins Filip het eredoctoraat willen geven onder meer voor zijn inzet voor de vrede (‘Pro & Contra’, Knack nr. 1).

Hoe kan men hem dit toekennen als men weet dat hij de Belgische buitenlandse economische missies naar het buitenland leidt, waarin onder meer vertegenwoordigers zitten van de Belgische wapenindustrie. Is dit dan zijn inzet voor de vrede?

Monique van Dormael, e-mail.,

Monarchie (2)

De reactie tegen het eredoctoraat voor Prins Filip stoelt voornamelijk op een allergie voor de monarchie.

Als men de monarchie als staatssysteem aanvecht, dan moet dat via het parlement. Het is laaghartig en hoogst onfatsoenlijk de aanval te richten op een vertegenwoordiger van dat stelsel, en dan nog juist op iemand die zich, in stilte, voorbereidt op een verplichte taak.

Toen hij trouwde las de prins, samen met Mathilde, de tekst van Franciscus voor. Dat het een gebed was, maakte het voor de pers oninteressant. Dat het een programma was had men niet door. Het spreekt boekdelen over hun beider bedoeling om, van de taak die een prins te wachten staat, iets op te bouwen, dat wortelt in een verheven ideaal.

Het is onthutsend vast te stellen dat hoogopgeleide mensen, van wie men denkt dat zij zich niet beperken tot het eigen vak (met alle respect), zich verlagen tot zulke ophitserij.

Monique van Dormael, e-mail.,

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content